Podrygiwali w błocie po kostki trzymając się za ręce i śpiewali wraz z Lechem Janerką, którąś z jego nieśmiertelnych piosenek. Przyglądali się jeszcze artyście i artystom mu współtowarzyszącym na scenie. Szczególnie doceniali kunszt żony Lecha Janerki, którą nazwał "Wiedźminem" z powodu siwych bardzo włosów. Nic w tym zdrożnego, wszak sama tak o sobie mówiła.

Padał momentami ulewny deszcz podczas serii koncertów kończących się grubo po północy. Dookoła nich były tłumy i Bieszczady. Bieszczady zarośnięte [...]

Napisałeś mi Tomku, że zatracam się w pisaniu prozy, że powinienem spróbować pisać wiersze. Dzisiaj dodałem wiersz napisany wczoraj. Jest taki, a nie inny. Tak czuję i tak po prostu wiem że jest. Znowu będzie rozróba na Twojej stronie, ale skoro Krystyna napisała co napisała w swoim wierszu, to ja piszę co uważam w swoim wierszu i moje mojsze, bo polskie. Ten znak nigdy nie będzie się kojarzył zdrowej części Polaków z Szarymi Szeregami lub ACDC, a z czarnymi mundurami pewnej niemieckiej formacji zbrojnej podczas II wojny [...]

Przykra sprawa

Pewien młodzieniec, w pewnej wsi uznał, że powinien się żenić.
Więc udał się do ojca swego po radę by jakowegoś błędu nie uczynić .
Więc pyta go :
S- czy ta panna trzy domy dalej , pasowała by do mnie ?
O- niestety nie !
Stanowczo choć z zażenowaniem odparł ojciec .
S- jak to wszak jest ładna i pracowita
O-no widzisz przykra sprawa ale to twoja siostra
S- no tato !? jak ci nie wstyd?
O- przecież mówiłem, że przykra sprawa
S-no a ta panna z końca wsi ?
O- to samo synu, to też przykra sprawa.
Rozgoryczony syn na drugi dzień skarży się matce .
S-mamo ten twój mąż, jak on mógł? Ta panna z trzeciego domu i ta z końca wsi to jego córki i nie mogę ich poślubić.
M – nie martw się synku, możesz je poślubić, bierz tą która ci się podoba .
S- jak to mamo przecież to moje siostry , konflikt krwi,- no wiesz ?
M- no wiesz synku przykra sprawa , ale to nie twój ojciec )))))

Zasłyszane na mieście choć słyszałem ta historię dawno, dawno temu.

Księga Hioba jest przykładem porażki szatana, który o interesowność oskarżał człowieka prawego, pokornego, przezornego i świadomego, że w nim wolę swoją wypełnia Bóg Wszechmogący. Cierpiąc z inicjatywy szatana, mówił tylko prawdę o Bogu Wszechmogącym. Natomiast jego przyjaciele obserwatorzy cierpienia, nie mówili prawdy o Bogu Wszechmogącym dlatego zgrzeszyli. Hiob jest wzorem nieświadomego cierpienia z inicjatywy szatana, który mówił tylko prawdę o Bogu Wszechmogącym, wtedy wolę swoją w dwójnasób wypełnił w Hiobie (Job 42,8,10-17)

To, co kobieta nam powiedziała tydzień temu, siedzi we mnie do dziś. Królestwo zmiennych, a dokładniej gatunek kotołaków. Według kobiety tym właśnie jesteśmy. Fikcyjnymi postaciami, o których często się pisze w książkach, o czym nagrywa się filmy. Ponoć nasze koszmary to nic takiego. Tylko odzwierciedlenie lęków kota, który jeszcze gdzieś w nas śpi. Którego może obudzić nasza bratnia dusza, nasz 'mate'. Natasza w to wierzy, ja niekoniecznie. W dodatku wczoraj się dowiedziałam o rozprawie, w której postanowiono [...]

Mój facebookowy znajomy, Pan poseł i minister rolnictwa Grzegorz Puda wydał decyzję nakazującą skarbowi państwa zwrócić jakiemuś zgromadzeniu zakonnemu spod Warszawy pałac Kępińskich w Żywcu-Moszczanicy. Pałac ten, z tego co mi wiadomo, został odebrany Kępińskim na mocy reformy rolnej bodajże z 1947 roku. No i zaskoczył swoją decyzją urzędników starostwa powiatowego w Żywcu, którzy władają nieruchomością w imieniu skarbu państwa, jak i tysiące mieszkańców Żywca, a przy wiadomej polaryzacji Polaków, to po [...]

Jednego popołudnia przed tym nawrotem zimy na kilka ponoć tygodni wjeżdżałaś do garażu, powiedzieliśmy sobie jak zwykle - kocham cię, a moją uwagę zaraz zwrócił pewien czarny skrzydlaty mieszkaniec naszego ogrody ze złotym dziobem, który przysiadł na jednym z pnączy hortensji i siedział bardzo spokojny pozując mi cierpliwie do zdjęć. Był trochę jakby smutny. One wyczuwają, że nadchodzi ciężki okres zimy dla nich. Opady śniegu i bardzo mroźne temperatury. Kulił się w sobie, jakby patrząc nam w oczy prosił o [...]

Kolonizacja - od bakterii po imperia

Twierdzę bezczelnie i z przekonaniem, że powinien powstać elementarz kolonizacji i być wydrukowany jak ten z abecadłem, a potem zaistnieć, jako obowiązkowy przedmiot na egzaminie maturalnym.
Jak się okazuje jest to zjawisko rozległe i dotyka każdego z nas na wiele sposobów.
Kolonizują bakterie, drobnoustroje, ale i kolonizuje żona dom swego męża oraz oczywiście kolonizują imperia, loże, mafie i wszelakiej maści bandyci. Oczywiście kolonizatorami są ekspansywne firmy lub nawet [...]

Wizyta w sklepach nie pierwszej potrzeby przypomina spacer po zoo. Egzotyczne, w klatkach, z wywieszką o kraju pochodzenia, niespotykanej nazwie, parametrach typowego zachowania. Z tą różnicą, że zwierzątko można wziąć do domu i oswoić! Tutaj się zatrzymałam.

Analogicznie do produktów spożywczych zwierzątka te mają datę "przydatności do spożycia." Taka data pisana na ustach sprzedawców. Najczęściej dwa lata od przyniesienia do domu. Polecana jest więc gwarancja na dostęp do darmowego, wąsko wyspecjalizowanego weterynarza, który wezwany sam może stanąć u drzwi. Mam pecha albo nie.

Do Ciebie
A wiosną, wiosną się z Ciebie wyleczę..
I zakocham się w wiośnie..
W tej pięknej, radosnej i bardzo przyjaznej..
I nie będę Cię szukać w zimnych kątach porzuconych nadziei..
I zapomnę, że tak bardzo..
Aż za bardzo byłeś mojej duszy bliski..
A wiosną..
Wiosną znów pisać będę wiersze o pięknym życiu..
I zapomnę, że stworzyć mieliśmy swój własny wspólny świat...
Wiosną nauczę się kochać na nowo - siebie..
Chociaż kochać chciałoby się właśnie Ciebie..
Z tymi żartami, uśmiechami..
Z tym milczeniem, bo nawet z nim Ci jest do twarzy..
A wiosną...
Wiosną dalej będę stała w kolejce po lek na zapomnienie..
I kiedy prawie będę go miała..
Odejdę zbyt szybko, zbyt pochopnie..
Bo tak naprawdę o Tobie nie chcę zapomnieć..
A na pewno nie na wiosnę..

I to się zaczęło dnia następnego w ogrodzie przeogromnym.

Same sosny dookoła, ale to nie las. A może to był las. Związana słomiana kukła postury tęgiej kobiety leży na mrowisku i bokiem przechylonej głowy spogląda na kuferek. Malutka srebrna skrzyneczka.

Dzień 1
Obudził mnie lęk po ciężko zakrapianej nocy. Ciemny i zimny świt zagląda przez metalowe żaluzje- ta zima będzie wyjątkowo mroźna.
W cuchnącej petami kawalerce gdzie wszystko mam poukładane należycie w rogu pokoju leży kot sąsiada. Jutro ostatni dzień jak u mnie gości. Gruby biały kocur z rudymi oczami. Zanim wstałem z łóżka i doprowadziłem się do ładu próbowałem sobie przypomnieć jak się skończyła ostatnia libacja. Nic z tego. I tu nagle spotyka się mój wzrok z kocim spojrzeniem. Upiłem tłustego kocura. Za dwie godziny Papay The White idzie na szczepienie i ja jestem w ten ostatni dzień naszej wspólnej przygody odpowiedzialny ażeby tą szpryce otrzymał dzisiaj. Sprawdzam podany adres pod którym mam się udać i wychodzę ze skrzyneczką z Papay'em w środku.
...

"Wtedy rzekł mu Bóg we śnie: Również Ja wiem, że uczyniłeś to w prostocie serca swego" Czyli wtedy rzekł: słowo, dźwięk, wibracja - nośnik informacji Boga Wszechmogącego do Abimelecha we śnie: Również Bóg Wszechmogący wiedział, że Abimelech był nieświadomym, że Sara, którą sobie wziął do obcowania miała męża "Toteż Ja cię uchroniłem, abyś nie zgrzeszył przeciwko mnie, i nie dopuściłem, abyś jej dotknął" Czyli Bóg Wszechmogący ustrzegł Abimelecha przed czynem, za który ponosi się śmiertelne [...]

Wychodząc złapałam parasolkę. Śnieg na dworze zaczął prószyć delikatnie. Chociaż bardziej przypomina deszcz niż biały, zimowy płaszcz dla ziemi. Pogrążona w myślach ruszyłam do szkoły. Już od miesiąca śni mi się ten wilk i scena, w której umiera, choć za każdym razem jest inna. Jednak każdy widok martwego stworzenia sprawia mi wielki ból. Po tygodniu mój sen nie kończył się już krzykiem, choć i tak Wiktoria budziła się ze mną i starała mnie pocieszyć. Jednak w zeszły piątek opuściła dom dziecka, a do [...]