Błądzenie jest rzeczą ludzką, ale dobrowolne trwanie w błędzie jest rzeczą diabelską.

Każdy łatwo widzi błędy przełożonych, ale nie widzi przymiotów; w sobie zaś nie widzi wad, tylko zalety.

Należy umieć bezbłędnie określić, jakie są w odniesieniu do danej kwestii, w danej chwili nastroje mas, jakie są ich rzeczywiste dążenia; potrzeby i myśli.

Większość naszych błędów jest bardziej wybaczalna niż środki, którymi staramy się je ukryć.

Wszelkie opinie o naszym wieku i naszych czasach są błędne, ponieważ głoszą je ludzie albo czymś rozdrażnieni, albo do czegoś rozczarowani.

Ludzkość dzisiaj dlatego błądzi, że uważa, iż wystarczy pracować dla siebie miast dla Boga.

Nawet nasze częste błędy mają ten pożytek, że w końcu przyzwyczajają nas do myśli, iż wszystko może dziać się inaczej, niż to sobie wyobrażamy.

Lepiej jest nie badać w ogóle jakiejś sprawy niż uczynić to powierzchownie; zwykły zdrowy rozsądek bowiem nie popełnia tylu błędów, co połowiczna uczoność.

Czy wykonując wyrok na mordercy nie popadamy w błąd, jak dziecko, co bije krzesło, o które się uderzyło?

Wielcy ludzie też błądzą, niekiedy nawet tak często, iż prawie ulegamy pokusie, by uważać ich za miernych lub małych.

Motto: Chcieć znaleźć prawdę jest zasługą, nawet gdy się błądzi po drodze.

Notorycznym błędem mało utalentowanych ludzi o większym oczytaniu niż rozsądku jest to, że wpadają raczej na sztuczne niż naturalne wyjaśnienia.

Niejednokrotnie bywałem rugany z powodu błędów, na popełnienie których mój mentor nie miał dość siły czy dowcipu.

Gdzie umiarkowanie jest błędem, tam obojętność jest zbrodnią.