Nigdy nie byłem marzycielem. To, co innym, bardziej łatwowiernym wydaje się marzeniem, dla mnie było równie rzeczywiste jak ser dla kota, mimo szklanego klosza. Jednak klosz istnieje. Kiedy się stłucze, kot z tego korzysta, nawet jeśli to własny jego pan go stłukł i pokaleczył przy tym ręce.

Mieszanina zuchwałości i nieśmiałości w moim zachowaniu wywodziła zawsze w pole moich najbliższych.

Ucieszyłem się, że mamy wspólny sekret, i ja, nieśmiały, w stosunku do niej czułem się już tyranem.