Myślała
biedny Wokulski
zawiódł się na poetach
oni wymyślili
ideały
miłość
marny puch

przecież to przypadek
poeta się nie myli
widzi więcej
czuje

wierzyła
pani Wisławie
że nic dwa razy

dziś wie
że życie to
nie wiersze

kiedy oddajesz siebie,
kiedy dałbyś komus gwiazdkę na niebie,
kawałek po kawałeczku,
coraz mniej Ciebie,
mówili że miłość to jedyne o co chodzi.
miłość nigdy nie zaszkodzi.

A co jeśli oddasz wszystko?

Wiesz że to niebezpieczne,
jak przy depresji myślenie zbyteczne.
Lecz wierzysz w baśnie o miłości,
nie oczekując litości
umierasz z miłości....

Jest takie kurkumowe wzgórze, zarośnięte potężną liczebnością, której wielkość przekracza niebios wyobrażenie na temat tego, jak mnogie i różne, w spójnym łańcuchu układu pokarmowego, mogą być połączone myśli fistaszków i wiewiórek.

Karmazynowe drzewa, wielgachne, niczym wielkość samego wyobrażenia, neurony niebiańskie, zaprzęgnięte do rydwanu, który bój toczy w pędzie cywilizacji, a rumaki o czarnych grzywach pachną smogiem i spalinami aut i rżą chyżo, w te pędy, co pod uderzeniem kopyt kruszą asfalt.

I skruszone ulice, niegdyś świetność była ich przydomkiem, teraz pozostało tylko miejsca na tyle, by zarzucić wiersz na plecy, nawlec nić na igłę i zaszyć się w tłumie.

szarość dni
czarni biały świt
na prześcieradle
ledwie cień
rzucony w noc

ostatnim słowem
dotykasz ust
chowając mnie w sobie

Pod nocnym niebem
W srebrze Twych oczu
Morze gwiazd dostrzegam
Ulegam iluzji to boli
Rozum analizuje
Serce szwankuje
Jak mu powiedzieć
Przestań bić szybko
To tylko miraż senny
On nie jest Ci wierny...
Serce łzami wypełnione
Piękne uczucie stracone?
Tyle nadziei w oceanie tonie
Mogą pomóc tylko ciepłe dłonie
Za późno...cicha i ciemna noc.........

21.10.2021
21:21

I'M NOTHING, I'M NO ONE ...
THAT WAS WHAT YOU WANTED ME TO KNOW.
I DESERVE FOR ALL WRONG ...
FOR YOU I WAS WORSE EVEN THAN WORM.

SO GOODBYE, SO SO LONG ...
I AM NOT YOUR SERVANT ANYMORE.
I DONT CARE, I DON'T KNOW ...
I'M JUST GLAD THAT YOU'RE FINALLY GONE.

EVERYTHING FOR SOMEONE ...
THIS IS ALL THAT NOW I WAN'T TO KNOW.
I DESERVE FOR LOVE AND HOME,
NOT FOR HELL AND SUFFERING NO MORE.

Między dniem a nocą
Serce ludzkie pęka
Na ustach pozostały słowa
Nie do końca wypowiedziane
I marzenia
W subtelny sposób rozwiane
Budzimy się
By iść
Za szczęściem w zaparte
Po stronie słońca stanąć
Iść szlakiem myśli, rozterek i pragnień
I kiedy któreś z nas
Upadnie
Podać swoją dłoń - dosadnie

tam gdzie wnętrze duszy
nie ma lat bezgrzesznych
nie ma też jesieni życia

to nie pory roku żadne
wnętrze duszy graniczy
z ósmym cudem jakim

jest piękno duszy
tam mądrość i głupota
ludzka mają swoją przystań

mądrość jest pięknem
co nigdy nie przemija
z wiekiem a głupota
jest jaskrą na świata
prostotę