Istnieje źródło dobra, które stworzyło porządek, światło i człowieka.

Zniewoliliśmy resztę zwierzęcego stworzenia oraz potraktowaliśmy naszych dalekich kuzynów w futrach i piórach tak okrutnie, że poza wszelką wątpliwość, gdyby mieli oni stworzyć religię, szatanem byłby dla nich człowiek.

I to uczucie przemieniło go na zawsze. Prawdziwa miłość potrafi to zrobić z człowiekiem, [...].

Musi znaleźć się w dniu taka pora, kiedy człowiek robiący plany na przyszłość zapomina o nich i postępuje tak, jak gdyby nigdy nie miał żadnych planów. Musi znaleźć się w dniu taka pora, kiedy człowiek mający przemawiać milknie. I umysł jego nie snuje już rozważań, ale pyta: czy one w ogóle coś znaczą?

Jak ja nienawidzę tego człowieka. Dobrze, że nie mam broni, bo bym go zabiła. Że też tacy ludzie się rodzą. Wierzyłam mu, ufałam. Koniec z myśleniem o tym. Koniec!

Każdy człowiek ma prawo wątpić w swoje powołanie i czasem zbłądzić. Nie wolno mu tylko o nim zapomnieć. Kto nie wątpi w siebie, jest niegodzeń, bo ślepo wierzy w swoją moc i popełnia grzech pychy.
Błogosławiony niech będzie ten, kto doświadcza chwili zwątpienia.

Wiedział, że przeznaczenie człowieka często nie ma nic wspólnego z tym, w co się wierzy lub czego obawia... bo wiedział, że wszystko, co się zdarza ma swój sens.

[...] moim zdaniem szczęście jest to coś, co człowiek posiada, tylko nie potrafi tego okazać i wykorzystać.

Skąpiec jest to przestraszony człowiek, kryjący się w fortecy z pieniędzy.

Szaleństwo jest piękniejsze od rozumu bo pochodzi od Boga, rozum zaś - od człowieka.

Sekret szczęścia, a przynajmniej spokoju, leży w tym, żeby wyeliminować romantyczną miłość z życia, bo to ona sprawia, że człowiek cierpi. Tak żyje się spokojniej i lepiej się bawi, zapewniam cię.

Może kiedy wszystko zostało już powiedziane i przesądzone, chcę się łudzić, że jestem człowiekiem.

Może właśnie na tym polega odwaga – kiedy człowiek już o nic nie dba.