"Potem posłali tę szatę z długimi rękawami do ojca i kazali powiedzieć: Znaleźliśmy to ! Rozpoznajże, czy to szata syna twego, czy nie ?" Czyli potem posłali szatę Józefa z długimi rękawami umoczoną we krwi - nośnik informacji o śmierci kozła, do ojca, aby dokonany czyn zastępczy, który miał pozbawić życia brata swego był zakryty kompleksowo, i kazali powiedzieć ojcu swemu: Znaleźliśmy to ! Szatę z długimi rękawami, którą ściągnęli z Józefa i umoczyli we krwi - nośnik informacji o śmierci kozła. [...]

1. Tasty word, the first letter means nothing without read.
2. I saw our two crossing fingers - Your good own hand was the fruit of my destiny.
3. The finish line does not justify a run.

- Wiesz, człowiek który żywi do siebie urazę, obwinia się, czuje wyrzuty sumienia, które podtrzymuje, nie będzie twórczy. Tak na prawdę nie dajesz sobie szansy na zmianę. Gdy zaczynasz poszukiwać odpowiedzi i myślisz sobie: "już powinien to wiedzieć, już powinienem to ogarniać, już powinienem to umieć i nie jesteś w stanie spełnić swojego oczekiwania tu i teraz, bo może nie jesteś w stanie czegoś zrobić Teraz, nie jesteś w stanie czegoś wymyślić Teraz, nie jesteś w stanie znaleźć odpowiedzi Teraz, ale jeśli [...]

Natalia wiedziała, że Yanmei jest wściekła na Javiera za jego zachowanie podczas symulacji, ale najwyraźniej uznała, że nic więcej nie mogła zrobić, więc zabrała się za przygotowanie wyjazdu do Mongolii. Najpierw odbyła wideokonferencję z Grace i innymi członkiniami Bractwa, a teraz z Natalią pakowała broń i ekwipunek. Javier nie miał zamiaru się tym zajmować, a Victorii trzeba było stale przypominać, żeby niczego nie ruszała.
- To jak się tam dostaniemy? - spytała Natalia. - Czy samochód templariuszy lata?
Yanmei pominęła to milczeniem. Po chwili odparła: - Załatwiłam nam samolot.
- Naprawdę? Prywatny odrzutowiec? - Przerwała pakowanie.
- Tak.
Natalia skinęła głową i wróciła do upychania w jednej ze skrzyń wszystkiego, co dało się w niej zmieścić. Ponadto każde z nich spakowało sobie do plecaka: żywność, śpiwór i ciepłą odzież, chociaż ubrania znalezione w piwnicy były w większości za duże na Javiera i Victorię.

Jak budować państwowość Polski? Jak budować suwerenność Polaków. Jak wychować normalnymi ludzi, kiedy my żyjemy w czasach, w których nauczycielka w wieku Chrystusowym, nie przyjmuje do głowy, że kobieta ubiera się dla dekoltu?
Bo przecież większości starych kawalerów zawartość dekoltu na własność wyłączną się marzy, a tymczasem taka postawa sprawia, że jednak taka rzeczywistość im się jenak nie przydarzy. Dobrze, że chociaż na ulice nie bieży i nie deformuje młodości na starość krzycząc - konstytucja i [...]

1. I am a fallacy at the source.
2. Wallet, violin, blanket, chain, spoon she looked into the antique mirror.
3. They were looking for each other at the crossroads of the street where they lived.
4. For what would you die - for a better life.
5. No matter what you wear on your head, you will still be the fate of the human glances.
6. Wroten sentence deeply about dust, the last truth about ourselves.
7. An ancient violin maker felt like a classical instrument in the hands of the notes of truth.
8. A plan riskier than chance.
9. Useless has the [...]

1. Portfel, skrzypce, koc, łańcuszek, łyżka spojrzała w antyczne lustro.
2. Toalecie potrzeb wciąż jesteś uosobieniem piękna.
3. Siebie szukali, choć na jednym skrzyżowaniu mieszkali.
4. Nieważne co na głowie nosisz, dalej będziesz fatum spojrzenia majestatu.
5. Powiedział mi głęboko o pyle ostatnią prawdę naszego czasu.
6. Wiekowy lutnik czuł się instrumentem klasycznym w dłoniach nuty prawdy.
7. Dominie ognia, wypala się świadomość.
8. Brak rozumu za sterami satysfakcji.
9. Uciekająca empatia przed płomieniami emocji ku stagnacji rozumu.
10. Czas X dokonał najlepszego wyboru w małym poczuciu wolności.
11. Dlaczego byś umarł — dla lepszego życia.
12. Zasnąć w cieniu wyznania — kredo.

Chcę oddychać ranami. Żaden sposób oddychania nie jest mi bardziej bliski.

"Chodźcie, sprzedajmy go Ismaelitom. Nie podnośmy na niego ręki naszej, gdyż jest on bratem naszym i z ciała naszego. I usłuchali go bracia" Czyli chodźcie by sprzedać brata naszego Ismaelitom, potomkom synów Ismaela, syna Abrahama. Nie podnośmy na niego ręki - rodzaj informacji naszej, by pozbawić życia brata naszego, gdyż jest on bratem naszym i z ciała - jednego rodzaju informacji naszej, jak balsam i mirra - rodzaje informacji, z jednego rodzaju informacji. I usłuchali mowy słów Judy, bracia jego "Gdy więc przechodzili [...]

Zmartwychwstałbym, żeby popatrzeć, jak wschodzisz nad moim grobem, ale dla Ciebie już przestałem istnieć.

Lubiła naturę. Najbardziej tę zieloną łąkę, tuż za domem. Potrafiła tam przesiedzieć długie godziny , nie nudząc się w ogóle. Czasem brała ze sobą książkę, kiedy w pustych dłoniach gościła pustka przyglądała się dmuchawcom. Uwielbiała je fotografować. Są takie delikatne i kruche, jak życie...a przy tym piękne. Ta kruchość była znacząca. Wiatr szperał w jej włosach układając i przekładając treść głowy , to na lewo, to na prawo. „Treść głowy” , zabawne, bo nie chodzi o zawartość, tylko [...]

To były najtrudniejsze Święta Wielkanocne dla mnie w XXI wieku, chyba w ogóle od 1989 roku, czyli od przemiany ustrojowej. Najtrudniejsze, ale bardzo bardzo radosne, mimo, że kosztowały nas niesamowitą ilość sił fizycznych oraz gehennę psychiczną. Zwłaszcza czas Wielkiego Tygodnia i Triduum Paschalnego obfitował w obdzieranie nas ze złudzeń, co do człowieczeństwa wielu ludzi i w bolesne uświadamianie sobie, że mamy miękkie serce, no to teraz następuje kolejny etap, w którym sprawdzamy, jak twarde mamy ... .
Czas Świąt [...]

- Kocham Cię.
- Kocham Cię.
- Ciuchy zawiozłam pod Dromadera. Pustki. Kilka foliówek z ziemniakami i trochę ciuchów.
- Euforia skończona. Ludzie już nie chcą pomagać.
- Nawet nie mają z czego. Inflacja pożarła entuzjazm, nawet nadzieję.
- No i jednak oni pracują na tą rezygnację ludzi.
- Też, ale bierność naszych, to wielki wstyd.
***
- Piotr, jest źle, po tych sześćdziesięciu dniach chcą kazać im wracać i kończyć z pomocą finansową. Jeśli do tego czasu nie załatwimy im mieszkań i pracy, to jesteśmy w [...]

Dzisiaj powinni pozbierać balast. Dziwne rzeczy dzieją się ze śmieciami. Tak wykoncypoeałem z wczorajszej rozmowy z jednym z mieszkańców naszego sołectwa, a zarazem parafianinem tutejszej parafii rzymsko-katolickiej. Nie zabierają wszystkich śmieci. Nie, bo nie! Trzeba będzie zgłosić do gminy ten niestety fakt. Gdy wystawi się dwa kontenery, to zabierają tylko jeden. Co mają zrobić ze śmieciami ludzie? Palą nimi w piecu. Wywożą do lasu lub wrzucają do Soły, czy potoków górskich. Trudne to wszystko do pojęcia, ale tak [...]