Proza

Na początek chwila generalizowania.

Mężczyzna od dzieciństwa rywalizuje, jest stawiany za wzór, albo do niego dąży, bywa zestawiany z drugimi i sam porównuje się do nich. W kobiecie widzi urokliwe i ciepłe stworzenie, a ta, zbliżając się próbuje ustalić jak bardzo twardy potrafi być jej wybranek. Rozbija go słowami i pozostawia w niedomówieniach. Negocjuje, targuje się, przekornie zaprzecza, pyta zadziornie: „skąd wiesz, czy się jeszcze zobaczymy?”. Wszystko, by dać mu szansę pokazania, że nie zważa na to całe [...]

Przez ostatnie moje naście lat życia, myślałam, że mam Ciebie, że to jest przyjaźń. Potem olśnienie...
Jak to czasem dobrze zostawić sobie stare wiadomości.
Człowiek nie zauważa wszystkiego od razu, ale gdy pewne rzeczy czyta z wiadomości na wiadomość na raz ( w poszukiwaniu czegoś), gdy widzi, że zamiast być dla przyjaciela kimś ważnym, a jest olewanym, tylko, że tak bardzo pragnął mieć kogoś bliskiego, kogoś z kim będzie mógł spędzać czas, wiadomo, jak to w przyjaźni, A TY nie byłaś moją przyjaciółką. [...]

"A gdy Noe obudził się po upiciu się winem" Czyli bo ustały uczynione zakłócenia rodzajem informacji bez informacji o całości rodzaju informacji w oddziaływaniach informacyjnych rodzaju informacji ze wszechinformacją - informacja dla całości i o całości "i dowiedział się, co mu uczynił jego najmłodszy syn," Czyli i dowiedział się, że jego najmłodszy syn, nie szukał źródła nagości ojca swego po upiciu się winem na miejscu wydarzenia. Ale opowiedział o nagości ojca swego poza miejscem wydarzenia obu swoim braciom " [...]

( wiek głosu - datowanie )

1. Głos wewnętrzny jest obrazem. Głos tworzy miraż i jego pejzaż. Głos stanowi refleksję, odbicie myśli. Jej nasączone jadem i współczuciem, gwałtowne i zarazem z lekka subtelne, przewrotne spojrzenie mami fortunę i gubi miliony.

2. Każdy wstęp rozwija ten problem, iż stanowi kasting na narratora. Te setki myśli w głowie, które przybierają głosy, chociaż raczej nie widać samego przebrania, to przyznaję, pochłaniają bez reszty.

3. Są takie rzeczy, których nie wyrazisz pismem, a tylko [...]

Do Ciebie
Zapatrzeni,
Uśmiechnięci,
Przez sekundę zwyczajnie szczęśliwi..
Tak bym nas opisała...
Młodych ludzi, którzy cieszą się tą zwykłą chwilą..
Czy znalazłam swoją bratnią duszę w Tobie?
Może i tak..
Wiem tyle, że już dawno z nikim mój śmiech nie był tak prosty i niewymuszony..
Zatrzymuję te piękne wspomnienia, bo nawet jeśli Ty nagle uciekniesz - one zostaną..
Dla tych małych pięknych chwil warto żyć, warto się uśmiechać i ich nie zakopywać..
Chcę mieć przy sobie ludzi, którzy właśnie będą tworzyli ze mną najpiękniejsze wspomnienia, wypełnione najpiękniejszym uśmiechem..
Ania

Wszyscy widzą ją przez pryzmat choroby i nic poza, nic nadto... .Skupiają się tylko na tym co zrobiła źle ,wpędzając ją w jeszcze większe poczucie winy i jeszcze większe przekonanie ,że choroba to jej życie. Tak to jej życie ,którego nie wybrała ... .Musi codziennie pokonywać lęk ,który spada nagle nie wiadomo skąd i dusi bez powodu. Musi latać w stanie euforii,bo wtedy czuje,że żyje normalnie ,by za chwilę rozbić się znów na milion kawałków .Pomagam jej ułożyć te kawałki jak puzzle i zawsze ta jedna część się gubi... .Ta jedna część ,której nikt nie może odnaleźć ,bo utknęła gdzieś w jakimś miejscu ,w którym nikt nigdy nie był. Najbardziej bolesna jest wtedy jej obojętność i przekonanie, że nie warto szukać tej zaginionej części, bo ona nie istnieje. Być może nie istnieje. Będę ją szukać zupełnie sama ,aż do końca moich dni ,bo jest dla mnie wszystkim.

Na ten wyjazd namawiał ją chyba od miesiąca. Nie bardzo miała ochotę, bo jak to - ona? Paniusia z wielkiego miasta, w głuchej dziczy, gdzie żadnych wygód i zapewne kupę robactwa. Jeździła na obozy pod namioty nieraz. Ale kiedy to było. Nawet nie bardzo wiedziała, co ze sobą zabrać. Wieczory były chłodne, co dopiero noce. Krótka, cienka koszulka raczej się nie nadawała, rozważała zabranie balsamu. Zrezygnowała myśląc, że jego słodki zapach zwabi nieproszonych, małych gości. Zabrała ze sobą tylko pare świeżych [...]

"Synami Noego, którzy wyszli z arki byli: Sem, Cham i Jafet; a Cham był ojcem Kanaana" Czyli synami Noego, którzy wyszli z arki byli bracia bliźniacy: Sem, Cham, Jafet (Rdz.5,32), a Cham jest ojcem wielu narodów "Ci trzej byli synami Noego i z nich wywodzi się cała ludność ziemi" Czyli ci trzej bracia bliźniacy, trzy rody synów Noego z ich rodów wywodzą się wszystkie narody ziemi, i każdy z nas. "Noe, który był rolnikiem pierwszy," Czyli nieświadomy "założył winnicę" Czyli rodzaj informacji z owocem - produktem rodzaju [...]

Noc... znów bezsenna. Tydzień, a może dalej temu usłyszałem od niej:
– Wybacz, ale to się nie uda. Nie chodzi o ciebie tylko o mnie, nie gniewaj się.
Te słowa w różnych wariantach słyszałem już kilka razy. Czasem po prostu znikały, bez żadnych słów. To było przykre i bolało.
Znów prześladują mnie myśli: co robię nie tak? Dlaczego mam takiego pecha? Przecież nie jestem głupi, najbrzydszy, czy leniwy przesadnie... wszystko się sypie, bo nie ma w moim życiu Miłości. Całkiem nie ma, nie ma i już.
Chyba [...]

Czytam właśnie książkę, którą otrzymałem od brata drwala i cudna to lektura, która dzieje się w Norwegii, ale przynosi myśli o Polsce i Polakach. Lekturę tej książki dedykuję Rodzicom, Rodzinie, śp. minstrowi Janowi Szyszko i patriotycznej populacji narodu polskiego.

I trochę lepszym, i trochę szczególnym Polakiem czuję się idąc rozpalić w piecu. Esencją patriotyzmu I bezpiecznego nacjonalizmu. Rozpalam reklamami obcych supermarketów i preuropejskich tygodników, polskimi kartonami, wreszcie polskim beskidzkim [...]

Może pod wpływem haju i szprycy jakim jest jej woń molestują mnie takie myśli i uczucia, którymi muszę się koniecznie podzielić i objawić je miastu i wsi.

Wiadomym powszechnie wszem i wszystkim jest w jak krytycznym stanie jest polska marynarka wojenna. Złośliwi powiadają, że w karykaturalnym, a ja służyłem w onej, to mam sentyment do tej struktury i marzy mi się być admirałem polskiej floty, dodatkowo w randze ministra obrony narodowej i zwierzchnika sił zbrojnych, czyli prezydenta, bo mojej rodzinie i znajomym też się [...]

Idzie zima. Górale drewno tną na opał z żarliwością pozwalającą spodziewać się czterdziestopniowych mrozów i trzymetrowych śniegów.

Klasa robotnicza, podejrzewam, że na kontach ma już wypłatę (pensję biorą umysłowi) , którą ustawodawca przewidział na dzień dziesiątego każdego miesiąca, po przepracowaniu miesiąca. Policjanci biorą z góry żołd. Tak sądzę, że wypłaty wpływ nastąpił, bo świadczą o tym kobiecej części klasy robotniczej fryzury nowe pojawiające się na fb, instagramie. Nuż szef [...]

Jedna z beskidzkich legend mówi, że tutejsze miliny wdrapują się na dachy góralskich domów, bo chcą osobiście spojrzeć w bazyliszkowe oczy "Czarciego Wierchu", czyli Babiej Góry i ona powiada,ta piękna legenda, że kiedy im już się to uda, to Diablak na wiele miesięcy niecha ofiar, bo milknie zawstydzony i wzruszony pięknem, które każe mu czynić pokutę w ciszy i spokoju wnętrza. Wtedy milkną też sługi czarciej góry i diabelskiej warowni - wiatr, deszcz i anioł czarci , który powoduje wszelkie tam pobłądzenia.

A [...]

Widzę ją, jak zadbanymi paznokciami wertuje kartoniki w katalogach. Lubiłam przychodzić do niej do pracy. Ten zapach książek, szepty studentów. Skrzypiąca, drewniana podłoga, ech... ten klimat starej biblioteki. Byłam dumna z mamy bibliotekarki, miałam wrażenie że jest tam ważną osobą, zawsze chętną do pomocy. Często zabierała mnie na pączka i sok. Zadowolona, że przez pół miasta przejeżdżałam sama autobusem, choć byłam taka mała. W końcu osiem lat to chyba niewiele, jak na podróżującego samotnie dzieciaka. Potem choroba, szybko się wszystko skończyło. Skrzypiąca podłoga zamilkła, szepty ucichły zupełnie...

Sylwia Pryga