Proza

Siedziała w autobusie nastolatka. Scrollowała w swej komórce. Lekko znudzona, ale całkowicie zaabsorbowana przewijaniem. Szły wiadomości z komórki z dołu w górę. To i tamto dzieje się na świecie. Ten pan zdradził tą panią. Różne wiadomości, nudna codzienność. Dziewczyna wysiadła na przystanku docelowym. Myślami z komórki przeniosła się do następnej myśli: "Ciekawe, co [...]

- Dziadziuś, czemu te panie są takie duże?
- Bo widzisz Górnoślązaczki wnusiu, są przeważnie jak wszechświat - wciąż rozszerzają się, a wiele z nich ma za cel podążyć tą drogą do nieskończoności.
- Dziadziuś, a czy ten rozszerzający się nawet ciągle wszechświat, to jest w stanie utrzymać wszystkie te rozszerzające się panie i nie zawali się?
- Nie wiem wnusiu, ale boje się, że i bez tąpnięć Górny Śląsk runie kiedyś i wszyscy będziemy górnikami albo będziemy musieli założyć podziemne państwo i jakoś sobie radzić.
- Dziadziuś, a ty, czemu masz taki wielki brzuch?
- A bo widzisz kochanieńki dziadek myśli i w brzuchu chomikuje pomysły na przykład, co robić, żeby od grubych bab Śląsk nie upadł i żeby od nich chodniki nie krzywiły się.

W Komunie, czyli Ojczyźnie naszej Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, posługującej się orłem piastowskim na rogatywkach, czyli czapkach polowych Ludowego Wojska Polskiego bywało po prostu różnie. Piszący twierdzi nadal i wciąż, że to najuczciwszy i najdoskonalszy system polityczno-społeczny, który nam się trafił, ale którego nie potrafiliśmy przekuć w powszechny dobrobyt, [...]

Aktualizacja dotycząca długo dyskutowanego tematu.
Ujawniać czy nie ujawniać polubień tekstów...? https://www.cytaty.info/watek/jawnoscocen.htm

Trzymasz ją za rękę i zastanawiasz się, co tak naprawdę jeszcze do niej czujesz. Wiem to, słyszę to w twoim głosie, widzę w oczach. Mam tak samo. Jednak za ton twego głosu, gdy z nią rozmawiasz, zwróconym w moją stronę, oddała bym wszystko. Tyle lat co? A człowiek ma wrażenie, jakby przez swoje wybory, przegrał życie. Łakniesz ciepła, którym chcę Cię obdarować. Ja łaknę Ciebie. Czemu pozwalamy strachowi, po raz kolejny wygrać walkę, o lepszy kawałek świata i dwa pełne serca? Myślisz że nie wiem o czym śnisz i myślisz w te bezsenne noce? Wiem. Znam to wszystko na pamięć. Tęsknię. Za tym, o co boję się sięgnąć. Twój zapach znajdę wszędzie. Przeniknął mnie na wskroś.

Urodzony w roku pańskim 1170 Dominik Guzman był postacią bardzo nietuzinkową i pewnie człowiekiem krnąbrnym, a nie jak chcą biografowie pokornym. Na pewno nie był do końca posłusznym, bo w tamtych realiach nie założyłby inaczej dwóch zgromadzeń zakonnych. Pewnie więc był człowiekiem modlitwy przez czyn, modlitwy, w której kołatał do drzwi wysoko postawionych, ryzykując [...]

Do Ciebie
Czuję, że jeszcze się coś wydarzy, takie co spowoduje uśmiech na mojej twarzy i poczuję zapach szczęścia.
Czuję, że wszystko się jakoś ułoży pomimo tęsknoty, którą czuję
Tęsknoty za lepszym dniem, chociaż ostatnio częściej się uśmiecham
Pomimo, że myślę, że słońce zaszło i już go nie ma
Jednak ono cały czas jest i ogrzewa moją twarz, dostarcza mi potrzebnych witamin
Szczęście jest blisko mnie, chociaż na ten moment odeszło ode mnie, jednak cały czas jest blisko mnie.
Może czuję się pogubiona, między różnymi prawdami..
Jednak potrzebuję wysłuchania, takiego, który daje mi jedna osoba..
Wysłuchania i próby zrozumienia..

Skromność nie jest pięknem, a urodą. Jest jak nieśmiały kwiat, który jeszcze nie rozchylił płatków, tylko pąk, skrywający miąższ, aromat, nektar, skryte... Jak piękno może być skromne, jeśli tyle kwiatów chce być zauważonymi, chce być dostrzeżonymi, bo tylko tak mogą przetrwać? Jak piękno ma być pryzmatem skromności? Jego prostota jest skromnością i skrywa się w ulotnej chwili, która wiedzie do piękna...

https://youtube.com/watch?v=xyY4IZ3JDFE

Stał w kolejce w punkcie lotto mężczyzna. W dłoni ściskał mocno kupon. Marzył o tym, aby coś wygrać. Rodzina wszakże głodna, czeka na kawałek chleba. Tam w domu też trzymają kciuki. Ale nic nie wygrał. Smutek na twarzy jego i zwątpienie.

Zwątpiony jest też dozorca, który pracuje w czyjejś posiadłości. Zamiata, ścina trawnik. Dba o porządek. Niedługo dzień wypłaty. Ale [...]

Starszy człowiek cierpiący na demencje ma problemy z pamięcią? Może żyje w dwuch wymiarach. Wybiera kiedy i w którym momencie
pojawić się w danej rzeczywistosci. Wybiera chwile właściwe, nie zawsze najpiękniejsze, ale zachowujące równowagę.
Przecież dzień poprzedni, nie mija bezpowrotnie, jest częścią nas. Przeszłość nadal żyje, jest teraźniejszością i przyszłością.

I choć doba dzieli się na na dwa, noc i dzień, wciąż niezmiennie trwamy w tym samym życiu.
Życie, polega na domysłach.

Mgły. Powiedziałaś, że zaczęła się jesień. O dziewiątej rano 12 stopni Celsjusza. Chłód bez powiewu wiatru. Aż się dziwię wróblom chce się latać, a kosom brodzić w trawie oszronionej zimną rosą. Głowy grzywiastozłote słoneczników w słońcu, a sercoliściaste tułowie jeszcze w chłodnym cieniu. Mucha jest kulturalna. Poszła do pustego talerza po owsiance, a nie do [...]