Dybią oto na siebie, wydybią coś niecoś od siebie - i zwą to dobrem
sąsiedztwem. O błogosławioneż te czasy odległe, kiedy naród mawiał
do się: Chcę nad innymi ludami panem być!

Gdyby większość Polaków w obecnej sytuacji wkroczyła na drogę prawdy, stalibyśmy się narodem wolnym już teraz.

W siłach zbrojnych każdy, od generała po prostego żołnierza, jest przygotowany do obrony suwerenności narodowej i przestrzegania porządku konstytucyjnego. Prędzej czy później wojsko dołączy do narodu, który oczekuje z otwartymi ramionami, tak jak oczekuje się brata powracającego do zjednoczonego domu wszystkich Argentyńczyków.

Pokój jest rzeczą cenną i pożądaną. Nasza generacja, skrwawiona w wojnach, na pewno na pokój zasługuje. Ale pokój, jak prawie wszystkie sprawy tego świata ma swoją cenę, wysoką, ale wymierną.

Być nazwanym bogobójcą jest najbardziej pochlebną obelgą, jaką można obdarzyć jednostkę lub naród.

Spójrz na mnie, jestem biedny i nagi, ale jestem wodzem mego narodu. My nie chcemy bogactw, chcemy dobrze uczyć nasze dzieci. Bogactwa nie dadzą nam nic dobrego. Nie będziemy ich mogli zabrać ze sobą na drugi świat. Nie chcemy bogactw, chcemy pokoju i miłości.

Lecz zaklinam - niech żywi nie tracą nadziei
i przed narodem niosą oświaty kaganiec;
A kiedy trzeba, na śmierć idą po kolei,
jak kamienie przez Boga rzucane na szaniec.

Wszyscy czekają aż Chelsea przestanie wygrywać. Kiedy w końcu przegramy, ogłoszą święto narodowe. Jesteśmy na to gotowi.

Zwyczajne kłamstwo jest nadzwyczaj częstą wadą wśród młodzieży i niestety poważną chorobą całego świata. Spotkacie ją zarówno u niecywilizowanych plemion jak i w kulturalnych krajach. Mówienie prawdy, a w konsekwencji wyniesienie człowieka na poziom autorytetu, zmienią całkowicie charakter człowieka i charakter narodu. Dlatego ciąży na nas obowiązek by zrobić wszystko co można, aby wpoić chłopcom poczucie honoru i nauczyć ich prawdomówności.

My, Anglicy, jesteśmy w pewnym sensie osbliwym narodem. Nawet w czasie wojny byliśmy bardziej dumni z naszych porażek i odwrotów niż z naszych zwycięstw.

Szczęśliwy ten naród, którego nie wszystkie stronice są zapisane w księdze jego historii...

[...] jeśli naród prawdziwie dojrzały powinien z umiarem sądzić własne zasługi, to naród prawdziwie żywotny musi nauczyć się je lekceważyc, musi on koniecznie być wyniosły w stosunku do wszystkiego co nie jest dzisiejszą aktualną jego sprawą i jego współczesnym stawaniem się.