W rozerwanym sercu
krew się poci
odjeżdża strach
zostają myśli
i wszystko co niezbędne
po to, by podróżować
zachłysnąć się powietrzem
nadrobić straty
w stałym sercu
jest miejsce dla obcego
na posiłek
na ciepło
na zewnątrz jest mróz
ściany lodu
przejeżdżający samochód
na pustej drodze.

moje serce
maku główka
twoje serce
kamień

moje serce
w drobny mak
twoje serce
w miałki piach

makiem obsiejemy
gładkie pola ciszy
piaskiem napełnimy
zegar starożytny

i czekać będziemy
aż ktoś ciszę przerwie
makówek nazrywa
aż rzuci kamieniem

Na tym naszym świecie
wielu żyje głupców...
- wszędzie ich znajdziecie:
- wśród sprzedawców, kupców...

- Jeden głupio sprzeda,
drugi głupio kupi...
- Zawsze przyjdzie „bieda”,
zawsze ktoś jest głupi!

- Lecz nie tylko mamy
wśród tych ludzi głupców,
bo się doszukamy
ich wśród: twórców, mówców...

- Praktycznie, w zasadzie,
w każdym są zawodzie...
- Bo co im to wadzi?
- No bo co im szkodzi?

- Każdy się próbuje
przepchać w wolny wakat...
- A czym to skutkuje?
- No – najczęściej „klapa”!

- Tutaj nie [...]

Gdy miłosne uniesienie opuściło już księżyc, by spocząć na tafli jeziora, migotałeś tysiącem refleksów - popiół życia. Rozrzucone na wietrze uczucia tańczyły nad głową matki ziemi.

Ukształtowałeś we mnie doliny smutku i cierpienia, pagórki uniesień, szczyty okryte chmurami, niby kosztownym szalem. Miękkie kształty zlewały się w ostre zarysy, jak nasze ciała zanurzone w blasku, zastygłe w jednym momencie, napięte i muskularne.

Po chwili zanikały: opór oraz chęć istnienia. Nie pozostało nam nic więcej, jak walczyć o oddech, który przychodził samodzielnie. Czemu miała służyć ta walka? Uściskowi dłoni na pośladkach? Zębom, które łaskotały mnie w ucho? Byłeś jak zwierzęta, które wyruszyły na łowy. Czekałeś cierpliwie, ukryty w kołtunach, które rozrzucałam niedbale, bez obawy, że wrosną w Twoje ciało, jak wrosły moje palce, całe dłonie, łokcie i ramiona.