Jakie znaczenie człowieku ma twój ślad czyniony palcem na śniegu? Nadchodzi lato.

Wyglądam przez okno
Szukając spadających gwiazd
Deficyt ich - czyli szczęścia brak
Jest noc pełna ciemności
Koszmary duszy męczą mnie
Szukam Ciebie - spokój niesiesz
Wiesz...siadam przy stole
Piszę list, a może wiersz
Pragnę spotkać Cię...
W swoim wczoraj
Zapomnieć się
Poczuć ciepło Twe
Tak bardzo tego chcę
Stań się dzisiaj...teraz...już
Zrozum i zetrzyj moje łzy
A moją słabość wybacz mi
...

20:30

Jak stłoczone brojlery
przerażone brakiem światła
w dusznym kurniku świata
dusimy się
przerażeni
w wilgotnych szmacianych maseczkach
unikając wirusów

Nad powierzchnią wody
unosi się duch boży
i rozrzuca znaczone karty [...]

Odbiegłam myślami gdzieś daleko,
wciąż nie wiem czy to gorsze,
a nuż lepsze miejsce.
Zdawać by się mogło,
że trochę tu brudno i ciemno,
ale czy nie takie jest właśnie
moje wnętrze?
Wszelkie paskudztwa
ciała oraz duszy,
odgórnie ustalone
i przez wszechświat mi dane.
Zostaje jedynie uznać je za swoje,
taką nieodłączną
chociaż ohydną cząsteczkę.
Nie ma co się nad nimi rozczulać,
dopóty czysty mam umysł i serce.

Dotyk
trzask
kobaltowe chmury płynące nisko
rozlane mleko

Zarys i kształt
pęka
bańka
mydlane oczy

Pył
i wiatr
okruchy wielkiej Ciszy

Jasność
błysk
nierozerwalnych dotąd
dobra i zła

najzwyczajniej w świecie
wspaniale niepojęty

koniec
ulotne tchnienie

śnieg masywnie przysypał
drzewa niedorosłe niebu,
siedem gór i lasów,
pół światu kwiatów,
pola do popisu,
całą ciepłą słomę
a z nią twój zapał.

Światu nie potrzebne słowa
umiera się w czynach
słowa ranią powierzchownie
tylko do łez
barwą świata bardziej krew
niż przezroczystość
Nikt nie narodził się w słowach
ból jest narodzin matką
zbyt pospiesznym echem mowa
by narodzić się bólem istnienia
Zadufanym być cieniem trawy [...]

Czasami do
siebie wracam

po cichu
na palcach
by nikt mnie nie usłyszał

gubię rytm
plączę kroki
niezdarnie mi to wychodzi

czuję się nieswojo
niby jestem a
nadal znikam