Nominacje

na moim brzegu słońce zapadło w noc
szumią wierzby i trawy
a wśród rozstajnych dróg
mrocznieje

ledwo dojrzeć światło gwiazd
o których mówiłeś
że to puch złoty
orlich gniazd

tutaj stałeś
z różańcem w dłoni
gdzie powszedni chleb

niezastąpiony
niepowtórny

co dzień odwiedzam ogród
i błogosławię kwiatom
któreś sadził tamtej wiosny

oto ciernie
zakwitły różami

jeden malutki ja
u jesiennej
nocnej
bramy
od swiatel neonów
i zapachu rozedrgany
wpadła ulica
w głąb duszy
mojej zwierciadeł
i do księżyca
cery złotobladej
eleganckim chaosem
jesiennej mody
listki białochodniczkowe
miast studzić emocje
dokładają
natchnień trzody
a jeden malutki ja
z brudną kartką papieru
wypasie na kartce misternie
szepty jesiennego szmeru

Szczęście, co go pies napłakał
gdzieś na niechcianej drodze utknęło
i ze złamaną nogą
jak drzewo rozdarte piorunem
w noc ciemną
skomli
pod twoimi drzwiami

otworzysz?

jak dużo można znieść
nie wiem

a jednak jesteś ze mną pytając mieszasz słabą herbatę
obijając szklankę łyżeczką
myślę więc że można znieść wiele
i te rozciągnięte swetry które z ciebie wyrosły
ogród co zaczął przytłaczać swoją własną historią
sprawy pogubione jak orzechy przez roztargnioną wiewiórkę
stosy dokumentów okulary wygięte starością

a kiedy ja znoszę twój grymas gdy podnosisz się z łóżka
ty znosisz cierpienie kiedy ja jestem obok
moje oczy identyczne zegarek co zawsze wypędza
i syna we mnie też znosisz dzielnie
choć wiem że on boli i wychodzi później

wtargnęła nieproszona
ukradkiem

stała się
wartością nadrzędną
życia

ludzi
o zimnych sercach
i pustych głowach