Powiew wiatru, kropla deszczu, promień słońca - uściskiem życia, zachętą chwili
dnia, miesiąca.
(Bez końca)
Widziałam dzisiaj płaczącego Anioła.
W kącie wśród ludzi po cichutku konał.
Samotny, bezbronny a nikt się nie zatrzymał.
Ani sekundy uwagi od ludzi nie otrzymał.
Widziałam dzisiaj narodziny demona.
Powstał z łez, podciętych skrzydeł i bólu Anioła.
Zepsute serca w piekielnej Zła matni.
Ludzka znieczulica powstała z niedoboru empatii.
Narzekasz, że świat upada, że jest pełen zła
A bez zapłaty nie dasz z siebie nawet odrobiny dobra.
Jak sztuka w teatrze, aktorska gra ironii.
Zapominasz o innych w świątecznej pogoni..
niedostrzegalne
a moja twarz
często patrzą na nią ze zdumieniem
tak bardzo przypominasz ojca
to prawda - odpowiadam
nikt jeszcze
nie dostrzegł we mnie matki
ona
jest najbezpieczniejszą częścią [...]
Tekst dnia 2 lutego 2020 roku
Wielu spośród żyjących zasługuje na śmierć. A niejeden z tych, którzy umierają zasługuje na życie. Czy możesz ich nim obdarzyć? Nie bądź więc tak pochopny w ferowaniu wyroków śmierci, nawet bowiem najmądrzejszy nie wszystko wie.
Tekst dnia 2 lutego 2020 roku
Dobrze traktujmy zwierzęta, bo one w bajkach uczą nasze dzieci człowieczeństwa.
Tekst dnia 3 lutego 2020 roku
Jestem głęboko wierzącym ateistą.
Tekst dnia 3 lutego 2020 roku
Filarem się jest, słupem zostaje.
Zawieszam pędzel na obrazie
Ściany
Pękają z dumy
Gwóźdź programu
Przykuł wzrok
Ślepo wierzą
Głusi na argumenty
Edytowano 31 stycznia 2020 roku, godz. 22:02
Szukaj skarbów jeśli nawet to legenda.
spotkanie
śnieg wiruje za oknem
spieszy się jakby się bał
że nie wszystek się wysypie…
powietrze pachnie kawą…
Rumer delikatnie śpiewa
przeszkadzać nie chce
smacznie mi…
dobrze mi…
zanim jedenasta wybiła
trzpiotką radosną byłam
teraz minutami poważnieję
dopijam kawę…
załamałam przestrzeń
zbliżyłam dwa światy ku sobie
mieszam kolory…
śnieg wiruje za oknem…
teraz :)
Myśli uciekają nam jak sny.
kiedyś
kiedyś napiszę wiersz
że mnie bolałeś
od świtu do zmierzchu
jak grzech
spotkamy się gdzieś
miedzy jawą a snem
na skrzydłach nieswoich
wzniosę się
by spaść jak pech [...]
Tekst dnia 1 lutego 2020 roku
W dzieciństwie zdarza się zawsze taka chwila, kiedy otwierają się drzwi, by wpuścić do środka przyszłość.
Smierć jest momentem w którym przecina się świat...
Edytowano 31 stycznia 2020 roku, godz. 22:12
Rzucałem ja słowa na wiatr; jeszcze przez chwilę tańczyły w jej włosach; śmiałem się ja wtedy szaleńczo; i znów wiatr porywał je do tańca i rwał je na strzępy; i klaskałem ja wtedy w dłonie radośnie, urzeczony spektaklem jakim uczynił. I jeszcze rzucałem ja słowa na wiatr, i dumny z siebie podziwiałem, jak hacząc o jej rzęsy, pękają niczym bańki mydlane, policzki przy tym zraszając; przednia zabawa.
Nominowani do tekstu dnia
Na tej stronie zgromadziliśmy wyróżnione teksty, które w przyszłości być może zostaną wyróżnione jako tekst dnia.
Poniżej prezentujemy teksty dzisiejszego dnia.
Tekst dnia 27 lutego 2020 roku
docenienie
szłam dziś do siebie
okrężną drogą
przez las
otuliłam się
zapachem drewna
usta pomalowałam smakiem poziomek
wiatr wplątałam we włosy
utkałam siebie z pajeczych nici
wątłe ramiona
zatopiłam w miękkim mchu
a na każdy dzień miałam dla siebie
bukiet
z jesiennych paproci
byłam muzyką
szumem sosen
Tekst dnia 27 lutego 2020 roku
Jakże nudne i monotonne byłyby odgłosy lasu, gdyby prawo do śpiewania miało tylko dziesięć najzdolniejszych ptaków.
Gdyby tylko owoc Twoich przemyśleń zechciał się skrystalizować w postaci aforyzmu, wiersza, opowiadania lub felietonu, pisz.
W przeciwnym razie godnie milcz.
• ok. pół godziny temu
• dzisiaj, godz. 21:25
• wczoraj, godz. 23:18
• wczoraj, godz. 19:57
• wczoraj, godz. 18:33
• wczoraj, godz. 17:52
• wczoraj, godz. 15:36
• wczoraj, godz. 13:07
• przedwczoraj, godz. 17:33
• przedwczoraj, godz. 11:37
Dziękuję za opinie, pozdrawiam :)
Mam nadzieje, ze chociaż niektórzy otworzą swoje serca w te święta..