Wokół jakoś tak niemrawo
Śnią drzewa, drzemią trawy
Szaro, ponuro, chmurno
A wiosna przy filiżance kawy

Jeszcze walizek nie otworzyła
Siedzi wpatrzona w lot żurawi
I sens zatraca swojego bytu
Trzy łyki kawy i oko łzawi

Chciałaby już zachwycić sobą [...]

Gwiaździstą nocą
Po mlecznej drodze chodzę
Szukam Księżyca

Joasi

czy mnie słyszysz
czy czaruję cię jeszcze
śpiewam
dziś tylko dla ciebie
choć ciężka zasłona chmur
zakrywa horyzont
na którym ślad odcisnęłaś
nieśmiałym uśmiechem
światła drobiną
o tęsknocie miłości i bólu
moje fado
jak dym z całopalenia

I choć emocje już opadły
kanadyjka Grażynka
na spodnie naszyła lampasy
a na zęby założyła
bankowe plomby
na życzenie tłumu
a i Ataman w cwał popędził
poprzez puste stepy
byle jak najdalej
-przed siebie

Nadal snuje się po nocy
swąd palonej mitręgi
przepasany kirem głupoty
jeszcze tylko świerszcze
pocierają skrzydełka
w blasku spadających
perseidów-łącząc
przerobione strony historii
w tomy zapomnianych stuleci
wszak to właśnie historia
zawsze się w amnezji powtarza

sierpień 2018

Mistycyzm lasu wydaje się być piękny,
gdy patrzeć od zewnątrz na jego krawędź
gdzie drzewa wydają się tworzyć ściany
naturalnie osłaniające jego tajemnice,
kuszące dla każdego odkrywcy,
nawołujące donośnym echem z głębin.

Wejść boso między drzewa,
gdzie słońce nie obejmie ciepło ciała,
gdzie księżyc nie rzuci bladego światła,
błąkać się przerażonym w ciemności,
biegać pod sklepieniem z liści,
doznawać zmysłami i odkrywać,
intepretować na szaleńcze sposoby.

mamy tylko siebie
tak niewiele
i mnóstwo zarazem
cieszymy się sobą
Twój świat składa się
ze mnie
mój świat z Ciebie
do szczęścia
nie potrzeba aż tyle
zachodu
cieszy Ciebie [...]