Życie to samotność, przerywana tylko przez bogów, szydzących z nas za pomocą przyjaźni i okazjonalnego chędożenia.

Już? Tak prędko? Co to było?
Coś strwonione? Pierzchło skrycie?
Czy się młodość swą przeżyło?
Ach, więc to już było... życie?

Zawsze jednak rozpoznaję siły, które mają kształtować moje życie. Pozwalam im działać. Czasem przewalają się przez moje życie jak huragan. Kiedy indziej wstrząsają tylko gruntem pod moimi stopami, tak że tkwią później na innej ziemi, a wtedy ktoś lub coś zostaje pochłonięty. Umacniam swoją pozycję w czasie trzęsienia ziemi. Kładę się i pozwalam, by huragan przeleciał nade mną. Nigdy nie walczę.

Zwykle kochamy życie bardziej niż najświętszą miłość. Z tej wiedzy bierze początek nasze okrucieństwo i nasze przetrwanie. Aston kochał mnie bardziej niż samo życie i to go zniszczyło.

Jedną z zalet aktorstwa jest możliwość przeżywania cudzego życia bez płacenia ceny za nie.

Widzisz, każdy ma własną śmierć. Ona idzie za nami wszędzie, przez całe życie, krok w krok.

Kiedy życie jest zbyt kontrolowane, robi się go coraz mniej do kontrolowania.

Śmierć jest ceną jaką płacimy za życie, za wszelkie życie.