Człowiek taki już jest-zastępuje strachem większą część swoich emocji.

Niezłomność człowieka polega na tym, że potrafi poświęcić sprawy ważne dla spraw ważniejszych.

Każdy przeciętny człowiek przeżywa chwile, w których chciałby przywdziać czarną maskę i rozpocząć swą rzeź.

Za młodu człowiek ma paradoksalnie w jakiś sposób bliżej do śmierci i przejawia tendencje do łaskotania jej pod brodą.

Człowiek jest modelem wszechświata [...], a życie ucieka mu, dając złudę cieszenia się dobrami, zdobywanymi w największej męce.

Jedyny sposób ocalenia marzeń to hojność wobec samego siebie. Trzeba srogo rozprawić się z każdą próbą samokarania, choćby najłagodniejszego. Aby wiedzieć, kiedy stajemy się okrutni wobec siebie, musimy przemienić w ból fizyczny najlżejsze objawy bólu duchowego, takiego jak poczucie winy, wyrzuty sumienia, brak zdecydowania, tchórzostwo. Czyniąc ból duchowy fizycznym, poznajemy zło, jakie może on spowodować.
Spośród wszystkich wymyślonych przez człowieka sposobów zadawania bólu sobie samemu najgorszym jest Miłość. Cierpimy zawsze dla kogoś, kto nas nie kocha, kto nas porzucił, dla kogoś, kto nie chce nas opuścić. Żyjemy samotnie, jeśli nikt nas nie kocha: mając żonę lub męża, czynimy z małżeństwa niewolę. To naprawdę potworne.

Stale chcesz być święty - nie można inaczej -
Człowiek wtedy największy,
gdy przed Bogiem płacze.

Człowiek jest jak ta czapla: ma nogi w błocie, a radości niewiele.

Jestem człowiekiem myślącym. Człowiek nie może żyć bezmyślnie, na zasadzie mechanicznych odruchów.

Żyć, by cierpieć - to niegodne człowieka. Nie możemy tkwić w bólu. Musimy zanurzyć się w nim, żyć w nim w pełni, aby potem wykuć z niego schody, które przywiodą nas do świątyni radości.

Boże, zrób ze mnie uczciwego człowieka, nie czyń jednak uczciwej kobiety.

O leczeniu naturalnym (niekonwencjonalnym): Przecież nie na tym polega leczenie, żeby zawsze była rada. Wystarczy, żeby człowiek wiedział, że już nie ma rady i dlatego musi umrzeć.

Zawsze dziękuję Bogu, że mnie uczynił człowiekiem wierzącym, bo z moim usposobieniem życie bez wiary byłoby ohydne. Ach, gdyby życie nie było tylko przejściem, byłoby nieznośne.

[...] by tak zliczyć, ile to się każdy w swoim życiu podpisał [...], to dlaczego miałby się pod śmiercią nie podpisać? W końcu to jego śmierć! Według mnie, nie powinna mu już tej ręki zatrzymywać. Powinno i śmierci zależeć, żeby się podpisał [...]. Wobec śmierci przynajmniej powinien być człowiek wolny.

Człowiek wolny jest nieprzewidywalny. Nie tylko dla innych. Przede wszystkim dla siebie.