Wszystko zaczyna się
od zapatrzenia

mimowolnego westchnienia
zanurzenia się w
bliskości dłoni
nasyceniu kolorami
słodkiej czerwieni

jest niczym
nieskrępowaną wolnością
która w ustach się rozpływa

związkiem chemicznym
który rozpada się we krwi

dopóki zatrzymuje się w myślach
jest tylko ulotnym wejrzeniem
jeśli zaś sercu pozwolisz
zatracić się w tym bez pamięci

I znów rozmawiam
z nieprzespaną nocą o twarzach
na których gasną słońca

i żebram o litość Twą Panie
- porzuć Krzyż choć na chwilę
i bądź tu
gdzie szepty tracą głos
a ostatnie spojrzenie szuka Twych rąk

powiedz im Panie, że będziesz
gdy smutkiem stanie się piękno
a nad rzeką jeszcze będzie zielono

za każde Twe słowo zapłacę tysiącem zapomnianych spowiedzi
ale bądź

I chodź, chodź ze mną Panie

w sali numer pięć
w podartych płucach cichnie życie
znów

Księżyc położył się na plecach
i bujał się w hamaku z chmur;
chciał dziś się bawić w astronoma
i gwiazdy liczyć sponad gór.

Lecz gdy ich dojrzał srebrne mrowie,
to w piersi mu zabrakło tchu...
Zodiaku dziwne opowieści
ukołysały go do snu...

z tysiąca tylko jedna łza
na zawsze w źrenicy zastyga
którą kiedyś dusza się zachłyśnie

bo człowiek
aniołom skrzydeł zazdrości
chociaż mgła pióra im rosi

czekaniem niewolne mamy serca
i w zamknięte patrzymy drzwi
by nadzieja nie umarła

a przecież błękit nieba
w ludzkich oczach się nie mieści
gdy ostatnia łza już spadła

Jak głodny ptak noszę Cię na ustach
i w sercu Cię noszę

i dziwię się, że taka lekka jesteś
jak okruch chleba

może dlatego
że nigdy Cię nie dotknąłem
poezjo