Myślałeś, będąc chłopcem, że mag to ktoś, kto potrafi uczynić wszystko. Tak i ja niegdyś myślałem. Tak myśleliśmy wszyscy. A prawda jest taka, że im bardziej poszerza się jego wiedza, tym bardziej zwęża się droga, którą może on kroczyć; aż wreszcie niczego już nie wybiera, lecz czyni tylko i wyłącznie to, co musi czynić...

Jeśli dużo ćwiczył i wykształcił instynkt, jeżeli udało mu się zachować elegancję i koncentrację podczas wykonywania strzału, zaczyna wyczuwać obecność wszechświata i widzi, jak trafne i doskonałe było jego działanie. Dzięki technice obie, ręce są sprawne i gotowe do czynu, oddech staje się miarowy, oczy dokładnie wymierzają cel. Instynkt pozwala wybrać najlepszy moment do strzału.

Słuszna nadzieja wzlata na skrzydłach jaskółczych, czyniąc z królów – bogów, a z prostaczków – królów.

Jeśli choć jedno kłamstwo zostanie ukryte w życiu, śmierć czyni je ostatecznym.

Przymus gadania dla większości ludzi jest jednoznaczny z prawem do życia; gadają, póki żyją; dopóki gadają, żyją; nie myślą, lecz gadają, a więc, tak im się wydaje, są. W rzeczywistości jednak nie ma ich, w tym sensie, w jakim jest ten, kto myśli; jedynie gadają, a ten, kto gada, nie myśli. Człowiek myślący, gdy tylko może, milczy; a gdy już nie może dłużej milczeć, wówczas mówi lub pisze. Ale czyni to w ostatecznej potrzebie.

Kochaj, głoś i wyznawaj prawdę, małą i wielką prawdę, prawdę dnia powszedniego i prawdę chwil tragicznych, zawsze, odważnie, bez lęku. Ale nie zaszkodzi, jeśli, czyniac to, cicho się śmiejesz: i z siebie, i z prawdy.

Słyszałem już wiele wypowiedzianych słów, ale nic jeszcze nie zostało uczynione. Dobre słowa nic nie znaczą, dopóki do niczego nie prowadzą. Słowa nie odpłacą mi za moich ludzi, którzy zmarli. Słowa nie oddadzą moich ziem, teraz zajętych przez białych ludzi. Słowa nie ochronią grobu mego ojca. Dobre słowa nie zwrócą mi moich dzieci. Dobre słowa nie zapewnią moim ludziom zdrowia i nie uchronią ich przed umieraniem. Dobre słowa nie dadzą nam domu, w którym moglibyśmy żyć w pokoju i zatroszczyć się o siebie.

Za co walczymy? Czy za nasze życia? Nie. Walczymy za tą ziemię, w której zostali pochowani nasi ojcowie. Nie chcę, aby kobiety szły między obcych. Nie chcę umierać w obcej ziemi. Ukryjemy nasze kobiety za nami w tych górach i umrzemy w naszej własnej ziemi walcząc za nie. Już raczej uczynię to, niż ucieknę w nieznane.

Są ludzie nieuleczalnie okaleczeni, których chciwość i próżność skaziła tak głęboko, że nie ma żadnego sposobu, aby się zbliżyć do ich chorej duszy i zjednać ją sobie. Takim ludziom współczuj, lecz ich omijaj. Nie ma takiego wielkodusznego uczynku, bezinteresownej postawy, dzielnego i szlachetnego podejścia, które mogą pomóc tym ludziom.

Kiedy skończy się młodość, wyjątkową przyjemność sprawiają nam spotkania z ludźmi, którzy przed laty byli naszymi przyjaciółmi i wspominanie wielkich czynów z pradawnych czasów.

Fałszywe radości i rozrywki czynią jeszcze bardziej gorzkim niż brak prawdziwych.

Kobiety moga uczynić milionerem tylko takiego mężczyznę, który wcześniej był miliarderem.

Smutek to najdziwniejsze z uczuć: czyni nas bezradnymi. Jest jak okno otwarte wbrew naszej woli – przy nim można tylko dygotać z zimna. Z czasem jednak otwiera się rzadziej i rzadziej, aż wreszcie całkowicie stapia się z murem.

Miłość powinna opierać się bardziej na czynach niż na słowach. Miłość polega na obopólnym udzielaniu sobie tego, co się posiada.