„Potem wprowadził Józef Jakuba, ojca swego i przedstawił go faraonowi, Jakub zaś pobłogosławił faraona” Czyli potem wprowadził Józef Jakuba, ojca swego, w którym wolę swoją wypełniał Bóg Wszechmogący, i przedstawił go faraonowi, i przedstawił Jakuba, w którym wolę swoją wypełnia Bóg Wszechmogący faraonowi, dla którego w Jakubie i w potomstwie Jakuba wolę swoją wypełniał Bóg Wszechmogący. Jakub zaś pobłogosławił faraona, Jakub zaś pobłogosławił, wolę Jakuba będzie wypełniał faraon „I rzekł [...]

Wiosna to Narcyz. Wszędzie ma oczy, przegląda się w każdej kropli rosy.

Wiosna przychodzi, ale nie do głowy; ja już nie poeta; bałwan skończony.

Czy jest to bałwochwalstwo - uczestnictwo w takim koncercie? Na pewno tak. Bo na mszę w niedzielę nie idziemy z takim zaangażowaniem, z taką radością, z takim oczekiwaniem, z taką ekscytacją. Nie uczestniczymy w niedzielnej mszy, ani żadnej innej z taką płomienną euforią. Tak całymi sobą nie dostępujemy tak szczęścia. W życiu codziennym nie kierujemy się niedzielnymi czytaniami ze Starego Testamentu i z Ewangelii, tylko frazami Krzysztofa Grabowskiego zwanego Grabażem, który pisze poezję tekstów piosenek zespołu [...]

W mieście K., parę kroków przede mną, idzie chodnikiem kobieta. W prawej ręce trzyma plastikową torbę koloru białego. Torba prześwituje. W jej wnętrzu widać bochen chleba i coś tam jeszcze. Uwagę moją przykuwa ów bochen, bo oto zaczynam "kroić kobietę i jej pakunek na drobne kawałki". Wyobrażam sobie wówczas "brzuchy" porozkładane na kanapach, wpatrzone w ekran telewizora. "Brzuchy" leżą w samotności i ciszy. Raz po raz spoglądają na białą tarczę zegara. Telekinetycznie próbują przesunąć jego wskazówki. [...]

„Następnie powiedzieli jeszcze faraonowi: Przybyliśmy, aby jako goście zatrzymać się w tym kraju, gdyż nie ma paszy dla trzód sług twoich, bo w ziemi kanaanejskiej panuje ciężki głód. Pozwól teraz, aby słudzy twoi zamieszkali w ziemi Goszen” Czyli następnie powiedzieć jeszcze ojcom swoim, braciom swoim i rodzinie braciom swoim, że przebywamy jako goście w tym systemie duchowo – informacyjnym, w którym zjedzony owoc banana bez nasienia, nie dla was, dla zwierząt (Rdz 1,29-30) Uczynił falowe zakłócenia w [...]

Jadę wieczornym autobusem linii Z., kurs K. - M. Autobus wyjeżdża z miasta. Przekracza tę granicę, gdzie kończy się obszar oświetlony latarniami, a zaczynają ponure ciemności. Po jednej i drugiej stronie ulicy tylko pola i pojedyncze domki. Widać złote korale świateł na horyzoncie. Zostawiamy miasto w tyle. Autobus pruje, tak że żołądek podchodzi do gardła! Wiadomo, nie tylko pasażerowie chcieliby już być w domu, ale także sam kierowca. Autobus nie zatrzymuje się na przystankach, bo nikt nie wysiada, ani nie wsiada na [...]

„A Józef, gdy przyjechał, powiadomił faraona, mówiąc: Ojciec mój i bracia moi przybyli z ziemi kanaanejskiej z trzodami swymi, z bydłem, i z całym dobytkiem swoim i są w krainie Goszen” Czyli analogicznie do powiadomienia ojców naszych, braci naszych i rodziny braci naszych, że pasterzami trzód są potomkowie synów Jakuba – Izrael, w których wolę swoją wypełnia Bóg Wszechmogący, i hodowcami bydła, dla wszystkich narodów, potomków Sema, Chama i Jafeta, braci bliźniaków, synów Noego (Rdz 5,32) Od których wywodzą [...]

Maluję paznokcie u rąk. Dziś idę na rozmowę w sprawie pracy. Denerwuję się, jak to w takich sytuacjach bywa.
Już na miejscu uśmiechnięta sekretarka wręcza mi ankietę, którą muszę wypełnić. W pokoju, do którego zostałam skierowana, siedzi już spora grupa ubiegających się o pracę. W skupieniu ślęczą nad kartką. Biorę krzesło i siadam przy parapecie, miejsca przy stołach już nie ma. Spoglądam przez okno, gdzie ulicą płynie strumień ludzi. Ankieta ma "powiedzieć" pracodawcy, jakie mam cechy charakteru, co się [...]

... poszedłem dziś, jak wiesz Iskierko do banku. Musiałem to w końcu załatwić, nie będę stale płacił za kogoś. Sprawa dość skomplikowana, wymagała maili do centrali, więc trochę się przedłużała. Z lekka zniechęcony i znudzony, postanowiłem iść na godzinny spacer. Pogoda dość ładna, nawet słoneczko świeciło... aż kusi iść do parku. Siadłem na ławeczce i obserwuję ludzi. A właściwie kobiety, bo tych była znaczna przewaga. I przechodziły różne... co jedna to ładniejsza, modniejsza... młodsze i starsze. No nic tylko brać, przebierać i zakochać się... Lecz coś w nich było nie tak. Każda miała wadę, i chwilę trwało nim ją odkryłem...

... żadna nie była Tobą, Iskierko...

- Aaaaaazor ! Aaaaaazor !
- Czego się, Magda, wydzierasz?! - krzyczy matka rozwieszająca pranie na podwórku do kilkuletniej córeczki, która drażni psa - starego, poczciwego kundla o imieniu Azor, wyglądem przypominającego psa rasy husky. Azor ma wtedy w zwyczaju odwracać głowę - udaje, że nic nie słyszy. Pies wygląda groźnie, ale tak naprawdę nie zrobiłby nikomu krzywdy. Jest on zamknięty w kojcu. Ma tam dość obszerną, drewnianą budę. Dzień spędza leżąc na dachu budy. Z tego niewielkiego skrawka ziemi Azor przyjmuje [...]

Postać w kuli śnieżnej. Nie umie rozbić tego doskonałego kształtu,by ten śnieg wreszcie stopniał. Wolałaby być w kwadratowym pudełku,
mogłaby mieć chociaż dostęp do czterech kątów ,mieć jakikolwiek wybór. Tkwi w doskonałej przestrzeni,w niedokonanej pozie. Potrząśniecie kuli wprawia ją na chwilę w pozorny ruch ,a ona nie będzie przez chwilę widoczna,aż śnieg opadnie na dno. Zawsze śnieg pod stopami. Gdy się roztrzaska będzie nikim.

„Mężowie ci są pasterzami owiec. Jako hodowcy bydła przyprowadzili trzody swoje, bydło swoje i wszystek swój dobytek” Czyli mężowie ci, potomkowie synów Jakuba - Izrael są pasterzami owiec, bo w potomkach synów Jakuba, wolę swoją wypełnia Bóg Wszechmogący. Jako hodowcy bydła, dla wszystkich narodów, potomków, Sema, Chama, i Jafeta, braci bliźniaków, synów Noego (Rdz 5,32) Wolę swoją wypełnia Bóg Wszechmogący w potomkach synów Jakuba – Izrael, przyprowadzili, aby przyprowadzić do zbawienia, życie w nowym [...]

Zanim zszedłem z drzewa, dobrze sobie zapamiętałem; skakałem z pąka na pąk jabłoni, a każdy taki sam różowy, a każdy odrębny jak osobna planeta, a każdy piękny jak Wenus; a spróbuj opisać kwiat jabłoni, całej bujnej wyobraźni braknie na jeden płatek.
Zanim zszedłem z drzewa wziąłem sobie do serca lepkość gruszy i obfitość moreli.
Od dziecka byłem dziadkiem do orzechów.
Zanim zszedłem z drzewa, przez żołądek do serca trafiła niejedna pestka.
Miłości nie wyplenisz, miłości nie wytniesz w pień, miłości nie wykorzenisz; miłość wciąż rośnie.