Po mojej stronie lustra wszystko wygląda jakby inaczej
wszyscy się mylą jak przestępcy w swoich zeznaniach
podążają nie swoją ścieżką do granicy cudzej cierpliwości
by dojść do wniosków, ze nie istniejemy bez cienia nadziei

Po mojej stronie lustra szuka się klucza w słowach
by niemoc mogła trafić do drzwi w moją ciemność
by wypowiedzieć niebu czarnej nocy dziurę i zawyć
by żal strzaskał serce o swój na szyi psi łańcuch

Po mojej stronie lustra chcę liczyć na człowieka
by ogromnie mała chwila była jak rok dla motyla
a promyk słońca nie załamywał w mętnych oczach
czasu przetrwania , głodu wiosny i życia co ucieka

szatę zmienię
zdejmę stare wytarte przygnębienie
a ciepłą i lekką tkaninę założę
którą tkasz z obłoków mój Boże
w słońcu skąpanych

ten ubiór nie jest tylko dla wybranych

dałaś mi to we krwi
moja święta matko
która nigdy nie byłaś świętą
dałaś mi to w krwi etylowej
więc bądź przeklętą

i umiłowaną
bądź mi którą byłaś i nie byłaś
przebaczenie ci niosę i jeszcze garstkę żalu
czym byłabyś gdybyś nas nie urodziła

będę szedł mając cień twój za sobą
choć dziś już nie rzucasz cienia
będziesz szła we mnie będziesz szła swą drogą
choć dzisiaj ciebie tu już nie ma

czy mnie przeklęłaś czy mnie wyznaczyłaś
nie wiem nie wiem odeszłaś bez słów
czy gdybyś się nie narodziła
byłbym tym kim jestem tu

czasem czysta kartka
i pogryziony długopis
powie więcej
niż cały
zapisany zeszyt

31.10.15

W tle "Dawid Podsiadło-nieznajomy"