TAK PIĘKNIE TONĘ W MROKU TWYCH UST ...
ME SERCE PŁONIE, CIESZY SIĘ BÓG.
BYŁO TAK STRASZNIE ... CZAS W MIEJSCU STAŁ,
BARDZO WYRAŹNIE DIABEŁ SIĘ ŚMIAŁ ...

LECZ TERAZ ODMIENIA SIĘ LOS, ODMIENIA SIĘ LOS,
ODMIENIA SIĘ LOS I W KOŃCU ZMIENIA MÓJ CZAS,
ZMIENIA MÓJ CZAS, ZMIENIA MÓJ CZAS ...
DO ŻYCIA POWRACAM ZNÓW, POWRACAM ZNÓW,
POWRACAM ZNÓW I WRESZCIE NADCHODZI BÓG,
NADCHODZI BÓG, NADCHODZI BÓG ... [...]

...i znów
tysiące motyli atakuje serce
jakby spadały z chmur małymi aniołami
i szept zamykasz w dłoni
żeby mniej bolało

w gwarze nieba tysiące odmian
jednego pytania i to co drugie
staje się pierwsze
i znów...
myślimy tymi samymi
słowami...

...bo tęsknić to dotykać
nie dotykając

Roztańczony motyl ust wachluje uśmiechem.
Na sąsiedniej planecie kołysze muzyka.
Brakuje szelestu palm i symfonii cykad.
Kobieca kometa, wciąż podziwiam jej echo.

Latarnik skalistym grzebieniom wyszeptał
Życzenie, porwała je bryza,
I zerwała samotność z pustego już krzyża.
W słowach cała fontanna, wytrwała i lekka.

Wiolonczela z zazdrością podziwia Twoje linie
I nie brzmi tak gorąco,
Jakby wiatr nocy gwiazdy w żartach strącał.
...Kiedy znów przyjdziesz?
Sen chętnie uniesie Ciebie nad mostem.
W piecu rozpali, rozweseli wiosną.
Z minuty zrobi tydzień
I zatańczy zachłannie z Twoją troską.
Dni zamigoczą, dzieci urosną,
A chwila ta wróci, jak znów do mnie przyjdziesz.

Quid Quidem