Jakże moglibyśmy zapomnieć owe dawne mity stojące u zarania wszystkich ludów, mity o smokach, które niespodzianie przemieniają się w księżniczki; być może wszystkie smoki w naszym życiu są księżniczkami, które tylko na to czekają, by ujrzeć nasze piękno i śmiałość. Może wszystko, co straszne, jest w głębi bezbronne i oczekuje od nas pomocy.

Na początku wszystko sprzysięgło się, by ukryć przede mną piękno rzeczy. Stopniowo uczyłem się go doświadczać na zasadzie wyjątku. I dopiero teraz niezwykle wyraźnie widzę jego niesłychaną prawidłowość. Rozróżnianie między rzeczami pięknymi i niepięknymi wydaje mi się okrutną nieczułością oka. Każda rzecz jest tylko przestrzenią i możliwością, ode mnie zależy, czy wypełnię ją w sposób ułomny czy doskonały. Bo skoro ludzie i stosunki są nieprzewidywalne i ciągle się zmieniają, to czy właśnie rzeczy nie pozostają jedynym stałym punktem odniesienia?

A jeśli znowu mowa o samotności, to coraz jaśniejsze się staje , że w gruncie rzeczy nie jest to coś, co można wybrać albo czego można poniechać. "Jesteśmy" samotni. Można się łudzić i zachowywać tak, jakby było inaczej. To wszystko. O ileż jednak lepiej wejrzeć w to, ze jesteśmy samotni, wręcz zacząć od tego.

Zgaś moje oczy: ja cię widzieć mogę,
zamknij mi uszy, a ja cię usłyszę,
nawet bez nóg znajdę do ciebie drogę,
i bez ust nawet zaklnę cię najciszej.
Ramiona odrąb mi, ja cię obejmę
sercem mym, które będzie mym ramieniem,
serce zatrzymaj, będzie tętnił mózg,
a jeśli w mózg mój rzucisz swe płomienie,
ja ciebie na krwi mojej będę niósł.

Żyjemy przecież tak cicho, a nasze największe katastrofy wydarzają się tak głęboko w nas, że na naszej powierzchni pojawiają się tylko odległe fale.

Dla ludzkiej istoty kochanie drugiej osoby to prawdopodobnie najtrudniejsze ze wszystkich wyzwań... aby mu sprostać, wszystkie inne działania są tylko do niego wstępem. Jest to najwyższa pobudka skłaniająca do rozwoju indywidualności... wielkie ekscytujące zadanie, któremu mamy sprostać, coś, co wybiera nas, abyśmy wkroczyli do bezmiaru rzeczy.

Niech Pan nie poszukuje teraz odpowiedzi, których nie może Pan dostać, gdyż nie mógłby Pan ich jeszcze odpowiednio przeżyć. A chodzi o to, by wszystko znajdowało oddźwięk w życiu. Niech Pan żyje teraz pytaniami. Może wówczas pewnego odległego dnia przeżyje Pan odpowiedź, dochodząc do niej stopniowo i niepostrzeżenie.

Miłość polega na tym, że dwie samotności ochraniają się, dotykają i pozdrawiają.

Cóż widzę, o Miłości? Zaprawdę, cudowne widowisko: Magdalena w niewoli u Jezusa i Jezus w niewoli u Magdaleny.

[...] i kiedy ciała, nie znalazłszy nic,
od siebie odsuwają się rozczarowane;
i kiedy ludzie, co się nienawidzą,
spać muszą razem - bardziej jeszcze sami:

samotność płynie całymi rzekami.

Umieć milczeć to prawie tyle, co zachować siebie na własność.

Świat jeszcze pełen jest ról, które gramy
Dopóki nam zależy, czy się podobamy,
Gra także śmierć, chociaż się nie podoba...

Nie ma przyjemności porównywalnej z tą, jaką możemy dać sobie sami. Wystarczy pozwolić ponieść się fantazji tkwiącej w naszej duszy i rozpalić wyobraźnię.