Dreszcz i ten deszcz...
spragniona dusza, serca splot.
Wir namietnosci, ust musniecia lot...
nieplytka glebia, bycia moc.
Powiew rak, zespolenie ponad formy form...
Wykuty zar, w kuzni ludzi, nas
ponad wszystko, ponad caly ten czas.

I nastało słońce, takie prawdziwe nie zimne a kojące,
każda mysl oddycha spokojnie, dreszcz osłupienia, trzepot skrzydeł.
Wraz z owym udziałem, uśmiech przyodział się nieśmiale, by już na stałe...
Co w zamian? Nic, tylko moje myśli gorące, jak we śnie, tak i w dniu...
Teraz wiem.
To ja, to ten.

Bez krzty wiedzy,
Bez tła rozumu,
ide przed siebie,
tak mówi me "guru".
Co z tego, ze droga kreta
Co z tego, ze palec przebity
Wyksztalca sie nowe, poznania byty.

Miłość bez walki jest jak jezioro bez ryb.
Żaden rybak nie będzie chciał stale wracać, i zatracać się w tej jednej chwili zespolenia światów;
tak różnych, a tak jednolitych.