Majowy spacer
Rozpieszcza nasze zmysły

Soczystą zielenią traw
Kwiatami przecudnej urody

Ach, jak ja kocham ten czas
Gdy, wszystko zieleni się wokół

Nadzieję budzi w nas

Utknąłem w międzyczasie
płynąc ku Twej duszy
usilnie starając się pojąć, co stworzyłem
ile w Tobie nieszczęścia
z krwi mojej

A może w innego Stwórcę się wdałaś
z mlekiem płynącego
a ja tylko oglądam Cię jak wschód słońca
spiesząc do pracy
[...]

uplotłam w sobie wianuszek
z lęków i niepowodzeń
dając żyć pełną piersią
introwertycznemu sercu

czasami chciałabym
nauczyć się
na nowo oddychać
kruchym powietrzem

i dopuścić do siebie
tak obce
choć przepełnione
nienachalnym ciepłem
zatroskane dłonie

przestać się bać
ukochać siebie uśmiechem

(nim cała wiara zatonie)

Rozkołatane serce uspokój,
ciepłym spojrzeniem roztop mój lęk,
bądź blisko, nawet gdy Cię zasłaniam
gęstym woalem niewiary swej...

Jak zwykle stroisz piórka,
"tak, tak" - twoja mowa,
a później senna jesteś
lub boli cię głowa.

Jest zasada życia
Jedno pragnie drugiego
Dusze spotykają się
Żeby przeznaczeniu
Dać szansę
Choć bywa tak
Że poszukiwania szczęścia
Na skróty
Kończą się bólem
Wtedy samotność
Staje się rajem

Ludzie, tak bardzo do siebie podobni,
w jednym zmierzają kierunku.
Dlaczego więc tak często obcy i niezgodni...

Zagubiłam się w czasie
w jego linearności
od wczoraj do jutra
zapętliłam się w domysłach
w powrotach do wczoraj
a dzień już stał się jutrem
przecież przedwczoraj napisałam
ładną i długą wiadomość
przesłam z szybkością
internetowego pasma
przysiadły na niej dwa ptaki
jak na telegraficznym drucie
i nie wróciły z odpowiedzią
wreszcie nadeszła za późno
było już pojutrze ...
może ja żyję w innym czasie!
a ona przyszła o czasie?