Klucz na niebie do nieba
Gęsim piórem pisany
W liczbie siedem

Otwiera powoli
Nowej aury wierzeje
Piękno jej zstępuje na ziemię

Nieco zawstydzone
Delikatnie najpierw
Cekinami zdobi poranek

Jeśli nie słońce
To chociaż księżyc
Jeśli nie dzień
To jasna noc
Rozproszy niech
Serca mroki
Byleby światło
W nas
Dobro żywiło

Któregoś dnia
dochodzi się
donikąd

Tam słońce lipcowe
wyżyma rosę z traw
suszy jabłonie
dotyka mirabelek

Siada się wtedy
na ławce [...]

Przypadek wątpliwym doradcą
Czy stać czy iść też nie wiadomo
Czy zbiec czym prędzej szybko
Czy pod górę wspinać się ścieżką stromą?

W którą stronę patrzeć
Czy to nie jest wszystko jedno
Czy w słońce, które oślepia
Czy zachwycać się księżyca stroną ciemną?

Gdy burza na horyzoncie, gdzie szmer niepokoju
Czy łapać ten wiatr w żagle i poddać się sile
Czy stanąć wbrew prądom
By przełamać los choćby na chwilę?

Czy słuchać tych szeptów
Osób emocjonalnie niezdrowych
Czy kochać tak, jak rzeczywiście się czuje
Nie bronić już uczuć anonimowych?

Wielu odpowiedzi nadal nie znajduję
I nieustannie szukam, którą pójść drogą
Ale dzięki temu, że Cię spotkałem
Nareszcie mogę być sobą