Menu
Gildia Pióra na Patronite
Radek Ziemniewicz

Radek Ziemniewicz

Pamiętam „Lorda Jima” z czasów licealnych. To była książka, która mogła sprawić, że moje życie wyglądałoby dziś zupełnie inaczej. Właśnie za sprawą „Lorda Jima” odwiedziłem Wydział Nawigacyjny w Szczecinie podczas dni otwartych, aby sprawdzić, czy swoje życie powinienem związać z morzem. Cóż, mój los potoczył się inaczej, a kolejna lektura J. Conrada, którą miałem zamiar przeczytać, „Jądro ciemności”, czekała na swoją kolej ponad 15 lat...

Teksty z obrazami - Pamiętam „Lorda Jima” z czasów licealnych. To była książka, która [...] - Radek Ziemniewicz
Pamiętam „Lorda Jima” z czasów licealnych. To była książka, która [...] - Radek Ziemniewicz

Dlaczego tak długo? Podświadomie oddalałem ten moment. Czy jestem gotowy na kolejną książkę, która może wpłynąć na moje życie? Bałem się chyba odpowiedzi na to pytanie.

„Jądro ciemności” już samym tytułem wskazuje na to, że nie jest to lekka lektura. Praktycznie cała jej treść to opowieść marynarza, Charlesa Marlowa, o jego pracy jako kapitan statku w Afryce. Sama opowieść snuta jest na bezpiecznej Tamizie, na statku wśród załogi, która czeka na odpływ, by wypłynąć w morze.

Podczas czytania książki dwie sytuacje muszę uznać za wyjątkowe, uderzające. Po pierwsze przekonałem się, że pochodzą z niej cytowane często słowa J. Conrada: Żyjemy tak jak śnimy – samotnie. To nieopisane uczucie, gdy spotyka się tak opatrzony tekst w kontekście innych zdań z czytanej właśnie lektury. Druga sytuacja to moment śmierci sternika Ch. Marlowa, który był jego czarnym, ale wytresowanym wręcz, pomocnikiem. Sam opis tego zdarzenia wywołuje poczucie, że jest to moment przełomowy, ważny. Głębokie spojrzenie umierającego pracownika statku, bo trudno nazwać go marynarzem... a może właśnie? Może właśnie ta śmierć podczas ataku „dżungli” wynosi go do tej rangi? Może to jest tak trudne dla Marlowa, że aż musi wyrzucić do rzeki swoje buty poplamione czerwoną krwią poległego.

„Jądro ciemności” to opowieść wielowymiarowa. Przede wszystkim to opowieść związana z kolonializmem i imperializmem Anglii końca XIX wieku. To także historia dokonywania wyboru przez głównego bohatera w sytuacjach moralnie trudnych. To piękny dowód na to, jak bardzo człowiek nie powinien wcielać się w rolę boga, ale również pretekst do zastanowienia się, czy ze swoim konstruktem osobistym oraz w szczególnych sytuacjach, ma w ogóle inny wybór...

Lektura ta to bogate źródło dalszych inspiracji, jak dowiadujemy się w znakomitym posłowiu Magdy Heydel. Eseje, szkice, traktaty, filmy, książki - w wielu dziełach możemy znaleźć powiązania z „Jądrem ciemności”.

Czy warto sięgać po tę książkę sprzed ponad 100 lat? Każdy musi przekonać się sam. Czytelnik wydobywa z lektury tyle, ile jest w stanie. Mimo że wiele tajemnic tego dzieła J. Conrada zostanie przeze mnie nieodkrytych, to uważam, że to tylko powód za tym, aby pozwolić sobie pobłądzić w gęstej i dusznej atmosferze opisów afrykańskiej dziczy i odkryć z przerażeniem, jak wiele z tego, co przewidywał i opisywał J. Conrad, jest aktualne do dziś.

56 210 wyświetleń
753 teksty
80 obserwujących
Nikt jeszcze nie skomentował tego tekstu. Bądź pierwszy!