Jeździł trasami długimi kierowca autobusu. Od wielu lat jeździł on tym swym ulubionym autokarem. Nie rozstawał się z nim. A prosił on też w bazie, aby mu nie odbierano tego lubianego przez niego pojazdu. I tak sobie jeździł kierowca i jeździł. Autobus też był przywiązany do swego pana. Kierowca dbał o niego. Jego żona nawet specjalnie uszyła dla autobusu niebieskie firanki. Wyglądał on na zadbany i czysty. Cieszył się pojazd, że ma kto nim się opiekować (Te firanki były naprawdę piękne). Kiedyś kierowca, gdy [...]

Kochanie leżę w naszym łóżku i mam chyba milion myśli na raz. Nie wiem od czego zacząć pisać ten żałosny list, którego nigdy Ci nie pokaże.

Jest mnóstwo kobiet wokół mnie
Każda by czegoś chciała, a ja obawiam się, że nigdy nie dam im tego co dałem Tobie
Tobie oddałem serce, życie, duszę
Im mogę dać tylko seks, trochę wrażeń i słowo

Słowo, że nigdy nie przestanę Cię kochać.

Umarłbym za Ciebie
Wskoczył w ogień, by Cię ratować [...]

Jaśnieje, w smugach światła widać wzbijające się drobinki kurzu.
Przyglądam się, tak słodko śnisz.
Jesteś jak porcelanowa lalka, taki piękny.
Nie śmię cię dotknąć jako słońce, co delikatnie rozchyla twoje wargi, próbując wlać trochę ciepłej słodyczy.
Tymczasem przelewa się, to na opadającej to unoszącej się klatce - góra, dół -
skapując złotymi kroplami z żeber.
Podrywasz dłoń w powietrze, jakbyś gestem mnie wolał. A to tylko po to, by odgarnąć garść włosów, w które też wkradło się złoto.
A te twoje usta, wciąż rozchylone bezwiednie, proszące wręcz o pocałunek...
Kładę palec na swoich, by nie zburzyć jękiem mimowolnej rozkoszy tej idealnej harmonii.
Tak słodko śpisz, czy jeszcze śnisz?

Sylwia Pryga

Szłam ulicą Chopina. Było wcześnie rano. Z kamienicy wybiegli dwaj mali chłopcy. Śpieszyli się na autobus. Biegli na przystanek, który mieli blisko od swego domu. Najszybciej biegł najmłodszy chłopiec, starszy ledwo co go doganiał. Z naprzeciwka szedł starszy mężczyzna. Zwrócił uwagę na chłopców. Odwrócił się za nimi i rzekł do mnie: "Biegną, giry sobie tylko połamią". Mężczyzna rzekł to do mnie z uśmiechem, jakby już coś o tym wiedział, jakby już sporo się nabiegał w swym życiu. Ja odpowiedziałam mu [...]

"Ale jeśli nie puścisz, nie pojedziemy, bo mąż ów powiedział nam: Jeśli brat wasz nie będzie z wami, nie ujrzycie oblicza mego" Czyli jeśli Jakub nie puści najmłodszego syna swojego, to nie pojadą synowie Jakuba do Egiptu i nie przywiozą żywności dla Jakuba i rodziny Jakuba. Wtedy Jakub i rodzina Jakuba nie zachowają życia i umrą z braku żywności, zboża - nasienia, produktów rodzajów informacji, owoców, produktów z rodzajów informacji i produktów z jednego rodzaju informacji (Rdz 18, 8) Bo mąż ów, Józef brat ich [...]

Pytamy, cóż...
Odpowiedź znaMy
Jak ten czas pędzi...
Myśli na uwięzi
A my w listopadzie
Wspominamy bliskich
Idealnych dla nas
Zacieramy ból
Zakładamy inny strój
Piszemy listy (są) niedokończone
Próbując przejść na drugą stronę
W nieskończoności trwamy
Wciąż kochamy bliskich - dalekich
Na przywary przymykamy powieki
I tak przez wieki trwamy
KochaMy
PamiętaMy

02.11.2022
Środa
20:42

Starsze małżeństwo siedziało na przystanku. On zmęczony życiem i schorowany, ona wspierająca go w chorobie i opiekuńcza. Ponadto oboje w sobie zakochani, jakby nadal mieli po kilkanaście lat. Mężczyzna zniedołężniały, nie dający sobie rady w życiu codziennym. A żona jego, niczym osobista pielęgniarka, pomagająca mu i ciągle trwająca u jego boku. Siedzieli więc tak na przystankowej ławeczce. Wiał dość spory wiatr. Kobieta naciągnęła mężowi czapkę na uszy. Te uszy, do których kiedyś szeptano słowa: "Kocham..." [...]

Pozwalam sobie umieścić tu opowiadanie mojego Męża, Radka Koziorowskiego.

***

Wyobraźcie sobie chłopca... Idzie on ulicą pełną liści, które spadły w ciągu ostatniego tygodnia. Wieje wiatr, bez znaczenia. Pada deszcz, dodając otuchy. On idzie dalej, nie zważając na nic. Nie wie, dokąd wiedzie droga, którą przemierza... Nie patrzy za siebie, chociaż widzi dokładnie całą swoją przeszłość.

Wędrowny Anioł gubi za sobą pióra wspomnień. Nie wie, czy kiedykolwiek po nie wróci... Po te ulotne chwile, na zawsze [...]

To był ich park. Pomiędzy drzewami ganiali się nie mniej sprytnie, niż wiewiórki. Wystawiali sobie języki. Notorycznie gubiła rękawiczki, on zostawiał parasolkę. Rozpoznawali zapach wiatru kłócąc się, czy pochodzi od liści, czy od mokrego psa. Ciepły podmuch na swojej szyi, często myliła z jego oddechem. Tak miło szeptał.
Kiedy nadchodziła noc, on się do niej zakradał. Wymykali się potem na wspólnie spalanego papierosa, na ich ławeczce.
Czytał jej Tetmajera, a ona zastanawiała się, jak to będzie, gdy skończy się dla nich świat. Czy będą dogasać w swoich objęciach? Zdążą ostatni raz zaciągnąć się swoimi oddechami?
Każdego dnia otwierali się przed sobą na nowo, krzyczeli z bólu, miauczeli z miłości. Upajali się sobą jak zakazanym owocem.
Lecz jej bliźniaczy płomień nagle zgasł. Szukała go jeszcze chwilę w spojrzeniu innego człowieka, w zapachu wiatru...

podmuch wiatru
przez otwarte okno
znów się zakradłeś

Sylwia Pryga

W piecyku żelaznym dziewczynka się schowała. Odbywała się bowiem selekcja. Schowała się więc w tym piecyku. Cicho, cichuteńko jak myszka siedziała. Oddech swój kontrolowała. Zamknęła ją w piecyku kobieta, która w obozie się nią opiekowała. Dziewczynka zapamiętała wówczas wielkie dłonie kobiety, szorstkie i zniszczone. To były te dłonie, co drzwiczki piecyka zamykały. Czasem jeść dawały. I to chyba właśnie dlatego dłonie staruszki zapamiętała, te dłonie, które jeść dawały. Z jedzeniem się kojarzyły. [...]

"Lecz w kraju panował srogi głód" Czyli lecz w kraju plemienia synów Kanaana, przeklętego potomka Chama (Rdz 9,25) panował srogi głód, brak wszelkiej żywności, zboża, nasienia - informacja o całości rodzaju informacji, produktów z rodzajów informacji, owoców, produktów rodzajów informacji i produktów z jednego rodzaju informacji (Rdz 18,8) "Kiedy więc zjedli wszystko zboże, które sprowadzili z Egiptu, rzekł do nich ojciec: Zakupcie nam znowu trochę żywności ! " Czyli kiedy więc zjedli, dostarczyli do swojego rodzaju [...]

Nie wiedziała dokładnie gdzie się znajduje, tunel rozwidlał się co chwilę na kolejne. Szła przed siebie wsłuchując się w melodię, która dobiegała gdzieś z oddali. Czuła jednak, że się zbliża, gdyż dźwięk był coraz bardziej wyraźny. Zobaczyła drzwi, a spod nich dobiegające, delikatne światło. Bała się, ale pchnęła je wchodząc do środka. Ciekawość nie dawała jej spokoju, a łomoczące serce nie pozwalało myśleć. Ku jej oczom ukazała się garncarska pracownia.
W środku panował półmrok, ale dostrzegła [...]

... czyli o codziennym umieraniu (dla "świata") w zbliżaniu się do życia*

z apoftegmatów Ojców Pustyni

Pewien brat przyszedł do abba Makarego Egipcjanina i prosił go: „Abba, powiedz mi słowo, jak mógłbym się zbawić?” Starzec mu rzekł: „Idź do grobowca i lżyj umarłych”. Brat więc poszedł, lżył ich i ciskał kamieniami, a potem wrócił do starca, ten zaś go zapytał: „Nic ci nie odpowiedzieli?” – on odrzekł: „Nic”. Starzec na to: „Idź znowu jutro i wychwalaj ich”. Brat poszedł i chwalił ich, [...]

Na cmentarzu był chłopiec. Taki zwyczajny chłopiec. A może nie zwyczajny? Po prostu tam był. Zwrócił moją uwagę. To było wiele lat temu. Był sierpień. Rozbuchana na dobre przyroda. Upał niemiłosierny i ten chłopiec. Czemu zwrócił moją uwagę? Bo był ubrany niechlujnie, ponadto chodził o kuli. I jeszcze jedno - trzymał w ręce reklamówkę ze śliwkami mirabelkami. Szedł przez aleje cmentarne. Nie wiem, co on w tym miejscu robił. Może się schował? Usiadł na ławce przy jakimś grobie i nagle splunął. Myślałam, że [...]