Drżymy na samą myśl o przywarach właściwych zwierzętom, a przecież ludzkie są znacznie gorsze.

Jestem osobą pasywną, niezdolną do interwencji, a także nieodpowiedzialną; mam lęk przed wszelką formą odpowiedzialności. Na samą myśl o odpowiedzialności jestem chory.

Małżeństwo, [...] to dzisiaj spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Upada, zakłada się drugie. I się kręci, aby jakoś, aby dalej, aby do końca.

Nie rozum ponosi odpowiedzialność za nasze nieszczęścia, ale rozum nieoświecony, odcinający się od darów, jakkolwiek je nazwiemy, łaską czy przywiązaniem do wartości.

Powinieneś milczeć, ale nie tak jak ktoś, kto milczy z przymusu albo z pychy, z pogardy; do tego nie masz prawa, bo jesteś człowiekiem i twoi bliźni mają prawo prosić cię, byś odpowiedział na ich pytania. Masz tak milczeć, jakbyś czegoś strzegł. I rzeczywiście, kto milczy odpowiedzialnie, zawsze coś zachowa: tajemnicę, pozycję, świadomość ludzkiej kultury. Lecz niekiedy musisz też mówić, musisz zrzucić ciemny płaszcz milczenia, musisz nago wyjść na arenę, z prawdą w ręku - jedyną bronią stosowaną dla rycerskiego turnieju. Jeżeli ktoś przeczy prawdzie, ty nie masz prawa milczeć.

Nikomu nikim nie wolno manipulować. W każdym związku dwojga ludzi obie strony są odpowiedzialne za to, co robią, nawet jeśli potem jedna z nich oskarża drugą, że została przez nią wykorzystana.

Bezwiednie popadamy w niewolę, ponieważ wolność kojarzy nam się z brakiem granic i odpowiedzialności.

Nie szukajmy odpowiedzialnych za błędy młodości, lecz przyjmijmy swoją odpowiedzialność za przyszłość.

Los to piękne słowo, za którym nie kryje się nic konkretnego. Zostało wymyślone przez ludzi dla usprawiedliwienia niedołęstwa, dla uchylenia się od moralnej odpowiedzialności za popełnioną z głupia frant podłość.

Jeśli się dobrze zastanowić, zdrada ma szczególny smak dla jej ofiary. Człowiek zatapia się w swojej ranie, rozkoszuje się własną rozpaczą. I tak jak w przypadku zazdrości, głębiej smakuje ją ofiara jej konsekwencji niż sam odpowiedzialny za akt.

Jako rodzice zawsze musimy mieć skrzydła wystarczająco duże, aby otoczyć nimi dzieci i osłonić je przed krzywdą czy bólem. To figuruje w naszym kontrakcie z Bogiem, kiedy bierzemy na siebie odpowiedzialność za ich życie.

Człowiek, który ma odwagę wziąć odpowiedzialność za samego siebie, na ogół szybciej się starzeje niż ten, który tę odpowiedzialność przerzuca na otoczenie.

Człowiek jest odpowiedzialny nie tylko za uczucia, które ma dla innych, ale i za te, które w innych budzi.

Ten kto biernie akceptuje zło, jest za nie tak samo odpowiedzialny jak ten, co je popełnia.

Pamiętaj o tym, że twoje swobodne i wolne od zajęć chwile obciążone są największymi zadaniami i odpowiedzialnością.