...na­piłam się ze źródła
wiecznego
szczęścia.
Ra­dośnie czu­le i
tkliwie.
Od zaw­sze wiedziałam,
że tak trzeba...
od pradziejów,od
pra świata od pra istnienia.

Krop­la życia zwilżyła
usta i dłonie ,wpłynęła do serca.
Potęga i siła szem­rzących kryształów
orzeźwiła mnie.
Zas­po­koiłam od­wie­czne pragnienie
stałam się miłością.
Jes­tem ...Miłością...
Tak mnie nazywaj,
na zawsze.

zapach koszuli białej
przypisany
czas - mijał w ziarnach liczony

zawsze uśmiechnięty
papieros uwodził- mocno zaciskał tym
nazwałam go moim

milczy
zakręca oś czasu
dużo mi dasz - Panie

w ciemnym szkle
zabierasz
wanilię migdał i tamten styl

ciężko - otworzyć oczy

u progu czasu czasów
spadającym ziarnem piasku w klepsydrze
spieszy otwarcie ostatniej pieczęci

cywilizacja śmierci rzeką absurdu
ożywia apokaliptyczną bestię,
skrajność zamętu w ułamku sekundy
- pełnych sprzeczności informacji,
porywa w odmęty mórz

w obdarowanym techniką świecie,
pełnym barw i niezwykłych dźwięków - narodzony,
tonę w poszukiwaniu rozwiązań, przyjemności
w głębinach pozornej odwagi, krwią ociekających ideologii
duch oskarżyciela więzi tożsamość

po za krytyczną analizą pokusa [...]

Słowa wszelkie porywane przez silne wichry niepowodzeń, niepozwalające komukolwiek wsłuchać się w ich znaczenie.
Jestem już zbyt obcy, aby mogła coś czuć.
Zbyt lekki i bezwładny, by twardo stąpać.
Zbyt otępiały, by posiadać przywilej prawienia mądrości.
Wielokrotność brodzenia po tym samym dnie.
Co pamięci niegodne cumuje głęboko w sercu.
Wczorajszą sielankę wysyłam na bezpowrotny spacer wraz z marzeniami , które dziś są zbędnym balastem przysłaniającym logiczne spojrzenie na rzeczywistość.
Rozbity,jak butelka o kadłub okrętu.
Wszystkie starania utonęły w naiwności pomimo intencji dobrych i wielkiej nadziei.
Ta ponoć umiera ostatnia.
We mnie odeszła przedwcześnie.
Czułem jak opuszczała mój świat, nie próbując walczyć.
Solidny gryz agonii.
Zbyt mdlisty , nie przechodzi przez gardło .
Koniec końców koniec blisko .
Niewiedza, czy jest po co iść.
Czy jest dla kogo i z kim.
Teraz zamykam oczy.
Czas zlecić szaleńczym snom zabicie najbliższych godzin.

Jestem jak obcy na innej planecie
Niby mnie słuchacie jednak nic nie rozumiecie Otacza mnie świat który coraz bardziej nienawidzę
Niby jest piękny więc dlaczego się go brzydzę
Wszystko jest sztuczne jesteśmy konsumentami
W pogoni za pieniądzem zawaleni towarami
Pieniądz nas oślepił stał się nowym bogiem
Rzucamy ku sobie spojrzenia złowrogie
Wielki wyścig szczurów zaślepionych złotem
Pozostaniesz w tyle zmieszają cię z błotem
Słabi się nie liczą po trupach do celu
Ofiary systemów i jest ich tak wielu
Tyle pogardy w ludzkich spojrzeniach
Tyle złych emocji i nic się nie zmienia
Miłość do bliźniego odchodzi w nieznane
Będzie tylko gorzej mamy przejebane

Żadna miłość nie jest doskonała
Prawie każda jest bez granic

Żadna miłość się nie powtarza
Tak samo jak w sobie zakochani

Patrząc z boku każda miłość
Ma swoje blaski i mroczne cienie

Łatwo poddawać myśl jednocześnie
Nie będąc Bogiem ani carem [...]

Bardzo bardzo współcześnie
za pierwszą rzeką
w połowie góry
żyje jak inni
dla świętego spokoju

królewicze to nie jej bajka
białe króliki schowały się
na samo dno kapelusza

przed ścianą z napisem
przejścia nie ma
bierze porządny łyk pokory
przełyka gorycz

może los
poda jej na dłoni
kolosankę