Miejsce dla Twoich myśli

Nie odchodź…
Zostań jeszcze chwilę.
Razem popatrzymy na zachód słońca.
Poczekamy na gwiazdy,
wyciągnę do nich ręce,
zaczaruję wzrokiem.
Może znajdę tę naszą
wśród innych gwiazd na niebie.
Poczekaj jeszcze…
Konwalie tak pachną,
te, które dostałam od ciebie.
Chwilo, trwaj jak najdłużej.
Zapach konwalii odurza,
nawet gdy odejdziesz
ukołysze mnie konwaliowy sen.

a więc jesteś
wskazującym palcem
kreślisz w powietrzu
swój własny alfabet

może gdybym potrafiła
z tych niedopowiedzeń
przemienić się w słowa

w końcu
stałabym się czytelna

spróbowałabym znów
zapisać się w zdania
bez wielkich liter
i nadziei

lecz teraz
współrzędnie złożona
ze złudzeń

czekam

aż wypowiesz mnie na głos

,,...chwila..."

kochasz mnie
kiedy wyprowadzasz psa
o mglistym poranku
kiedy szron
spoczywa jeszcze na trawie
a mróz
szczypie cię po policzkach

kochasz mnie [...]

od pierwszego pędzlem muśnięcia
wychodzisz mi z zamkniętymi oczami
trafnie co do rysy

od każdego kolorem zamieszania
wyglądasz wyraźnie znajomo
bliższy o kolejny odcień

profile z różnych stron
szkicuję we wszystkich nastrojach

akty na wiele sposobów
przedstawiam w każdej pozycji

jesteś tu ze mną od lat
zamykamy się co noc
w ramach kolejnego obrazu

Są rozmowy niedokończone, gdzieś między zdaniami urwane,
powodujące frustrację i całego otoczenia negację.
Słowa wyrwane z kontekstu, bez zrozumienia ich głębszego sensu,
odbijają się echem w głowie, czekasz - aż znów coś powie(m).
I te myśli całkiem odległe,
emocjami, nie rzeczywistością przesiąknięte.
A te spojrzenia, nieobecne wcale,
i to wrażenie, że to życie jakieś niedbałe..

Zagubiona w bezbarwnym świecie
z kruszejącej skały wyryta kobieta
pieści wzrokiem naturę
rozścielającą się pod jej stopami

rysy na twarzy zdradzają pasmo cierpień
wypisane trudami wydeptanej ścieżki
księga otwarta dla uważnych oczu
niszczony życiem majstersztyk

Grażyna Przybylska

wyrwij cienie spod moich powiek
co bezszelestnie udają spojrzenia
i zaburzają rytm tęczy na niebie
w białe i czarne nie
do-widzenia

to wszystko bezsenność
robi z człowieka
sponiewierane gwiazdy na czole
nie świecą nam już
marzeniem

i czekam
słońce też nie lubi wstawać
chociaż wcale nie zasypia

Czasem jesteś jak kamień
zastygasz w milczeniu

patrzysz na świat
przez zamglone oczy
kolejny dzień toczysz
walkę sam ze sobą

gubisz się w tym życiu
w głębi duszy zanikasz
to nie dla ciebie
gwiazdy świecą nocami

słońce nie wschodzi
by cię dotknąć promieniami
nie dla ciebie wiatr szumi
między wierszami