[…] jeśli cię nie otacza podziw, nikt nie będzie sobie zadawał trudu żeby cię mieszać z błotem.

Liść, czy garść ziarna… zacznij od tego, naucz się trochę, co to jest kochać. (…) Najpierw liście, krople deszczu, a potem kogoś, kto przyjmie to, czego cię liść nauczył, co dojrzało od kropli deszczu. Jasne, niełatwa to sprawa, może trzeba na to całego życia, ja swoje temu poświęciłem i nie zdołałem się nauczyć. Wiem tylko, jak wielką prawdą jest, że miłość to łańcuch miłości, tak jak przyroda to łańcuch życia.

Ze wszystkiego to było najsmutniejsze, że życie się toczy swoim torem: kiedy ktoś się rozstaje z ukochanym, życie powinno się dla niego zatrzymać; kiedy ktoś odchodzi ze świata świat powinien się zatrzymać; ale nigdy się nie zatrzymuje.