Tą, czy nie tą?
Tamtą, czy nie tamtą?
Tymi, czy nie tymi?
Stąd tam, czy stamtąd tu?
Może tędy, a może tamtędy?
Nie wiadomo… bo de facto sami nie wiemy którędy!

Wśród kwiatów ukrywam miłość.
Ubraną w kolory tego lata.
Kiedy promienie słońca
stroiły moje ciało.

W jesienne dni myślą wracam,
do chwili słonecznej,
barwiącą moją nagą duszę.
I westchnę ukradkiem.

Skryłam pod powieką
przed światem ten czas.
Ze strachu, że zazdrosne oczy
skradną mi cząstkę Ciebie,
którą nosze w sercu.

I to lato gorące lato, które trwa.

dałaś mi to we krwi
moja święta matko
która nigdy nie byłaś świętą
dałaś mi to w krwi etylowej
więc bądź przeklętą

i umiłowaną
bądź mi którą byłaś i nie byłaś
przebaczenie ci niosę i jeszcze garstkę żalu
czym byłabyś gdybyś nas nie urodziła

będę szedł mając cień twój za sobą
choć dziś już nie rzucasz cienia
będziesz szła we mnie będziesz szła swą drogą
choć dzisiaj ciebie tu już nie ma

czy mnie przeklęłaś czy mnie wyznaczyłaś
nie wiem nie wiem odeszłaś bez słów
czy gdybyś się nie narodziła
byłbym tym kim jestem tu

Piaskowa wróżka. Taka piękna,
uśmiechnięta. Oczy błyszczą jak perełki
wciąż wilgotne od morskich fal. Taka
cudna, taka drobna, jakby rozpaść się
miała w drobny mak.

Ale spójrz! O to anioł! Och popatrz jaki
biedny. Oczy pełne smutku, ciało pełne
ran. Nawet skrzydła choć przepiękne
splamione są krwią. Już stawiam krok w
jego stronę, już wyciągam dłoń. Ale puf! [...]

Nigdy nie jest za późno
na miłości stan
na uśmiech niepewny ,
zakłopotany co nieco
z czasem związany lużno.
Kiedy przyniesie ci szczęście wiatr
w drugiej połowie żywota,
nie ma znaczenia ile masz lat
Miłość nie ma wieku
kiedy serce bije ,
duch się wciąż uśmiecha.
Chcesz żyć ,
nie pragniesz tylko żeglarzem
dla kogoś być,
Na alabastru licu radość się różowi,
kiedy myśli się zespolą,
a serce ponownie niepokoi.
Wtedy ponownie na nowo gotowi,
przyszłość cieszy a czas w miejscu stoi...