Lepkimi palcami
babiego lata
szal złocisty zimie
jesień zaplata...

otoczona samotnością
wśród burzliwych kłamstw
próbuję zakwitnąć ciepłem

zapominać nie umiem
o delikatności słów

przy każdym
wschodzie słońca
pozostaje nietknięta
jedynie lekko naruszona
przez zbyt kruche sumienie

daj mi poczuć
Twój oddech
Twoje spojrzenie
Twoje cierpienie

to tylko ja
nie musisz się bać.

Powstaje słońce z martwych,
W miejscu odniesionej klęski,
Tam gdzie cień położył kres
Wszystkim naszym ulotnym marzeniom.

Powietrze lżejsze, uwolnione
Od kadzideł żegnających śniących,
Czuję rześkość we własnych płucach,
Nowy świt wzywa krzycząc.

Dzień był deszczowy jak dzis,
poznaliśmy się w taki dzień
serce mi mocniej zabiło,jak nigdy
od tego czasu,byliśmy nierozłączni
nieśmiałe spojrzenia,dotyk dłoni

To był cud,którego trudno opisac
cieszę się,że to Tobie oddałam swój 'wianek'
oddałam Ci siebie czyli wszystko co mam
a Ty zabrales potem moje serce ze sobą..
dlaczego rany się nie goją,dlaczego......

kiedy pierwszy raz kochaliśmy się
to było piękniejsze niż świat caly
bo to było nasze szalenstwo
poznawaliśmy siebie nawzajem
nasze ciala i dusze tęsknily do siebie

nie miałam już nigdy takiego kochania
tak niewinnego a zarazem mocnego
jakbyśmy mieli siebie od zawsze
na zawsze...niestety,zły los zabrał
mi Ciebie na zawsze,na wieki....

lato w pełni
po szybie chodzi śnięta mucha
babka układa pasjansa
a matka krząta się bezszelestnie
na werandzie wiecznie milcząca ciotka
zawieszona w hamaku drzemie
przyjechała odpocząć po pogrzebie męża
i odpoczywa już trzy lata
miejsca dosyć jest po zmarłych
dwa łóżka stały zimne dwa pokoje dwie miski
do wymoczenia zmęczonych pięt

trzy wdowy w czasoprzestrzeni tworzą
patriarchat bez mężczyzny
wykręcają spalone żarówki kopią rowy melioracyjne
prowadzą księgi rachunkowe stolarni w podworcu
po [...]