Jeśli unikamy uczuć, pogrążając się w samokrytycznych myślach, popadamy w depresję. Kiedy używamy mechanizmów obronnych, by unikać rzeczywistości i uczuć, tracimy kontakt z życiem i z samym sobą. Gdy odwracamy się od uczuć poprzez zachowania unikające, nasze związki się rozpadają. Okazuje się, że Budda miał rację. To mechanizmy obronne, czyli nasz opór wobec rzeczywistości, prowadzą do powstania objawów i problemów, z którymi chodzimy do terapeuty.

Nigdy nie będziemy wiedzieć, co by było, gdybyśmy postąpili inaczej niż postąpiliśmy. [...] Każdy z nas ogarnia świadomością tylko niewielki zakres strumienia zdarzeń, którego jest częścią i który nazywa swoim losem. Chociaż ogromne możliwości wyboru, jakie dziś są do naszej dyspozycji, i sprytny marketing tworzą złudzenie, że możemy być, kim chcemy, to w istocie możemy być tylko tym, co pozostaje w zgodzie z treścią i dynamiką naszej biologii, psychiki i naszego ducha.

Człowiekowi często zdaje się, że się już skończył, że się w nim nic więcej nie pomieści. Ale pomieszczą się w nim jeszcze zawsze nowe cierpienia, nowe radości, nowe grzechy.

Strzelając do celu należy się uwolnić od trywialnej myśli o konieczności trafiania.

[...] kiedyś przechodziłem przez wioskę. Jakiś dziewięćdziesięcioletni dziadziunio sadził drzewo migdałowe. „Hej, dziadku! - wołam. - Sadzisz drzewo migdałowe?”. A on, zgarbiony, odwrócił się i powiedział: „Tak, mój synu, ja postępuję tak, jakbym nigdy nie miał umrzeć!”. „A ja - odparłem - postępuję tak, jakbym miał umrzeć w każdej chwili”. Kto z nas dwóch ma rację, [...]?

[...] wystarczy odrobina farby, by nadać płyciźnie pozory głębi.