„Symeon i Lewi – to bracia; miecze ich są narzędziami gwałtu” Czyli Symeon i Lewi nazwani według słów, które powiedziała Lea, żona Jakuba – Izraela, gdy urodziła Jakubowi drugiego i trzeciego syna (Rdz 29,33-34) To bracia, których urodziła Jakubowi Lea, żona Jakuba – Izraela. Miecze, produkty z rodzajów informacji, ich, Symeona i Lewiego są narzędziami, produkty pomocnicze w wykonywaniu czynności gwałtu, użycie siły, przemocy w bezprawnie popełnianych czynach. „Nie bierz udziału, duszo moja w radzie ich. Nie [...]

Jechali wciąż tą samą drogą. Za każdym razem jak mijali znak z nazwą miejscowości, coś wracało ich z powrotem. Jechali już trzydzieści minut. W końcu odezwała się Elżbieta:
- Zajedź na stację.
- Po co?
- Porozmawiam z obsługą. Może będą znali przyczynę naszego kłopotu.
Zygmunt przyhamował i skręcił w lewo. Zatrzymał samochód na parkingu i wysiedli oboje. Zygmunt szybko złapał ją za rękę i powiedział:
- Nie mów im, że nie możemy stąd wyjechać. Powiedz, że chcesz zadzwonić na policję.
Przez chwilę [...]

... trudno jest walczyć o "miłość życia", gdy codziennym wyborem jest "pranie lub chleb"... najlepsza jest wtedy... echhh...

Co dzisiaj jest istotne? A może warto wziąć pod uwagę kolejne słowo: kluczowe? Może warto pokusić się o małe "chciałem sobie podziękować" bo jednak, od ponad pół roku praktycznie nie piję alkoholu, niby jakiś sukces, chociaż bardziej trochę inny sposób życia, a przede wszystkim - bardziej świadomy emocjonalnie, co jednak jest sporym propsem. Chyba też bardziej skupiony, bardziej skoordynowany, a przede wszystkim stawiający na umiejętność trzeźwego radzenia sobie z różnymi sytuacjami, szczególnie [...]

Jej poezję pamięta świat, pomimo upływu lat.
Poezja współczesna zakotwiczyła się w moim sercu.
Halina Poświatowska przebyła, krótką i bardzo treściwą drogę.
,,Jestem Julią"
Dlaczego ja tak pisać nie potrafię?
Życie pisze wiersze. Chcę żyć jeszcze.
Ty sprawiłeś, że powróciłam do pisania.
Więc ciśnie się na kartki biel tekst
,, Odkąd cię poznałam "

,,Odkąd cię poznałam, noszę w kieszeni szminkę,
to jest bardzo głupie nosić szminkę w kieszeni,
gdy ty patrzysz na mnie''

Ja zamiast tego noszę [...]

Jestem gotowy, by umrzeć. To dzisiaj wydaje się istotne. Jestem gotowy na śmierć, strach i ból. Jestem gotowy, by podjąć tym większy wysiłek. W obliczu porażki powtarzam wciąż te same słowa: muszę dać z siebie więcej. Jeśli przegrywam, to dlatego właśnie, iż za mało się staram. Jestem zbyt mało skupiony, za mało we mnie zaangażowania. Nie jestem gotowy na faktyczne poświęcenie. Blokują mnie powierzchowne lęki i myśli, którym staję się uległy, dlatego obudziłem w sobie niszczyciela, który niesie śmierć i destrukcję. Lęk przed bólem jest naturalny dla ludzi słabych i zlęknionych, dlatego dotykam w sobie szaleństwa, które rozpala ogień.

Żyje we mnie potwór. Żyje we mnie demon. Jestem istotą szaleństwa, w którym tracę umysł i zmysły. Staję twarzą w twarz z mrokiem własnego istnienia.

Dzisiaj chciałbym Ci napisać o tym, że ludzie nie są doskonali. Często mówi się, że powinniśmy dążyć do perfekcji, ale czy to w ogóle jest możliwe? Czy nie jest to tylko iluzja, na którą nikt nie jest w stanie sobie pozwolić?

Ludzka natura jest pełna sprzeczności, wewnętrznych konfliktów i niedoskonałości. Jesteśmy skłonni do popełniania błędów, często okłamujemy samych siebie i innych. To wszystko sprawia, że życie jest trudne i pełne wyzwań.

Jednak pomimo naszych niedoskonałości, prawdziwe piękno kryje [...]

Zajechali na niewielki plac przed domem. Stanęli i wyszli z auta. Zygmunt, bo tak miał na imię kierowca popatrzył na żonę wielkimi oczami i powiedział:
- Żebyś miała rację.
Żona podeszła do drzwi domu i zapukała. Po chwili otworzył im gospodarz, który w ręce trzymał laskę.
- Co się stało? - zapytał i patrzył uważnie na kobietę. Nie dostrzegł żadnych podejrzanych ruchów, więc wbił w nią spojrzenie i czekał.
Kobieta, Elżbieta, łapała łapczywie powietrze, po chwili rzekła:
- Proszę pana, zgubiliśmy się, [...]

… są na tym świecie ludzie, przeważnie skrzywdzeni przez los i ludzi, którzy stoją na uboczu… znając swą wartość, swe wady i zalety, boją się i nie chcą odezwać się pierwsi… nie ustępują bez powodu ze swych pozycji, lecz i nie narzucają się innym… tacy co to „innym w kaszę nie dmuchają, lecz do swojej innym dmuchać nie pozwolą… wydawałoby się, że są to biernie czekający nieudacznicy, aż ktoś weźmie ich za rękę i nimi pokieruje… czasami to prawda, lecz częściej to ci co czekają aż ktoś sam ich dostrzeże, pierwszy zaprosi i da im impuls do działania… wskaże kierunek drogi, do której się ich zaprasza...

… jedni nazywają to „dumą”, inni zaś zwą „pokorą”

Mały chłopiec bawi się na trawie. Ileż atrakcji ma przed sobą dziecko.
Na rączce usiadła mu biedronka. Przypatrywał się jej - cóż to za ciekawe stworzenie.
Małemu chłopcu zgasił właśnie zły mężczyzna papierosa na ręku.
Mały chłopiec kładzie się na trawie, czuje jej wilgoć i chłód.
Małego chłopca posadzono na rozpalonym piecu kuchennym.
Zaczął padać deszcz, mały chłopiec poczuł krople deszczu na sobie.
Małego chłopca oblano teraz wrzątkiem.
Mały chłopiec patrzy, gdzie są jego rodzice. Są. Zawsze są. Teraz rozmawiają z innymi rodzicami, ale pilnują synka.
Przy małym chłopcu są opiekunowie, ale nie czuje się on bezpiecznie.
Mały chłopiec zrywa dmuchawca i dmucha w niego. Puch unosi się do góry.
Małemu chłopcu wypuszczono o ustalonej godzinie białe balony. Poleciały prosto do Nieba.

Czuły mężczyzna, jak ojciec nad swoim dzieckiem czuwa,
Troszczy się o swoją rodzinę, jak leśny dąb o swą gałąź.
Nie tylko matka jest opiekunką, bo i ojciec trwa,
By swoim dzieckom dać miłość i wsparcie w życiu na co dzień.

Jak wiatrak na polu, tak on wokół siebie dba,
By rodzinie jego niczego nie brakowało.
Jest skalą, na której jego bliscy się opierają,
Jak na wodze konie, które mają swobodę biegać.

Czuły mężczyzna, jak słońce na niebie jaśnieje,
Jego miłość do rodziny tak jasna jak promienie.
Jak fale [...]

[~Ciska Zuzia~] Czasem traktujemy kogoś powierzchownie, nie wiedząc, że w środku dzieją się cuda

wczoraj zacząłem swoją akcję "Wielkie małe powroty"... a że muzyka zawsze odgrywała wielką rolę w moim życiu, zacząłem od uwielbianych kiedyś arii, i trafiłem na tę... kiedyś bardzo mądry ks. Karol odpowiedział na Nasze (Oazy) pytanie o "odpowiedzi od Boga" następującymi słowami - "szukajcie wszędzie gdzie to możliwe... są ukryte wszędzie wokół Was... w literaturze, filmie, muzyce, krajobrazie czy przypadkowych spotkaniach..." i wierzcie, lub nie... ale to się sprawdza... wczoraj również, muzyka przyniosła odpowiedź na ważne dla mnie pytania... dała nadzieję i nadała sens dalszym działaniom...

..."dziś sługa, jutro Jaśnie Pan... Książe błazna jest wart..."

Osiągnięcie celu w życiu jest jak podróż w nieznane, gdzie każdy krok i decyzja są jak gwiazdy na nocnym niebie, prowadzące nas ku naszej długo oczekiwanej przystani. Właśnie ta tęsknota, ta romantyczna fascynacja ideałem, prowadzi nas do ciągłego dążenia do osiągnięcia naszych marzeń.

Gwiazdy nie zawsze są widoczne, tak i nasz cel może nie być zawsze widoczny dla naszej codzienności. Musimy wiedzieć, że czasami musimy poszukiwać ścieżek w ciemności, aby odkryć naszą drogę. To ciemność, ta niepewność, [...]

Byłam w sklepie z używaną odzieżą. Pełno ludzi. Wszakże dziś wszystko przecenione. Przebierają ludzie i wyszukują sobie ubrania. Zauważyłam, że dużo Ukraińców tutaj przychodzi.
A i dziewczyna, która stoi przy kasie, radzi sobie z językiem: "тридцать".
Widziałam jedną Ukrainkę z dziećmi. Szukała wśród używanych ubrań.
W sklepie tym jest ciągle włączone radio. O stałej porze puszczane są wiadomości ze świata i kraju.
Była punkt dwunasta. Rozpoczęły się wiadomości. Był reportaż o wojnie w Ukrainie. Spojrzałam na kobietę Ukrainkę z dziećmi. Chyba nie słyszała, co leci w radiu. Była zbyt zajęta szukaniem wśród ubrań.
I tak ludzie w sklepie stykali się w poszukiwaniu ubrań, tak kobieta z Ukrainy ocierała się o te dwa światy - świat wojny i świat przez normalność już utworzony.