Stoisz w samym środku świata, możesz się rozglądać dookoła i widzieć wszystko, co istnieje. Nie należysz całkowicie ani do nieba, ani do ziemi, ani śmiertelny jesteś, ani nieśmiertelny, możesz sam siebie tworzyć i ugniatać, możesz stać się zwierzęciem, ale możesz się odrodzić w bogu podobnej postaci. Ty jeden możesz się rozwijać, możesz rosnąć według wolnej woli, masz w sobie zarodki wszelkiego życia.

Zwracaj się zawsze do bogów obcych. Wysłuchają cię poza kolejką.

Słuszna nadzieja wzlata na skrzydłach jaskółczych, czyniąc z królów – bogów, a z prostaczków – królów.

Bogowie może istnieją, a może nie. Dlaczego więc i tak w nich nie wierzyć? Jeśli to wszystko prawda, to po śmierci trafisz w przyjemne miejsce, a jeśli nie, to przecież nic nie tracisz.

[...] bogowie nas utrzymują, a my, ludzie, jesteśmy jedną z prywatnych własności bogów.

Ludzie potrzebują wiary w bogów, choćby dlatego, że tak trudno jest wierzyć w ludzi. Bogowie są niezbędni.

Przez kogo zaznałeś szczęścia, przez tego też zaznasz nieszczęścia.
Błogosławiony przez bogów, kto nie przywiązuje się do nikogo.

[...] nic a nic z pana Jaskrowych ballad nie pojęliście, niczegoście się nie nauczyli. Nie zrozumieliście, że ballady te o losie ludzkim mówiły, o tym, żeśmy w rękach bogów jeno zabawką, a krainy nasze bożym są igrzyskiem.

Bogowie grają w kości i uwalniają miłość z okowów. Jej siła może tworzyć i niszczyć - w zależności od kierunku, w jakim powiał wiatr, gdy wychodziła z niewoli.

Jest intelektualistą, więc zacytuję mu greckiego filozofa. Według Platona, u zarania dziejów istniały tylko istoty dwupłciowe, które w niczym nie przypominały dzisiejszych kobiet i mężczyzn. Jedna szyja podtrzymywała jedną głowę o dwóch twarzach, z których każda patrzyła w innym kierunku. Były niczym bracia syjamscy zrośnięci plecami. Miały dwa narządy płciowe, cztery nogi i cztery ręce.
Lecz pewnego dnia zazdrośni bogowie zdali sobie sprawę, że czterorękie stworzenie jest zadziwiająco pracowite, że dwie pary [...]