Nominacje

Jest we mnie Jesień
taka smutna i deszczowa
szeleści myślami
w spadających liściach

spoglądam w górę
szukam ciepła
pod sklepieniem nieba
[...]

To jesień średniowiecza rubin, purpura, karmazyn jak krew kapie z drzew
to jesień chruściarka ciągnie za sobą ochrę babiego lata
jeszcze dobrze nie zdążysz zrzucić skóry, duszą otoczyć ramienia
a tu już zima się wtacza śnieżnobiała wiara
w nadzieję.

Odmierzam czas
niedorozwiniętą godziną
Wciągają tik-taki
powiewem świeżości

Zrywają się boki
do jesiennego lotu
By opaść na laurach
gdyż czas pąki zwijać

Noc rozpościera nietoperze skrzydła
plątanina fioletowych żył
w blasku miejskiej latarni
wije się w bólu istnienia

Niedoskonała ta czerń
i wisząca otchłań nad głowami
świat kończy się na rogu
gdzie drżącą ręką nie sięga słup światła
przeszywający mgłę pazur latarni

Tak oto jesień kipi pijana
z papierosem przy ceratowym obrusie w barze
ma podkrążone oczy
nad powieką pieprzyk
i zapałkę tlącą się w garści...

Wracam
z podróży do gwiazd
tu na ziemi
nie jest idealnie
ale
czerń jest czarna
biało lśni biel
są też szarości
nieoczywiste
czasem zgubię się
we mgle
ale
nie sparzę się
dotkliwie
zimnym ogniem
nie porazi moich oczu
złudny blask
nie wbije mi się w serce
odłamek
spadającej gwiazdy