Ptaki są dla idących w pole
porywających się z motyką na słońce
żądających kartofli

ptaki są dla nocnych marków
śniących koszmary nad ranem
latarniami
ściągającymi na ziemię

ptaki są do wyższych celów stworzone
usunięte z nieba
dzieci

ptaki są dla miłośników radości życia
a potem w budach budzą się psy
bardziej od ptaków przypominające mi anioły
stróże.

W ciemną noc
Na leśnej polanie
Zatańczmy ostatni raz
Tego wieczoru
Pod batutą świerszcza

Podświetleni księżycem
Z czarną rozpaczą w oczach
Wirujmy w rytm żabiego rechotu
Nie mogąc przeboleć że ta noc jest taka krótka
I zaraz wybije szara godzina

A jeśli mi dech zaprze
Przez Twoje oczy
Niech gwiazdy wyszeptają
Że noszę Cię w sercu

mam tylko dwie dłonie
I nie mnie świat zawrócić
w miłość
oddanie

gdybym mogła
wróciłabym życie
tym co odeszli niesprawiedliwie
łykając oddech trucizny

w żyłach jest życie [...]

***


przesuwam rękę po konturze
twojej nieobecności

a więc dom jest pasmem utraceń
który na chwilę wypełniają moje palce:
spod nich tryska zieleń paproci
pęka żyłka deszczu smutny sonet
wskazówka odchodzeń przesuwa się - łamię gałąź słońca
w moim dotyku gaśnie gwiazda - gdybyś to widział
jak karleje w kwadrans: tak mi w dłoniach usycha blask
przetacza się zamieć - jaskółczy tren

ty - myśl moja
wisielcza wiosna
pulsuje żywy przy ustach liści
czas zaklęty w szkiełko rosy
ja źdźbło - płomień

(Ojcu, 2021)