Zgubiliśmy się w pogoni za doskonałością,
by być jak mama czy tata.
Na konsumpcjonizmie i potrzebie
zatraciliśmy najlepsze lata.

Świat zamazany walką
o kubek kawy czy prysznice.
Odpowiednie godziny pracy,
zapomniane nocne ulice...

i ten dzień, gdy na kanapie
Samotność zasiada z boku.

Kim jesteś?
Na co czekasz?

Czy zaistnieniem w świecie...
udusisz się we własnym człowieku?

Myśli o tobie odkładam na półkę
jak książkę
którą znam z każdej strony
i czekam aż pożółkną kartki
i ostygnie na nich miłość
wyciosana w kamieniu

Słowa o tobie grzebię w czarnej ziemi
jak ziarno
które kiedyś komuś da radość
i czekam, aż przekroczysz próg wstydu
i odlecisz brudnymi skrzydłami
w obecną nieobecność

łatwiej mi będzie zasnąć...

Słowa
One milkną tuż po opuszczeniu ust,
W ciszy drżą powietrzem sunąc wstęgami,
Gdzieś świat, gdzieś księżycowy kurz,
A tutaj tylko my, między słowami.

Spojrzenia
To łąka i las, stracony czas,
Policzki i szyja, serce rytm wybija,
A w oczach, na rzęsach, źrenicach
Boleśnie się zachwycasz. [...]

Milczą dziś moje góry
w białych sukniach
pożyczonych od Aniołów

zdaje się, że odpoczywają
przed wspinaczką do nieba...