W [...] trudnych sytuacjach wartość poszczególnych przyjaźni rozpoznaje się w ułamku sekundy, z szybkością błyskawicy.

Żadna miłość, przyjaźń, szacunek nie jednoczy tak, jak wspólna nienawiść do czegoś.

Jakiś młody człowiek zamiatał stopnie — teoretycznie. W praktyce przesuwał brud z miejsca na miejsce, dostarczając mu nowych widoków i okazji poznania nowych przyjaciół.

Gdy widziałem przyjaciół na kokainie, ich oczy nie przemawiały do mnie, ich oczy odbijały ich dusze.

Rzeczy zmieniają się wokół nas, zmieniają się także i ludzie, którzy zniżają się do poziomu rzeczy, ale nie zmieniają się przyjaciele, co udowadnia, że przyjaźń to coś boskiego i nieśmiertelnego.

Bez drobiazgów można żyć, bez ludzkiej przyjaźni - trudniej.

Przyjaźń to strach przed samotnością, a miłość to jeszcze większy strach przed osamotnieniem.

Opcja: zaprzyjaźnij się z samym sobą jest idealna, a właściwie jedyna, żeby nie czuć się megasamotnym w życiu.

Lepiej wszystkie bogactwa utracić, by pozyskać jednego przyjaciela, niż jednego przyjaciela utracić, by pozyskać wszystkie bogactwa.

Kiedy skończy się młodość, wyjątkową przyjemność sprawiają nam spotkania z ludźmi, którzy przed laty byli naszymi przyjaciółmi i wspominanie wielkich czynów z pradawnych czasów.

Podstawowym wierzeniem Indianina jest to, że po śmierci człowieka jego duch jest gdzieś na Ziemi lub w niebie, dokładnie nie wiemy gdzie, i wciąż żyje... Podobnie jest z Wakan Tanka. Wierzymy, że żyje wszędzie. Co więcej, wierzymy, że jest dla nas jak dusze zmarłych przyjaciół, których głosów nie możemy usłyszeć.

Dobrze, że nie ma człowieka bez wad, bo taki nie miałby też przyjaciół.