Proza

20.06.10r.
Zamknęła oczy. Znów Go spotkała. Z coraz większym trudem przychodzi jej odtworzenie Go w swej pamięci. Charakter ? Nie, Jego zachowania na pewno nie zapomni. Nie da się. Był jedyny w swoim rodzaju. A wygląd ? Nie jest istotny, byc może dlatego coraz częściej ma problem z ujrzeniem Go w swych wyobrażeniach. Jej pamięć codziennie, kawałek po kawałeczku odrzuca jakąś Jego część. Może chce w ten sposób znieczulić jej ból ? A może po prostu to czas sprawia, że Jego obraz w jej głowie już nie jest tak [...]

Siedzę.
Zastanawiam się.
I już wiem.
Ludzie potrzebują w coś wierzyć.
Potrzebują kogoś.
Czegoś.
Spotkałam w swoim życiu wielu ludzi,od wielu czerpałam inspirację,energię.Wielu dało mi również negatywne emocje.
Starałam się za każdym razem wyciągać wnioski.
To pozwala na postrzeganie ludzi,trzeźwym okiem.
Często dopadało mnie zdziwienie.
Szok.
Nie umiem określić niektórych zachowań.
Trzeźwe "oko"działa,ale czasami miewa "zaćmę"...
Wiem,że niektórzy nie umieją się odnaleźć w naszej rzeczywistości.
Nie widza różnicy,między dobrem a złem.
To boli.
Bo widzisz człowieka,okazujesz mu życzliwość
A on i tak na koniec pokaże Ci goła dupę.
Dlatego,trzeba do ludzi podchodzić z dystansem.
Nawet jak się tego nie umie,warto się nauczyć.
Aby potem nie zostać zranionym.
Człowiek w swojej całej okazałości jest Jedną Wielką Zagadką.

… Miałam ochotę uderzyć ją w twarz, chciałam wyrzucić wszystko z siebie, wytłumaczyć jej co jest nie tak! Ale ona nie dała mi dojść do słowa. Rzuciłam trzema pożegnalnymi gestami i wyszłam. Zostawiłam ją tam.. na ławce: SAMĄ! W towarzystwie dopiero dojrzewających kwiatów i miłej, ciepłej atmosfery. Szkoda, że nie wyzbyłam się odwagi, żeby w końcu jej wygarnąć i, żeby w końcu wiedziała, jak się czuję w towarzystwie tak niezrównoważonej suki!

Część 10.
Czułam się jakbym w czymś pływała, a dokładniej głosach świata wokół mnie. Pielęgniarka plaskała klapkami, później szeleściła kroplówką. Skórzana torebka mojej mamy skrzypiała przeraźliwie. Pluskała kawa w kubku taty. Po jakichś trzech dniach zdarzyło się coś nieoczekiwanego. Do mojej salki wtargnęła grupka dziewczyn. Nie byle jakich. Po głosach poznałam Olkę, Izę i Weronikę. Bardzo je lubiłam, ale teraz ich obecność w ogóle nie poprawiała mi humoru i mojej sytuacji. Paplały coś bez ładu i [...]

Rozdział 1 'Staruszek'

To był zwykły, niczym nie wyróżniający się letni ranek dla Warszawy – ludzie spieszyli się do pracy, samochody stały w korkach a dzieci biegały po chodnikach uciekając przed próbującymi je dogonić matkami, w jakże miłym rodzinnym spacerze. Tak – to był standard, nic nie zapowiadało dziwnych wydarzeń, które miały się wkrótce dokonać.
Z ławki przy chodniku, niedaleko Alei Jerozolimskich samotny starzec przyglądał się całemu temu zgiełkowi czytając jednocześnie drugą część [...]

Kiedy dzwonił jej telefon spoglądała na ekran i odczytywała kto zamierza z nią zamienić zdanie.
Tyle razy myślała by nie odbierać jego telefonu ale mimo tego zawsze odbierała.
Nigdy nie rozmawiali zbyt długo. Czasem minutę a czasami nawet ponad dwie. Dla niej było to i tak za długo. Ich rozmowa nie była nigdy komfortowa, przecież jak mogła z nim rozmawiać w towarzystwie rodziny. Nie lubiała tych rozmów a jednak czasami czekała na jego telefon. Przecież to jakiś paradoks samej rzeczy.
Może lubi jak mówi do niej czarującym, cichym i przyjemnycm głosem nawet jeśli w tym czasie ona otwiera wszystkie okna i s rozbiera się bo jest jej za gorąco - on czaruje ją dalej.

To takie niezręczne i nie spotykane. W sumie żałosne.

Położyła sie na łóżku mając nadzieję że na chwilę zaśnie.
Zamknęła oczy, odetchnęła głęboko. Czy kiedyś to sie skończy? Czy kiedykolwiek powiem że jestem szczęśliwa?
Nie wiem - usłyszała głos sumienia. Od dziecka nigdy tego nie odczuła .
Tyle razy słyszała żę dzieci mają lepiej, łatwiej, że nie mają problemów. To nie prawda. Ona tak nie miała.
Już pierwsze lata przeniknione były okresami bólu, cierpienia, sprawdzały jej wytrzymałość. Wytrzymałość ..
ale czego? duszy ? ciała? psychiki? hmm .. [...]

Czerwony, mosiężny zegarek, znowu wybił szóstą. Mały pokój, powoli zaczął napełniać się słońcem, a betonowe miasto już od dawna tętniło swoim ciągiem życia. Powoli i z wartym zapamiętaniem dźwiękiem, spadła kołdra na wyszorowany parkiet.
Cichy stukot bosych stóp, wypełnił poddasze . Życie na strychu jednej z starych kamienic, miało to do siebie że zawsze wyglądało tak samo. Te same poranki nie zależnie od pory roku. Te same wieczory nie zależnie od sposobu spędzenia dnia.
Metalowy czajnik zaczął gwizdać. [...]

Cz.1
-nawet mnie nie znasz ,a jak się okaże się, że jestem brzydka..?
To nic ,charakternie mi się podobasz a dziewczyna nie może być brzydka -wkońcu to płeć piękna.
-jakiś typ podrywacza z Ciebie..?
Nie,no rzadko się angażuje ale niechcij mojego podrywu...
-to chłopak ma się starać o dziewczynę,kupować jej kwiaty itp.
Tylko wtedy gdy uzależnia się serce a rozum chwyta się marzeń.
-jak mam to rozumieć..?
Wystarczy ,że się zakochasz..
-Uczuć nie można od tak się nauczyć ...
Wydaje mi się ,że można.
Cz.2

Oto Agata

Agata jest wysoka, ma czarne włosy i zielone oczy. Lubi pisać wiersze. I kocha siatkówkę.
Nie ma rodzeństwa. Ma tylko psa. I piłkę. Do siatki, rzecz jasna.
Agata nie cierpi Wiktora.
Cyniczny, natrętny i chamski pedant.
Agacie na drugie imię jest Michalina. Michaśka, śka, ka...
Aga lubi króliki, lubi Adama i Pawła...
Nie przepada za Sandrą.
Bo jest dziewczyną Wiktora.
I jest dobra w siatkę.
Ach ci chłopcy...

Oto Kinga

Kinga ma najlepiej, bo ma brata. Brat Kingi ma na imię Kuba i jest młody. Lubi grać z [...]

Tak cholernie chciałabym żebyś znowu do mnie napisał, i choć mineło bardzo mało czasu to zmieniło sie baaardzo dużo , teraz chciałabym ci to wszytsko opowiedzieć, usiasc i ci wszytsko wytłumaczyć, żeby było tak jak wtedy . Nie rozumiałam w tym niczego, teraz już rozumiem , rozumiem o co ci chodziło .....

Patrzę wstecz i chce mi się płakać. Gdzie się podziały moje wszystkie marzenia cele i wartości? One już nie istnieją. Ja też przemijam. Z każdym dniem staję się coraz bardziej podobna do nich. Boję się. To się dzieje wbrew mojej woli. Jednak oni zabronili mi krzyczeć. Jak mam się im przeciwstawić? Teraz już na to za póżno. Jestem zbyt słaba. Bez nich jestem nikim...

Siedzę i widzę matkę z małym chłopcem.
Dziecko nagle zaczyna płakać, nie wiadomo z jakiego powodu... Po prostu płacze...
Matka natychmiast bierze swojego syna na ręce i powoli kołysze w ramionach... W jej oczach widać niewyobrażalną miłość... Chłopiec czuje się bezpieczny...

Tak... Ja też kiedyś czułam się bezpieczna. W twoich ramionach wszystko wydawało się takie piękne. Pamiętam jak się poznaliśmy. Nieśmiałe spojrzenia i szybkie bicie serca. Od pierwszego wejrzenia wiedziałam, że to Ty... moja druga połowa.
Po kilku tygodniach musiałam wyjechać, ale nie chciałam zrywać kontaktu, to Ty go zerwałeś. Po prostu przestałeś się odzywać.
Teraz patrząc w przeszłość i podziwiając matkę broniącą swoje dziecko jak lwica myślę, że moje łzy i ból nie były Ciebie warte. Nowe doświadczenie kształtujące moją osobowość...

Żegnaj...

Późnym wieczorem kiedy ich oczy miały spotkać się po raz ostatni, nawet niebo skłonne było płakać, mieli bowiem stoczyć ostateczną walkę o wszystko i o nic… Kiedy każde z Nich znalazło się we właściwym miejscu zapadła cisza, cisza która dla obydwojga była zapowiedzią najgorszego… Pierwsze zabili Wiarę, która towarzyszyła im od samego początku. Patrząc sobie w oczy, wiedzieli, że niszczą to co miało ich budować… Z minuty na minutę budziło się w nich więcej uczuć, w pewnym momencie gdy to właśnie [...]

Habit to mój azyl, ostoja, gwarancja bezpieczeństwa. To pod nim chowam rozterki, wątpliwości...chowam się przed światem. Pięć lat temu zapukałam do bram Zakonu Syjońskiego i... zostałam. I choć po drodze targały mną wątpliwości...po pięciu latach wiem - Bóg jest moim przeznaczeniem. Modlitwa, pokuta, modlitwa.... Medytacja... Biczowanie...pokora..

Niedawno przyjęliśmy nowego Brata.

Podświadomie przez sen, pragnęłam spać wiecznie.
Nie chciałam otwierać oczu, czuć ciężaru popełnionego grzechu.
Czy to był sen?
Nie...W mojej celi...obok w łóżku leżał nagi mężczyzna.
Jego ciało tworzy doskonałą harmonię z wkradającym się porannym słońcem...
Tylko Anioł potrafiłby uchwycić tę chwilę!
Wybacz Boże, bo znów zapomniałam o grzechu...
tylko sekundę myśląc o nim.