Miejsce dla Twoich myśli

gdy wzrok masz smętnie spuszczony,
a życie się jawi jako wredna szachrajka,
uwierz, że nawet tuż przy ziemi znajdziesz kawalek nieba,
spójrz pod nogi, uśmiecha się do Ciebie niezapominajka

Poranek kruszy złoty popiół
Płynie światłem w nurt ulicy
Barwi buty łzy osusza
Ciepłe gwiazdy pije z ciszy

Ptaki kąpią się w fontannie
Śnią wspomnienia zmarłych
Zanim słońce wstanie

Zanim otworzą kawiarnie
Rzucą okruchy [...]

Na konieczność nauki zareagowałem
Zabawą włóczęgostwem i miłością
Zabawa była przednia
Poszedłem nawet na pielgrzymkę
Pielgrzymka prowadzi do nieba
Więc byłem tylko raz
A włóczędze po Wrocławiu oddałem 6 lat
Miłość przetrwałem pracą
Potem marzeniem o miłości
Jeszcze dorzuciłem modlitwę
Pracę przetrwałem o wódce i Stachurze [...]

Czasem na klatkę lub do łazienki
Przylatują wielkie czarne muchy
To i skrzydła mają jak szybowce
Nie zostają
Po kilku godzinach umierają

Dobrze by było gdyby do nas
Przychodzili ludzie i umierali
Ze swoich religii wolności
Kapitalizmu ideałów pracy
Kota przyjaciół tik toka [...]

"Lucyfer i Iskra"

Kim jesteś przedziwne stworzenie ?
Twe ręce zimne jak dotyk śmierci,
Mimo że serce gotuję się z nadmiaru emocji.
W twych oczach pustka.
Czarna otchłań wygasłej galaktyki.

Kim jesteś przedziwne stworzenie ?
Czy to ty Lucyferze?
Zapaleńczy duchu który wygasł w upadku o wolność. [...]

"Syreny Zemsta"

Kap kap kap...
Lecą krople ociężale,
Najpierw krople potem fale.
W dół po schodach strumyk płynie,
Żadnej dziurki nie ominie.
Strumyk długi jak me włosy,
Gęsty niczym w polu kłosy.
Chciałby w rzeczkę się przemienić,
Jednak, sił mu brak aby się zmienić. [...]

Czy udało mi się w końcu
już opuścić błędne koło?

Czy zdołałem to zakończyć,
choć myślałem, że nie zdołam?

Czy to koło błędne było
na sto procent właśnie błędem
czy być może dać mi chciało
pewność tą, że już nie będę?

Chwytałeś mnie diable w swe szpony
niczym marionetkę
kiedy odejść odwagi nie miałem
z miejsc w których źle mi było
i wiodłeś poprzez strome schody
aż to co zdawało się błędem
i to czego nie chciałem
w domu mego szczęścia mnie obudziło ...

Wciągłeś mnie po nich na samą górę,
wtrąconego w tryby piekielnego koła
i pokazałeś dokładnie o której
nasza wspólna podróż została zakończona.

Jesienna aura otwiera strony książek na scenach gwałtu.
Człowiek tuła się pomiędzy krawędziami.

Akt własności wypisany na skórze.
Grawer na ustach. Pocałunki zmieszane z kolcami róży.
Wgryzłeś się w mój język.
Nauczyłeś recytować poezję mową ciała.

Nagły, rozdarty wewnątrz własnej skorupy, pozbawiony sumienia.
Przymiotnik. Element fabuły, bez którego
historia toczy się dalej. Zatacza kręgi. Pozbawia
horyzont złudzeń i piękna. Miliony małych miast
zbudowano w trosce o dobro i czułość.

Depczesz każde z nich. Pozostawiasz milczenie i okaleczone okna.
Szyby pękają. Skóra, podatna na ból, szuka wiatru,
oddechu powietrza zmieszanego z kurzem.

Krzyk eksplodującego miasta.
Pluje krwią mieszkańców,
odłamkami szkła.

Przyszłam ratować cię przed samym sobą.
Ale to jak ratować pająka przed jedną z jego sieci.

Gdybym miała serce

ocaliłabym nas. Nie spadlibyśmy
na zwapnione skały uczuć .

Gdybym tylko chciała

koniuszkiem języka zatrzymałabym
słowa, przez które nie domknęły
się powieki.

Gdybym tylko chciała

wypuściłabym motyle na wolność,
by nie potopiły się w kwasie żołądka.

Gdybym miała serce

uratowałabym poranek rozdarty
ostrymi krawędziami myśli.

Zwiędły kwiaty, jak ta miłość, dziurawa
od kolców czerwonych róż.

Kiedy skończy się pandemia
Ludzie zrzucą swoje brzemia
Życie znów nabierze barw
To jest pewne mówię Wam!

Świat się znowu zacznie kręcić
Gospodarki tym napedzi
Ludzie ruszą pewnie w świat
By odetchnąć po złych dniach

I otworzą wszystkie sklepy [...]