"Niech faraon upatrzy teraz męża rozsądnego i mądrego i niech ustanowi go zarządcą całej ziemi egipskiej" Czyli niech faraon - wielki dom upatrzy teraz męża odpowiedniego do rozsądnego zarządzania i mądrego postępowania i niech ustanowi go zarządcą do rozsądnego zarządzania i mądrego postępowania w całej ziemi egipskiej, umowna nazwa kraju zamieszkałego przez plemię Chawili, syna Kusza przeklętego potomka Chama (Rdz 10,6-7; 9,25) "Niech faraon działa i niech ustanowi namiestników nad krajem i zbiera piątą część [...]

Ułaskawiłem w sobie perfidną naturę losu, której korzenie są dla mnie chwilą wytchnienia, której korzenie są dla mnie wyrwaną z kontekstu chwilą, której korzenie są dla mnie chwilą wyrwaną z rzeczywistości, zupełnie jak

wczoraj szedłem sobie obok starego płotu. Niegdyś ciemne deski bielały teraz od słońca i zdawały się trzeszczeć, chociaż nie wykonywały ruchu, ani nie sprawdzałem tego dotykiem; ich widok trzeszczał we mnie. Nie wiem jednak, czy trzask ten powodował ból, czy sprawił, że poczułem się bliżej boga, który łaskawie mówi do mnie, że wszystko dzieje się w sposób naturalny, a jedynym zadaniem człowieka tutaj, na tym padole ziemskim, jest zrozumieć naturę rzeczy, by wiedzieć, które przedmioty na biurku wyrzucić, które przestawić, na które patrzeć w sposób szczególnie czuły.

"a po nich nadejdzie siedem lat głodu i zapomną, że była wielka obfitość w ziemi egipskiej, i głód wyniszczy ziemię" Czyli po siedmiu cyklicznych latach lunarnych według miesiąca synodycznego i syderycznego, wielkiej obfitości produktów rodzajów informacji i produktów z jednego rodzaju informacji (Rdz 18,8 Nadejdzie siedem cyklicznych lat lunarnych według miesiąca synodycznego i syderycznego, głodu, brak produktów rodzajów informacji i produktów z jednego rodzaju informacji i zapomną, nie będą pamiętać, że była [...]

Rogi nad miastem, droga lub szosa. Radość za plecami, za plecami ciemność, para latarni świeci sobie, a ich stłumione światło to niewiele z tego, co ostatnio widzę.

Moje myśli mnie gubią i przez myśli gubię drogę. Coraz bardziej głodny, coraz bardziej chory na rzeczywistość, umieram od środka i żyję sobie po środku rzeczy, które kręcą się wokół we mnie, a to nic innego, jak rzeczywistość, a ten obrót to nic innego, jak koło fortuny.

Chciałbym powiedzieć, że jestem próżny i dumny, ale ostatnio to [...]

Odkąd obudziłam się z marnotrawnego snu, miłość stała się odłamkiem światła, w którym dostrzegam Twoje imię, zaginioną wyspę. Znalazłam łyk księżycowego blasku, co nie pozwala oddychać bez poczucia winy, bez wyrzutów. Znudzona swoim cieniem, zmęczona nawracającym porankiem, przytulam duszę do kamienia Twojej poduszki, bezlitośnie pustej, do bólu opuszczonej. Krzyczę wciąż pod prąd wiatru, wołam czas, aby choć przez chwilę pozostał posłuszny moim myślom. Przegadane są Twoje serdeczne życzenia, grafomańskie [...]

W końcu deszcz - mówisz. Bierzesz mnie za rękę, jeszcze lekko trąconą snem. Niedopięte guziki koszuli ukazują blade oblicze, wymięty materiał pospiesznie wkrada się między uda. Nie ma czasu na kapcie, jesteśmy boso. Skrzypią podłogowe deski. Nic nie widzę, bo rude kępy włosów kręcą się niesfornie po twarzy. U progu izby czujemy zapach świeżego powietrza. Biegniemy. Miękkość mokrej trawy wywołuje uśmiechy na naszych twarzach, ja mam łaskotki. Przyglądam się, jak krople deszczu skapują z twojego nosa, spływają po twarzy. Zatrzymują się na torsie. Ty przeczesujsz palcami moje włosy kradnąc z nich wilgoć. Dajesz prztyczka w nos, obawiasz się, czy nie dostaniemy kataru. Zaraz wrócimy, zrobię herbatę z malinowym sokiem.
Patrzę jeszcze chwilę w twoje oczy. Masz tak przejrzysty wzrok, jak dzisiejsze, poranne powietrze.

Sylwia Pryga

"Siedem krów chudych i szpetnych, które wyszły za tamtymi, to siedem lat, a siedem kłosów pustych i wysuszonych przez wiatr wschodni, to siedem lat głodu" Czyli siedem, jak sześć dni stwarzania przez Boga Wszechmogącego, krów - rodzaj informacji chudych, bez obfitości wszelkich rodzajów informacji i szpetnych, bez pięknego dnia siódmego z obfitością wszelkich rodzajów informacji, dzień szabatu - sobota odpoczynek dla zdrowia naszego, które wyszły za tamtymi, których było siedem pierwszych krów tłustych i pięknych, jak [...]

Jesteś zbyt blisko, żeby zaufać mojej nostalgii. Czuję upojną woń Twoich łez, czuję cytrynowy smak wiatru w jasnobrązowych włosach - nie mam w sercu dość siły, aby obudzić się we śnie nieznajomego. Minęło wiele wspomnień, odkąd odszukałeś w sobie duszę, rozmieniłeś na drobne najlepsze marzenia. Twój jasnozielony uśmiech rozkwitł wraz z pierwszym dniem mojej młodości, purpurowy lęk przechytrzył wieczorne niebo, ogołocone z resztek niewinnych obłoków.

Zanim poczułeś na skórze moją ostatnią łzę, świat [...]

"Kłosy cienkie pochłonęły siedem kłosów pięknych. Opowiedziałem to wróżbitom, lecz nikt nie mógł mi tego wyłożyć" Czyli kłosy cienkie bez nasienia, bez informacji o całości rodzaju informacji, jak dzień pierwszy tygodnia (niedziela) nie do odpoczynku dla zdrowia naszego, pierwszy dzień stwarzania przez Boga Wszechmogącego. Pochłonęły, zajęły miejsce, siedem kłosów pięknych i pełnych nasienia - informacja o całości rodzaju informacji, jak sześć dni stwarzania przez Boga Wszechmogącego, pięknych i pełnych [...]

Wróciłem.
dwa lata to za mało by wymazać z pamięci garść tych uczuć..
Codziennie zastanawiam się gdzie jesteś.
Z kim się uśmiechasz i czy jesteś szczęśliwa.
Chciałbym żebyś była. Zawsze tego chciałem, mierzyłem Twoje szczęście nad swoje choć byłem kretynem.
Ostatnie listy pisałem z bólem serca i ze łzami wylanymi po kilku szklankach whisky
Dziś jestem trzeźwy i pogodzony, ale nie z Tobą.
Nie dałem nam szansy na wyjaśnienia
Pokonał mnie strach nad przepaścią
Twojego spojrzenia
Przepraszam.
Tęsknię.
Ciągle Twój NieznanyInco

Ja impotent. Ja, który muszę nadrabiać językiem. Ja permanentny wzwód ego. Ja poeta. Lato przeciąga się w jesień, leniwie, acz drapieżnie - ruda kotka w rui - turla się. Mdlący zapach nasienia wplątany w wilgotność wieczornego powietrza mami, skapuje - uszczknę. Między wiersze wkładam ja dziś kwiat nasturcji, owoc gruszy, kiść jarzębiny, ziemniak, orzech, grzyby. Między wierszami wyciskam ja dziś soki. Ja poeta. Ja impotent.

"A chociaż dostały się do ich brzucha, jednak nie było znać, że dostały się do ich brzucha, i wyglądały równie szpetnie jak przedtem. Wtedy obudziłem się" Czyli a chociaż dostały się do ich brzucha, umowna nazwa funkcjonalnie ukształtowanego rodzaju informacji, z wieloma funkcjonalnie ukształtowanymi rodzajami informacji dla produktów z jednego rodzaju informacji (Rdz 18,8), jednak nie było znać że dostały się, produkty z jednego rodzaju informacji do ich brzucha, i wyglądały równie szpetnie, bez pięknych [...]

... czyli między zadaniowością a odfajkowaniem. O wolności przebywania w Bożej obecności, jako owocowaniu w porę i nie w porę...

Mimo partnerów nigdy nie poczułam miłości, więc spaceruje po mglistych uliczkach, zziębniętych uczuciach i dociera do mnie, że miłość, to tylko przyzwyczajenie do danej jednostki tak bardzo, że opuszczenie powoduje ból.

Odnalazłam Cię po drugiej stronie lustra, pośród zdradzonych marzeń, o których nikt zdrowy na umyśle już nie pamięta. Zadurzona w Twoich konających wspomnieniach, karmię się żyznym kłamstwem, spowijam w wykrochmalony całun. Pazur Twojego języka rozdarł czarną skórę nieba, płosząc gwiazdy, które nie zasłużyły na nieśmiertelny grzech.

Obiecałam Ci jeszcze jeden bezsenny dzień, przysięgłam ból, na który wszyscy cierpliwie czekamy. Niezdrowo blade serce mojego serdecznego przyjaciela suszy się na sznurze, w raju [...]