Proza

Moja żona społeczna aktywistka udziela się na różnych forach w dyskusjach. Kiedy przychodzi do domu, chce mnie podporządkować. Zaczęło się niewinnie, że orzechy wyjadam z czekolady, nie siadam na deskę kiedy sikam. Ja oczywiście korzenie swoje mam, tak nisko nie upadnę. W odwecie wymachuję czerwoną podpaską zostawioną w łazience. Nie ma jak przykucnąć na świeżym powietrzu w lasku brzozowym o świcie, znikają zmartwienia i troski. Kropelki rosy ziewają, Przeciągają się barwami. Jest pięknie.

Dalsza dyskusja grozi [...]

"I rzekł Pan do Abrama:" Czyli słowo, dźwięk, wibracja - nośnik informacji Wszechmogącego do Abrama "Wyjdź z ziemi swojej i od rodziny swojej, i z domu ojca swego do ziemi, którą ci wskażę" Czyli apel do każdego z nas, o wyjście z ziemi swojej i od rodziny swojej, i z domu ojca swego, którzy mają swoją naukę i swoją religie, która nie jest według wskazań Wszechmogącego" A uczynię z ciebie naród wielki" Czyli a uczynię z twojego rodu plemiona, które mają jeden język, jeden kraj i są wielkim narodem "i będę ci [...]

Poranek w mieście. Gołębie pocałunki w różowawym świetle na szczytach dachów zwiastują nowy dzień mojego istnienia. Kaskada barw rozbrzmiewa w wilgotnym powietrzu, dyryguje przebudzenie. Pierwszy dzwonek tramwaju przestraszył ptaki. Płatki piór ocierają się o szyby, nikną w szczelinach murów. Mnożą się już cienie, niebawem zostaną zdeptane przez przechodniów. Później Upał-Kronos połknie jednym haustem różową chwilę miasta.

Postanowiłem odwiedzić śródmieście. Pokręcę się, popatrzę, pooglądam:

Jubiler [...]

Kiedy Adam i Ewa opuścili Raj gdy ludzie znaleźli się na ziemi jako wspólnota i byli zjednoczeni to wtedy wśród nich pojawił się Bóg mówiąc aby odrzucili zło i życie w grzechu i aby powrócili do Edenu. Zło jednak i życie w grzechu na kusiło ludzi aby rozeszli się po całym świecie po to aby poczuli się dla siebie wrogami i kiedy powrócili już podzieleni brat zaczął walczyć z bratem nie będąc tego świadomym. Ulegając złu i życiu w grzechu ludzie postradali zmysły ulegając pokusom w walce o bogactwo i władzę [...]

Najgorzej jest widzieć miłość, wierzyć w miłość i nie czuć serca.

Nie potrafię zlokalizować ostatnich wrażeń, które zsynchronizowały się z przyjściem jesieni.
Opuszki palców odbijają promienie słońca, gasnącego złotem a gdzieś w środku odczuwam nadzieję prażonego, maleńkiego ziarenka słonecznika, który wykluł się spod otępiałej ziemi. Matki.

Oczy ciepłe od patrzenia, próbują z daleka zmywać deszcz. Lecz to nadal nie w porę. Świat jeszcze nie pokrył się przypalonymi kolorami (miedzianych serc, które nikt nie widział).

W tym roku łzy wyprzedziły jesień.
Te ostatnie wrażenia, to ulewa kończącego dotyku lata.
Dlatego czasem jeszcze mi się brew unosi jak jaskółka, która nie wie, czy zostać, czy odlecieć. Może tej zimy warto przenocować, żeby spóźnione dłonie, które nadeszły za wczas, ukoić później do snu.

Była piękna słoneczna pogoda jak każdego dnia Adam i Ewa biegli przez pole zakochani, trzymając się za ręce. Raj jest, Światem doskonałym miliardy razy większym od ziemi a każda jego część jest inna dlatego mogli oni zwiedzać na okrągło i poznawać wszystko od początku od nowa tak jakby znowu się rodząc i tak bez końca dlatego też w Raju żyje się wiecznie. Pewnego razu Adam i Ewa spotkali tam pierwszych innych ludzi w Edenie i wtedy zaczął się problem i różne pomysły co nie wróżyło niczego dobrego. Mieszkańcy [...]

Oto dzieje rodu Sema: Gdy Sem miał 100 lat, zrodził Arpachaszada w 2 lata po potopie. Gdy Arpachaszad miał 35 lat, zrodził Szelacha. Gdy Szelach miał 30 lat, zrodził Hebera. Gdy Heber miał 34 lata, zrodził Pelega. Gdy Peleg miał 30 lat, zrodził Reu. Gdy Reu miał 32 lata, zrodził Seruga. Gdy Serug miał 30 lat, zrodził Nachora. Gdy Nachor miał 29 lat, zrodził Teracha. Gdy Terach miał 70 lat, zrodził Abrama, Nachora i Harana braci bliźniaków (Rdz.11,26) Analogicznie jak przed potopem, Noe zrodził Sema, Chama i Jafeta braci [...]

03.09.2020
Czwartek

Jeszcze jestem - cieniem człowieka
Nie wiem co mnie za zakrętem czeka
Życie płynie jak rzeka.
Gdzieś obok Anioł myślami wspiera.
Znikam...za dużo uczuć we mnie.
Fotografią czas swój wypełnię.
Zatopię się w muzyce i Twoich wierszach
Choć wiem, że nie będę pierwsza.
Zawsze Cię będę wspierać myślami.
Czekać za Twoimi wierszami....
Długa droga przed Nami......
...

20:24

02.09.2020
Środa

Pada deszcz
Potok myśli
Jeden wiersz
Wiesz przecież
Ten wiersz
Dla Ciebie
Tak jak...
Siódme niebo [...]

Dzien dobry! :-)

Krople deszczu stukają o parapet... Nie pierwszy raz stoisz przy oknie i patrzysz w jednym kierunku, w tamtą uliczkę mając nadzieję, że to co skończyło się tamtego wieczoru jeszcze powróci, odrodzi się i będzie mogło trwać.
Złudne nadzieje? Tak pewnie pomyślałaby większość, w twoim przypadku nadzieja to wszystko co masz.....
Nadchodzi jesień, w kieszeniach niesie kasztany i złote liście, deszczowe, chłodne dni, kubek gorącej herbaty i koc i jeszcze wspomnienia. Jesień porą depresji, jak to określają inni, dla ciebie to miesiąc tęsknoty za czymś, co niestety urwało się, co do końca nie mogło trwać...
Chyba nie przestanie dziś padać, nawet szybom zrobiło się smutno, krople deszczu spływają po nich jak łzy ...
Dziewczyno? Popatrz na mnie...
To nie do końca tylko deszcz na szybach, to także twoje łzy.
Nie zapominaj, że po deszczu wychodzi słońce i pojawia się tęcza, na twoich ustach pojawi się w końcu także uśmiech, twoje burzowe oczy rozświetli blask. Pamiętaj, że wszystko można odbudować, bo nawet feniks odrodził się z popiołów.

(01.09.2020r.)

„Piknik na skraju drogi” – Arkadij & Boris Strugaccy – 5/5 ⭐️

„Kiedy idziesz do Strefy, to sobie zakonotuj: z towarem wróciłeś – cud boski, z życiem uszedłeś – daj na mszę, kula patrolu – fart, a cała reszta – jak los zdarzy.”

1. Jest to dobrze, a momentami nawet wzorowo, napisana powieść z gatunku fantastyki naukowej, z elementami sensacyjnymi, rzekłbym. Pierwsze czterdzieści stron, mniej więcej, przeczytałbym chętnie jeszcze raz dla czystej przyjemności. Ogółem mamy do czynienia z [...]

01.09.2020
Wtorek
Czas na...
Lekcję Miłości.
Czas na Miłość.
Na Miłość zawsze jest dobry czas.
Otworzyć swe serca, póki mamy czas.
Jesteśmy tu tylko na ułamek sekundy.
Na krótką chwilę, zróbmy wszystko, by Nas wspominano, by wspominali Nas mile, nie tylko przez chwilę.
Wrzesień...każdy miesiąc jest dobry, by okazywać sobie więcej czułości, Miłości, by wspierać się, pomagać sobie.
Dobro wraca...Aniołów to praca.
Wdzięczna za każdą Osobę spotkaną na swojej drodze, za rozmowy wieczorne, za wiersze, za trud dnia...swe serce składam w podzięce. Wystarczy?
Może potrzeba czegoś więcej? Hmm...
Nie wiem.
Wdzięczność we mnie.
Mam tylko serce

Wpis tego dnia inspirowany rozmową.
Dziękuję bardzo.