Sprowadził się do wsi pod Beskidem Śląskim w 1949 roku. Nie wiadomo skąd. Dociekali, ale za każdym razem i każdemu z osobna, opowiadał inną historię, za każdym razem równie ciekawą , równie wciągającą tutejszych i turystów.

Od razu przystąpił do budowania swojej chatki. Ludzie uduchowieni, dobrzy mówili, że maltę na betonowe wylewki mieszał mu w drewnianej balii sam Bóg Ojciec, a więźbę zrobił sam Jezus, Cieśla z Nazaretu.

Dom postawił nim zaczęła się jesień. Potem złożył kaflowy piec, zbił łóżko, [...]

"... osoby, które są pod znakiem byka ponoć charakteryzują się cierpliwością..."
Jak to przeczytałaś na Twojej twarzy pojawił się lekko ironiczny uśmiech, bo niby jesteś tym bykiem, ale zawsze wydawało Ci się, że cierpliwość to akurat Twoja pięta Achillesa.
Całe Twoje dotychczasowe życie miałaś no i dalej trochę masz wrażenie, że ta cierpliwość jest ćwiczona.
Kiedy go poznałaś to tak naprawdę wtedy dopiero doświadczyłaś co to znaczy czekać.
,,Bądź cierpliwa" - nie raz padało z Twoich ust..
I warto [...]

"A gdy to usłyszał Ruben, chciał go wyrwać z ich rąk i rzekł: Nie zabijajmy go" Czyli a gdy mowę słów braci swoich usłyszał Ruben, syn Lei i Jakuba (Rdz 29,32), nie chciał, by pozbawili życia Józefa, brata swego i rzekł: słowo, dźwięk, wibracja - nośnik mowy słów do braci swoich, by nie zabijali Józefa, brata swego "Potem Ruben rzekł do nich: Nie przelewajcie krwi, wrzućcie go do tej studni na pustkowiu, ale nie podnoście na niego ręki. Chciał go bowiem wyratować z ich rąk i przyprowadzić do ojca" Czyli potem [...]

Bywał w tym miejscu sporadycznie. Wszak z wielkiej budowli, której zarys jeszcze z oddali, na tle sosnowego lasu, odcinał ceglano-pomarańczowy dach, pozostało tylko dwoje filarów. Nagie i samotne. Porzucone na skraju złudzeń, u stóp matki natury, która jeszcze kiedyś przychodziła, by tańczyć i śpiewać, śmiać się i znowu gdzieś śpieszyć, teraz spoglądają w twarz tej jednej, której imię wolno im wypowiadać, której imię wydaje się prawdziwe i od zawsze było życiem, co cicho tętni pośród górskich ścieżek i [...]

Bywał w tym miejscu sporadycznie. Wszak z wielkiej budowli, której zarys jeszcze z oddali, na tle sosnowego lasu, odcinał ceglano-pomarańczowy dach, pozostało tylko dwoje filarów. Nagie i samotne. Porzucone na skraju złudzeń, u stóp matki natury, która jeszcze kiedyś przychodziła, by tańczyć i śpiewać, śmiać się i znowu gdzieś śpieszyć, teraz spoglądają w twarz tej jednej, której imię wolno im wypowiadać, której imię wydaje się prawdziwe i od zawsze było życiem, co cicho tętni pośród górskich ścieżek i [...]

Wiosenny dzień, w którym ponownie ma zacząć się zima. Na razie jest siermiężnie walczącym o swoją ciągłość, ubogim w krople deszczem. Mgłą rozpraszającą Beskid Żywiecki w domniemanie piękna, które jest, wszyscy wiemy, że jest, jak ta ziemia obiecana wieczności, w obcowaniu z obliczem Najwyższego. Świadczyć ma o tym słońce, które jasnością siwość przedpołudnia rozrywa i w radość w człowieku formuje. Ale ten dzień nocą skończy się. Jak ten tydzień skończy śnieg, co deszczem, który jak motyl [...]

Ponoć źle piszę o Polakach. Uważam, że piszę obiektywnie, czyli jak ja nas widzę. Gdybym miał napisać o Polaku Mirosław Kurowski, to napisałbym, że umie dać serce na dłoni, często reaguje emocjonalnie i używa do tego daru pisania jako młota, miecza, kwiatu, piękna, złotej myśli. Jest zgorzkniały, a do zgorzknienia dodaje ironie, sarkazm, kpinę i gniew oraz czarny drwalowski i szewski humor. Na pewno nie przemilczy polskiego ludzkiego zła, którego więcej niż Bałtyk. Czasem stać nas Polaków, w tym mnie do porywów [...]

Kwiaciarnia za rogiem. Często ją odwiedzał. Kwiaty dla mamy, siostry. Już nie kupi dla ukochanej babci. Z okazji urodzin, imienin i bez okazji. Władysław był nietypowym mężczyzną, esteta, romantyk . Dziwny, młody człowiek. Jakby z innej epoki. I to imię, Władysław ...po dziadku. Znaczenie imienia Władysław, to nic innego jak „ włodzi” i „sław” ...znaczy ten, co rządzi, włada, panuje . Hm, „ten, który zawładnął sławą”. Dziwne, bo ten nasz Władysław ani nie rządził, ani nie władał,a co do sławy [...]

Księżyc, wypatruję Cię wieczorem przez okulary okien, a skoro nie przychodzisz, to zasypiam z myślą o Tobie. Wszystko płynie, ale zdarza mi się mieć i suche łzy, i suche sny. Budzi mnie wtedy ogromne pragnienie - pragnienie Twoich ust i Twoich słów, pragnienie Twoich włosów kręcących się po moim torsie, pragnienie Twoich dłoni chodzących na palcach po moich liniach papilarnych, pragnienie Twojej wysokiej inteligencji, Księżyc!
Mam ochotę zdjąć z ramienia moją duszę udręczoną i zrobić jej dobrze.

Księżyc, muszę Cię pochwalić! Operujesz słowami tak, żeby nie zranić. Wytłumacz mi tylko, dlaczego mam serce na dłoni, a duszę na ramieniu?

Zapragnąłem ja mieć Księżyc na własność. Nałapałem ja deszczówki w drewnianą balię, przyczaiłem się i czekałem. Księżyc wpadła w pułapkę już tej samej nocy i odtąd przez wiele nocy pławiłem się ja w rozkoszy.
Na to zerwał się wiatr i wzburzyły się słowa moje niegdyś na wiatr rzucone, i wylała się Księżyc z kąpielą, i rozlało się mleko jej spiczastych piersi, i wsiąkły fale jej włosów w ziemię - najsłodsza z zemst.

krople deszczu na platkach rozy
cieple welniane rekawiczki
spacer w desczu
siedziec przy ognisku, grajac/sluchajac gitary
spac w wykrochmalonej poscieli
trzymac kochanego/a za reke
byc kochanym
nie klocic sie z ludzmi, ktorzy nie sluchaja
nie obnizac poziomow jedynie po aby uszczesliwac innych
cdn...

jak chcesz do dopisz :)

Ucha nadstawiajcie

Dnia 17.04. 2022 w wieku 72 lat, zmarł doktor Zbigniew Hałat.
Wiceminister zdrowia w latach 1991-1993, były szef Głównego Inspektoratu Sanitarnego
To nieodżałowana strata, bo jako jeden z nielicznych bronił honoru lekarzy.
Doskonale tłumaczył niuanse pandemii, wytykał kłamstwa negował ogólną narrację.
Podważał potrzebę powszechnego szczepienia jak i jakość podawanych szczepionek.
Bez wątpienia był dobrym mówcą, analitykiem i praktykiem.
Strona rządowa nigdy nie odpowiedziała na jego [...]

"Gdy błąkał się po polu, spotkał go pewien mąż. A mąż ten zapytał go mówiąc: Czego szukasz ?" Czyli gdy błąkał Józef się po polu, bo szukał braci swoich, spotkał go pewien mąż. A mąż ten, który spotkał Józefa zapytał go mówiąc: Czego szukasz ? "On zaś odpowiedział: Szukam braci moich; powiedz mi, proszę, gdzie oni pasą" Czyli Józef zaś odpowiedział mową słów mężowi, który go spotkał: Szukam braci moich; powiedz mi, proszę, gdzie oni pasą trzodę ojca mego "A na to ów mąż powiedział: Wyruszyli [...]

Jesień - pora sprzątanie między wierszami. Drzewa obsadzone w głównych rolach gwiazdorzą, zrzucają szaty, jabłka, berła i korony, jesienią pora zabierać się do dzieła, jesień się sama nie pozbiera.