Wszyscy jesteśmy za to odpowiedzialni, wszyscy.
Nie zrzucajmy winy tylko na ojczyma i bierną matkę. Oni nie żyli na prerii, gdzie w promilu 100 km ani żywej duszy. Rodzina, sąsiedzi, wychowawca, policja, panie z MOPSU, jego koledzy itd
Zawsze zadaje sobie pytanie, co ja zrobiłbym więcej?
Czuję się podle i winny. Nie uratujemy całego świata, ale w dobie komputerów człowiek taki samotny, dziecko, które rok wcześniej w pidżamie ucieka z domu, to już ostatni dzwonek i sygnał, że jest źle.
Jedyne pocieszenie, to, że ostatni m-c nie cierpiał. Fizycznie, psychicznie.
Użalamy się nad sobą, a gdzieś obok...

...słowa
zwodzone mosty
a serce tylko prawdą drży...:):):)

nie wszyscy są nieprzyzwoicie wylewni, niektórzy są zmuszeni kluczyć , zanim się nauczą ramiona otwierać

dobro nie musi wracać, bo się nie kończy

Może sensownym rozwiązaniem będzie cierpliwość :-)

niewlasciwy a taki trafny ;)

Czasem traktujemy kogoś powierzchownie, nie wiedząc, że w środku dzieją się cuda :)

im mniej wyobraźni , tym większy strach , zasadzka na kodzie recepty jest uzasadniona , jak najbardziej ,
skoro od pierwszego dnia pracy podporządkowuje się bezwolnie nimfomance lojalnej ,słucha się jej wyssanych z palca opowieści , kojarzy opatrznie koligacje rodzinne , to trzeba z a to zapłacić , ja zaczęłam słuchać nifomanki kilka lat przed emeryturą , okazało sie to być o te " kilka lat " z a duzo . Za swoją łatwowierność i dobroduszność , tym samym zwyczjnie , bezmyślność , do tej pory płacę wysoką cenę