Miejsce dla Twoich myśli

Lato chyli się ku końcowi, spokojnie liże ziemię ciepłymi barwami.
Chciałabym jeszcze dotknąć drewnianej podłogi naszego pomostu, poczuć stopami ciepło żywicy wypływającej z sęków, rozmazać ją jak krew na przegryzionej niecierpliwie wardze albo zatopić w niej palce, jak w miękkiej skórze. Krążąc maleńkie kółeczka coraz głębiej i głębiej. Zaciągnąć się zapachem.

Usiąść na skraju, całując czubkami palców stóp powierzchnię wody. Wsłuchiwać się w kroki, które  rezonują coraz mocniej i szybciej, synchronizując się z biciem mojego serca.
Coś znowu szepniesz, krzykniesz do kaczek a echo słów poniesionych w dal zagubi się w szuwarach, szamocząc się jak w sieci pełnej ryb. Albo wpadnie z pluskiem.

Po ostatnim  przelocie  ptaków, pogłębię bruzdy na czole topiąc w tobie wzrok. Wraz z zamykającym dzień tchnieniem słońca, wypowiem po cichu życzenie.
Albo, znów zmokniemy w deszczu. Będziesz moim fotografem. Zapiszesz na kliszy, jak łapię krople ustami, zagarniam je językiem.
Lub inne takie tam moje, małe bezeceństwa.

Sylwia Pryga