W naukach przyrodniczych język (matematyka) jest użytecznym narzędziem: podobnie jak mikroskop czy teleskop pozwala nam zobaczyć to, co w przeciwnym razie byłoby niewidoczne. W naukach społecznych język (dosłowna metafora) jest przeszkodą: niczym zniekształcające lustro, uniemożliwia nam dostrzeżenie tego, co oczywiste.
Dlatego w naukach przyrodniczych wiedzę można zdobyć jedynie dzięki opanowaniu ich specjalnych języków; podczas gdy w sprawach ludzkich wiedzę można zdobyć jedynie poprzez odrzucenie pretensjonalnego żargonu nauk społecznych.

Klasyfikowanie myśli, uczuć i zachowań jako chorób jest błędem logicznym i semantycznym, podobnie jak klasyfikowanie wieloryba jako ryby.

Dopóki ludzie będą potępiać siebie nawzajem jako chorych psychicznie (homoseksualistów, uzależnionych, szaleńców itd.) – tak aby szaleńca zawsze można było uważać za Innego, a nigdy za Jaźń – choroba psychiczna pozostanie pojęciem, które można łatwo wykorzystać, a psychiatria przymusu kwitnącą instytucją.