Proza

Stanisław, czyli Stasiu zakomunikował radośnie mamie, gdy przyszła z pracy:

- Mamusiu!!! Tata powiedział, że jutro przyjeżdżają babcia i dziadek! Mamusiu będzie wyjątkowy dzień.

Następnego dnia był rzeczywiście piątek i był wyjątkowy dzień, przynajmniej w relacjach Stasia z dziadkiem i babcią. Wyjątkowo cudne spotkanie.

Czasem wystarczy odrobina empatii, by nienawiść zrodzoną z niespełnionej miłości przekuć w przyjaźń. Czasem wystarczy drobny gest, odrobina dobrej woli, by nie krzywdzić kogoś, kto na to nie zasługuje, kto nie dał najmniejszego powodu, by traktować go jak zło.

Socjotechnika,czyli wedle mojego mniemania manipulowanie masami ludzkimi w celu osiągnięcia władzy nad nimi i ostatecznie, aby masy ludzkie służyły nam wiernie i bezkrytycznie w realizacji naszych celów, najczęściej nie służących manipulowanym masom ludzkim. Najlepiej te zjawisko socjologiczne , ba! nawet nauką to to nazywają, rozpatrzyć na przykładzie kilku haseł i [...]

W następny ranek, czyli we wtorek jedziemy na wycieczkę do Sozopolu, spływkę rzeką Ropotamą, oglądać jakiś kurhan sprzed prawieków w Primorje i tam popróbować wina i rakiji. No to jedziemy przez Primorje i Burgas. Po drodze widzimy ujmujący znak drogowy, czyli uwaga na kaczkę z kaczuszkami. Z jednej strony mamy Morze Czarne, a z drugiej jezioro, więc kaczki przeprowadzają młode [...]

Moja bardzo dobra znajoma jest nauczycielką, czyli wczoraj mieliśmy dzień nauczyciela, zwany też świętem tej części inteligencji? dniem edukacji narodowej. Miałem moment, że na jej przykładzie chciałem zmienić swój generalnie negatywny stosunek do tej części inteligencji? I chyba troszeczkę go zmieniłem na plusy dodatnie. Kobitka naprawdę jest zaangażowana w to co robi, oddana [...]

Urzędniczka państwowa Irmina cały czas mówiła, że przychodzą do niej klienci, co nie podobało się obok siedzącej innej urzędniczce od innych spraw państwowych Zoji, która zwróciła jej uwagę, że nie powinna tak mówić, a tylko petent, co nie do końca odpowiadało siedzącej na przeciwko Zoji Faustynie i ta zaproponowała, aby w urzędzie państwowym używać nomenklatury petent, na co oczywiście jak zawsze uśmiechnięta i luzacka Anna powiedziała, że proponuje kompromis i niech będzie pytent ostatecznie, bo to są takie ludki pytoki, co przychodzą i wiecznie tylko pytają, a z zapamiętywaniem u nich ciężko, a ze zrozumieniem to już w ogóle. Po jej wypowiedzi wszystkie trzy urzędniczki państwowe wybuchnęły głośnym śmiechem.

Kiedy obudziliśmy się zajrzałem do portfela, bo uświadomiłem sobie, że 50 lewa wygląda tak samo jak 50 euro i rzeczywiście, okazało się zapłaciłem pięćdziesięcioeurówką. Dziewczyna w barze wydała mi 62 lewa i 2 euro. Piwo kosztowało 2 lewa. Byłem bardzo zmęczony, chciało mi się pić i nie przeliczyłem po transakcji, jak też nie zauważyłem, że pomyliłem banknoty. Potem [...]

Byliśmy na pogrzebie. Odchodzą od nas dzieci Zamojszczyzny. Odchodzą ludzie, których w sposób szczególny dotknął hitleryzm,które w sposób szczególnie bestialski skrzywdzili Niemcy. Część odebrali ojcom i matkom i wywieźli w głąb Niemiec. Może jeszcze żyją i jak ci janczarzy, których porywali stulecia temu Turcy plują na Polskę i Polaków niemieckim jadem buty i pogardy. To [...]

Odkąd moja dusza umarła, twarz nie liczy lat.

Patrzę czasem wokoło siebie, na stare zeszyty, porozrzucane notatki, na kilka twardych dysków, po których walają się jakieś zapiski nawet sprzed blisko dziesięciu lat. Wymawianie dat, liczb, określanie upływu czasu, zamknięci tego upływu pomiędzy dwoma punktami, to wszystko powoduje tak wiele emocji. Strach, frustrację, bezradność, kłamstwo. Kłamstwo to dziwna emocja, bardzo [...]

Niektórzy modlą się do Księżyca. Błagają go i marzą w jego kierunku. Robią tak poeci i zakochani. Na ich twarzach lśni kropla łzy oświetlona przez promienie Księżyca. "O, wielki niezwyciężony Apostole Nieba" - tak się zwracają do Luny. A łza kapie sobie i spada na Księżyc, gdzie jej ślad wyryty. To łzy ludzkie tak naprawdę wyryły kratery na ziemi księżycowej. Ludzie [...]

Ułożył długi płaszcz na jej ramionach, ciężarem przypominający dzień, w którym rozmawiał z nią po raz ostatni. Zadrżała. Ciepło kraciastej wełny wbiło przejmujący chłód głębiej, by po chwili dogonić go i zadusić. Poczuła na sobie jego zapach, ten sam, w którym jesienią było bliżej do kolejnej wiosny, a zima dawała ciepło z kominka. Trwała tak chwilę w zupełnej [...]

... "Mówi Pani do Pana:
- Kocham Cię, pamiętaj!
jesteś moją miłością i to się nigdy nie zmieni,
myślę o Tobie, martwię się, jestem ale nie możemy być razem.
Mówi Pan do Pani:
- Dlaczego, nie rozumiem tego, to absurdalne przecież?
Pani:
- po prostu nie mogę,
Pan:
- Jak mam dalej żyć, czekałem, ..... wiesz?
Pani:
- Wiem i zrobię wszystko byś mnie znienawidził i nie cierpiał."

/ fragment z "Piekło na Ziemi", by Rosa Thomson /