Czy kogoś jeszcze obchodzi,
co ma do powiedzenia poeta
świat pędzi przed siebie,
poeta stoi w miejscu

Więcej mieć, mniej być,
kryzys tożsamości,
nikt już nie zasypia bez chemii
więcej mieć, by mniej czuć

Lubię tak stać na uboczu, [...]

nie możesz mnie już
bardziej
jak wtedy, gdy
pierwszą myślą
rosłam w Tobie
a teraz ostanim zdaniem
wchłaniasz całą
stworzoną z powierzchni uczuć

usprawiedliwiasz we mnie nowe życie
ostatecznej doskonałości
tuląc w blasku łagodnego Boga

wolą Twoich dłoni

jestem...

bo już idziesz
bo tak trzeba
bo jutro wstaje dzień
ach nie wiesz nie wiesz
że nie przyjdzie do mnie sen

czemu zawsze odchodząc zamiast zostawiać
- zabierasz -
czemu jestem nagi przedtem i potem
wcześniej i później umieram

mówisz: nie przesadzaj jutro też jest jutro
ale bez przesady ta miłość
byłaby miłością smutną

życie musi mieć w sobie coś z wulkanów i burz
nie wierzę w ogród w którym nie ma
rozkwitających róż

człowiek musi się upić ich przesłodką wonią
zanim w czarnej nudzie
białym niebie po nas na wieki
zadzwonią

na krawędzi pocałunku
w sobie zaszeptani
on i ona - tak podobni

ogniem ciszy rozpaleni

kroplą wody darmo gaszą
płomień - rozżarzonej ramy

Ty który ukrywasz się latem
w nienarodzonych pąkach piwonii
i w majestacie róży
zadziwiasz kroplę rosy

doskonałością mistrza
malujesz plamkę słońca na dojrzałych czereśniach
i w pełnych pszenicy kłosach
kołyszesz nasze tęsknoty

i choć Imię Twe zaczyna się w gwiazdach
i anioły wymawiają je z drżeniem
nie wahałeś się upaść jak ziarno
w jałową serc naszych glebę

i choć widzę jakby niejasno w zwierciadle
utkałeś mnie tak cudownie
że wszystko co we mnie piękne
mam Ojcze niebieski po Tobie

i z każdym nowym dniem
rozlaną jak krew Golgoty
wyznajesz mi swoją miłość
poranną łuną zorzy

Wczoraj zrywałam
obłoki
związałam je
srebrną wstążką
i wtykałam do
słoików.
Teraz mam
swoje niebo
na mroźne
wieczory.

Jestem obok Was.
Tuż na wyciągnięcie ręki.
Jestem uchem, gdy chcecie się wygadać.
Ramieniem, gdy chcecie poszlochac.
Dłońmi, gdy potrzebujecie pomocy.
Jestem dla Was powietrzem, gdy chcecie złapać oddech.
Jestem dla Was niczym, gdy chce zaistnieć w Waszym życiu.

opuszczone lata
pod nieustannie unoszącym się sklepieniem

rośnie przestrzeń
w dłoniach
owoce pełne
zło-tego powietrza