Nie sądzę. ;) nie jeden ateista by się uśmiał z tej myśli.

Andrzej Sapkowski, Wisława Szymborska, Czesław Miłosz... Rozumiem, że oni wszyscy "myślą (i myśleli) inaczej", tak?

https://www.cytaty.info/aforyzm/jedyneco.htm

A jak mają mówić ? Wasza era ? :) tak się przyjęło i tyle. Ateiści obchodzą nawet boże narodzenie. Nie, nie po to by uczcić przyjście boga- narodziny czy jakby to inaczej naZwać, lecz po to, by móc raz jedyny w ciągu roku spędzić czas w dobrej atmosferze z całą swoją rodziną. Tyle.

Hipokryzja.Jak ateista może twierdzić, że jest opozycją dla kogoś, którego według niego nie ma. Przecież w niego nie wierzy. Minus.

~marlies, o to to to, dokładnie to samo chciałam napisać. Moje zdanie jest takie samo - jak mogę poczuć się lepsza od Boga, skoro nie wierzę w jego istnienie? To paradoks.

Nie no jak się uprzeć to da się dowieść nieistnienia...zwykle robi się to "per absurdum"...aczkolwiek takie rzeczy tylko w Erze...znaczy matematyce :P
I zgadzam się z IrethLady - ateizm to też swego rodzaju wiara....w obecnych czasach można by nawet zaryzykować stwierdzeniem, że każdy z nas jest głęboko wierzącym...aczkolwiek niekoniecznie w Boga ;), np. w potęge pieniądza/nauki. I Einstein też uważał się za wierzącego w tym znaczeniu - w nauce potrzeba odrobiny religi, ale nie w znaczeniu wiary w Boga tylko w piękno wszechświata i możliwość jego poznania...czy coś w tym stylu ;)