pozbierałam skórki
po bananach
posprzątałam po sobie
niedojedzone pigułki

chciałabym nakarmić cię
pacierzem ale noc przemija
zbyt intensywnie

wiesz chyba lubię
tego Boga
zbierać po nim puste butelki
znoszone kapcie
łakomie wykorzystane ciała

przejrzyj się
w moich dłoniach
jak krew płynie
w twoim kierunku
jak kwaśnieje powietrze
a nie warto tłuc szyby

nauczyłam się
rozmieniać swój świat
na drobne gesty

podaruję Ci
mały okruszek zrozumienia
w delikatności uśmiechu

nie bój się 
utoniemy razem.

Człowiek jak intruz
czasem podsłuchuje
wrzaskliwych kłótni
w liściastym osiedlu
płynących z głębi
trzepoczącego serca
potoków żalu
opowiadanych słońcu
i śpiewanej z duszy
pochwały Stworzenia

człowiek jak intruz
czasem narzeka
że ptasia cisza nocna
taka krótka

czy miłość jest piękna czy brzydka
zapytała
bezgłośna kobieta niewidomego mężczyzny
jest w milczeniu i w dotyku odpowiedział

więc nie mów do mnie często zbyt
że wyglądam jak nikt… szepnęła dłońmi