czasem mam chęć
żyć jak człowiek
bezdomny
z reklamówką
na ulicy
lub zaszyty
w głuszy
Bieszczadów
by nie uczestniczyć
w pośpiechu świata
w wyścigach
kto pierwszy
kto lepszy
kto więcej
kto ładniej
kto idealnie
kto wyżej
............
w hierarchii
nic nie znaczących na końcu
wykreowanych
ludzką próżnością
wartości

W MOIM ŚWIECIE BŁĄKAM SIĘ
W OGRODZIE PEŁNYM DRZEW ...
ONE WSZYSTKIE ZNAJĄ MNIE,
WIDZĄ I MÓWIĄ TEŻ ...
Z MEGO ŚWIATA WIDZĘ TWÓJ,
LECZ TY MOJEGO NIE ...
JEŚLI CHCESZ TO SIĘ MNIE BÓJ,
BYĆ MOŻE SKRZYWDZĘ CIĘ ...

I TYLKO ONA, TYLKO TA JEDYNA,
KTÓRA POKOCHAŁA MNIE ... [...]

Wyremontowali dworzec
umarł w nim dawny oddech
pijacki gwar
i mocz w kącie
butelka po winie
i brud pod paznokciem
- już tego nie ma -

Niepewnie chodzi
pan z ochrony dworca
ma przy sobie gaz
i pałkę tonfa
kamizelkę odblaskową
o wojskowe buty
niech no wejdzie tu pijak
by zaszczać kąty

Ludzie mówią - jaki luksus
już nie ma tu bólu szarości
w kasie kobieta uśmiechnięta
a obok lalka
we fryzjerskim salonie...

(Dworzec PKP w Bolesławcu)

Pochmurne niebo
tworzy zlepek osznurowanych kłębiastych chmur
z których ciężko odnaleźć drogę
błysk słońca
przynosi nadzieję
roztapia lodowe serce
a ja patrzę na horyzont
i widzę bladość
własnego oblicza
które zgrzyta zębami.

Są blizny
które nigdy się nie zabliźnią
Są winy
na które nie ma wyroku
Są rany na dnie serca
które przez całe życie
Są drzazgą w oku
broczą krwią cierpienia
Nie znają spokojnego ukojenia
wylewając morze żalu
Czas nie jest w stanie
być lekarzem aby wygoić
Wszystkie świata ciosy