Tekst dnia 9 lutego 2020 roku
Kropką należy trafić w punkt.
Edytowano 8 lutego 2020 roku, godz. 18:58
Modlitwy
Modlitwy szeptane,
bladymi świtami
zwiewają mgły dusz zaspanych.
Smutkami brzdąkają
prośbami, wdzięcznością
kochanych i niekochanych.
I nic to się zdaje
klepane różańce
Ojcze Nasz i Ojcu Chwała.
Lecz w chwili zwątpienia,
strapienia i strachu,
obroni cię armia cała.
Anielscy rycerze
i święci żołnierze
na pomoc, z miłością działają.
Gdy padniesz, powstaniesz
po stokroć mocniejszy,
by kroczyć z tą armią wytrwałą.
Modlitwy najcichsze
szemrzące strumyki
unoszą do bram samych nieba.
Kawałek twój świata, [...]
Szczery uśmiech, pocałunkiem duszy.
Tekst dnia 10 lutego 2020 roku
dziś utkana jestem z promieni
patrzę na swoją bladą skórę
jest nieco cieplejsza
od chłodnych śniegów
i myślę
- słońce nas nie zmienia
a dodaje nam blasku
Tekst dnia 8 lutego 2020 roku
...pycha przekrzyczy i milczącego...
Tekst dnia 8 lutego 2020 roku
gdyby ludzie
ojcze nasz
mówili
i któryś jest w niebie
wierzyli
w bądź wola twoja
bez obłudy jak w niebie
i kochali tak i na ziemi
dzielili bez żalu
chleba naszego powszedniego
dawali codziennie
wybaczali potknięcia
winy
i od osądu mury stawiali
byłoby nam AMEN
Zdjęcie
Lekko znudzony i przygaszony sierpniowymi upałami Bóg siedział na osikowym pniaku i spoglądał na swój nowy aparat fotograficzny, który leżał na stole.
Letnie popołudnie wypełniał spokój. Okno było otwarte, gdzieś w oddali ryczała krowa, na ścianie wisiał kalendarz na rok 2019 z zaznaczoną datą 6 sierpnia. Zegar wskazywał godzinę 15:14.
Zaciągnął się Bóg dymem z papierosa, wziął aparat do ręki, obrócił nim kilka razy i rozejrzał się po pokoju. Wstał z pnia, podszedł do swojego wielkiego terrarium i [...]
List
obudź mnie na spacer
tak żeby nie skaleczyć
żadnego życia
które nie nasze jest
obudź na ścieżkę rosy
nim buty dnia
na strzępy rozniosą
zajęczą krew
obudź
na pierwszą lepszą
wiadomość
Edytowano 5 lutego 2020 roku, godz. 22:51
Nie sen
Spotkałem rano anioła w drzwiach
W tych niedomkniętych od snu jeszcze
Ramieniem objął mnie jak brat
I recytował moje wiersze
Nieraz widziałem już tę twarz
Niezwykły spokój tkwił w jej rysach
Powiedział do mnie cicho – patrz
I wierszem pisał w moich myślach
Zwątpienie z wiarą toczą bitwę
Ty się nie boisz widoku krwi
A jednak wątłą skupiasz nitkę
Szukając wciąż uczciwych chwil
Lecz nigdy dotąd nie widziałem
Żebyś tak bardzo przegrać chciał
Że uchyliłeś piekła bramę
Spójrz - jednak wciąż nie jesteś sam
Tekst dnia 7 lutego 2020 roku
bez sprzężeń
ona
introwertyk
sześćdziesiąt siedem kilo
przygnębienia
po czekoladzie nawet siedemdziesiąt
zależy od ciężaru
który stawia na barki
kolekcjonuje smutek
jego wielobarwność [...]
Tekst dnia 7 lutego 2020 roku
Mądrzy ludzie zawsze mnie męczyli i wyczerpywali. W ich towarzystwie czułem się jak przed uprzedzoną do mnie komisją egzaminacyjną. Wiecznie musiałem uważać, ponieważ nie spuszczali mnie z oka, obserwując mnie spod ściągniętych brwi, jak myśliwy zwierzynę, czy też właściwie reaguję na ich mądre uwagi, czy jestem dostatecznie mądry, by oni, ludzie mądrzy, odzywali się do mnie? Niestety, mądrzy ludzie zawsze mnie męczyli. I nigdy niczego się od nich nie dowiedziałem, niczego istotnego. Najczęściej wyjaśniali, dlaczego coś nie jest dobre: życie, dzieło jakiegoś człowieka, wiosna albo jesień. Lecz nigdy nie powiedzieli, że życie jest również dobre, śmierć - czymś naturalnym, a człowiek nie tak całkiem beznadziejny; na to byli zbyt mądrzy.
Ptak siedzący na drzewie nie boi się, że gałąź się złamie, gdyż ufa nie gałęzi... lecz własnym skrzydłom.
Zawsze należy wierzyć w siebie.
nie płaczcie nade mną
potknęłam się o drzazgę w oku
a miałam dosięgnąć gwiazd
przybity moją niewiarą
czekałeś bezwzajemnie
kiedy spadałam na dno
dźwigałeś mnie i mój krzyż
kalecząc palce w ciemności
uparcie pytałam "gdzie jesteś?!"
opłakując rozbite kolano
i lamentując nad cierniem
Rama mało mnie obrazuje...
Nominowani do tekstu dnia
Na tej stronie zgromadziliśmy wyróżnione teksty, które w przyszłości być może zostaną wyróżnione jako tekst dnia.
Poniżej prezentujemy teksty dzisiejszego dnia.
Tekst dnia 27 lutego 2020 roku
docenienie
szłam dziś do siebie
okrężną drogą
przez las
otuliłam się
zapachem drewna
usta pomalowałam smakiem poziomek
wiatr wplątałam we włosy
utkałam siebie z pajeczych nici
wątłe ramiona
zatopiłam w miękkim mchu
a na każdy dzień miałam dla siebie
bukiet
z jesiennych paproci
byłam muzyką
szumem sosen
Tekst dnia 27 lutego 2020 roku
Jakże nudne i monotonne byłyby odgłosy lasu, gdyby prawo do śpiewania miało tylko dziesięć najzdolniejszych ptaków.
Gdyby tylko owoc Twoich przemyśleń zechciał się skrystalizować w postaci aforyzmu, wiersza, opowiadania lub felietonu, pisz.
W przeciwnym razie godnie milcz.
• ok. pół godziny temu
• dzisiaj, godz. 21:25
• wczoraj, godz. 23:18
• wczoraj, godz. 19:57
• wczoraj, godz. 18:33
• wczoraj, godz. 17:52
• wczoraj, godz. 15:36
• wczoraj, godz. 13:07
• przedwczoraj, godz. 17:33
• przedwczoraj, godz. 11:37
Kropka w natarciu 😁