Proza

Skrywane w sercu tajemnice psychopatów. Ból, powiesz. Trzyma w rękach moją postać. Jak kochanek. Nie poznał gniewu, ani sumienia. Dobro, wpisane w jego naturę staje się częścią mnie. Potęgowanie i zaokrąglanie.

Powietrze zbyt ciężkie dla ust. Podobnie jak tajemnice. Sekrety psychopatów skrywane w myślach. Coraz bliżej im do mnie. Całe życie o krok do zatracenia. Ciągłe poszukiwanie odmiennej drogi dla rzeczy, które pragną wyjść z mojego ciała, wydobyć się na powierzchnię.

Skrywane w sercu słowa i myśli. Nikt [...]

Wzrost ciśnienia atmosferycznego powyżej 1045 hPa...
Ciekawe czy jak ktoś podwyższy mi ciśnienie czy to się sumuje?;) Taki dodatek do kawy zamiast cukru...
Mój WOŚP- zbieram się w sobie...
Składam się z okruszków, z których próbuje złożyć chleb.
Zakalec myśli...z zakalca wychodzą fajne kulki, można przytoczyć kilka...
Toczę dysputy z samą sobą, tylko tak trudno wyjść, gdy się jest u siebie i nic nie wychodzi...wyjść naprzeciw...

W pół do siódmej rano, to w dzisiejszy poniedziałek była totalna noc. Bardzo ciemno, wręcz czarno. Twarz smagana dodatkowo wiatrem przenoszącym baty lodowatej mżawki, która po kilku minutach zmieniła się w pluchę zawiesiny ze śniegu i deszczu. Psy jednak na wsi były czujne i obszczekiwały mimo to dziejące się wokół nich losy ludzkie. Taka noc jest taką próżnią, że dobrze było słychać ich szczekania i jeszcze jakiś samochód jadący główną ulicą pośrodku wsi. Ktoś jechał wypełnić sobą konieczność, aa [...]

W tamtych czasach byli ludzie zagubieni. Wojna porozdzielała ludzi i rodziny. Matkom odebrała dzieci, a żonom mężów. Wiesz, że Żyd przed rozmową z innym człowiekiem, musiał poinformować rozmówcę, że jest on właśnie Żydem. To była taka wojenna wizytówka, a może po prostu napiętnowanie. Takie przedstawianie podwójne: siebie i swego pochodzenia.

Dziewczynka w czerwonym płaszczyku była znakiem tamtych czasów. Należała do ludzi, którzy się bali. Wiesz, jak dziecko odbierało tę wojnę? Dzieci się po prostu [...]

Czerwona zorza zachodzącego Słońca żegnała się z nami w ten ostatni dzień starego roku w sposób szczególny. Przez wielu została sfotografowana ognista łuna na zachodnim niebie. To Słońce tak zabawiało się chmurami. Czerwone plamy rzutowały się na płaszczyźnie nieba. Dla jednych był to zachwyt, a może też jedyna sposobność, by zerknąć w górę. Gdy już odłożyli swoje foto - kamery, zajęli się własnymi przyziemnymi sprawami. A Niebo się rozpierzchło. I stała się noc.

Dziś jest ta ostatnia noc starego roku. [...]

Martę poznałam jakiś czas temu. Od razu wydała mi się sympatyczną osobą. Trochę nieśmiała i spokojna. Ale ten, kto ją bliżej poznał, wiedział, jaka jest cudowna. Zamknięta w sobie, ale swym wnętrzem olśniewająca. Ilekroć ją widziałam, zawsze zajmowała się jedną czynnością - szukaniem czegoś w portfelu czy w torbie. Nigdy nie mogła niczego znaleźć. Gdy słyszało się odgłos spadających monet na podłogę, znaczyło to, że Marcie wyleciały pieniądze z portmonetki. Potem Marta odeszła. Widziałam ją parę [...]

Za ekranem laptopa zaczynają kwitnąć hiacynty i zarazem rozprzestrzenia się na pokój ich wspaniała woń. Obok nich po raz drugi na przestrzeni dwóch miesięcy rozpoczynają kwitnienie grudniki i na czerwono i biało-różowo. Nad nimi górują niczym ogromne palmy kwiatostany storczyków, a jeszcze wyżej jest wiązka jemioły. Warunki do pisania i w ogóle do życia są zatem cudne. Choć ta niedziela sama w sobie, jeśli chodzi o aurę na polu jest bardzo nieciekawa. Deszcz, śnieg albo śnieg z deszczem.Plus mgły i totalna [...]

To miały być listy do nieznajomych. Uniwersalne i gładkie. Takie, które każdy mógłby wysyłać do kogolwiek, kto jest dla niego ważny. Ten będzie prywatny. Jednocześnie będzie publiczną spowiedzią.
I tak zostanie, dopóki nie będziesz wiedział kim jestem. Od dwunastu lat nie potrafię Ci powiedzieć, kim Ty jesteś dla mnie. A jesteś moim zmierzchem i porankiem. Bez Ciebie nie umiem oddychać.
Miałam ideał. Miałam kogoś, kto chciał wpasować się stuprocentowo w warunki mojej gry. Mówiłam sobie, że skończyłam z nim z [...]

Wstęp

Wierze Świętey chcąc uprzedzić iż, niyak nie potrafiący pisać recenzyi y nieobyczajnym w czytelnictwie xiążkowym, z chęci wielkiey y miłowania estradowych „ CYRKUŚNIKÓW”- będących także współautorami ów xiążki, pozbawiony umieyętności postanowiłe y tak napisać recenzyię.
Radość, który możemy na tym świecie zażywać aby mieć rozum sprawny i ciało nie chorowało. Receptą na lekarstwo „RADOŚĆ”- iest niebywale grupa artystyczna dworaków czy też niyako w/w „CYRKUŚNIKÓW” [...]

Przez południowe okno wdziera się do pokoju zdecydowany snop światła. Wdziera się pomimo bardzo gęstej mgły. Słońce radzi sobie świetnie z zawiesistym mlecznym przeciwnikiem. Jego jasność zawiera w sobie ciepło, które topi szadź osiadłą na krzewach, drzewach, trawie i asfalcie. Tworzy się rosa, która perłami zwisa z gałęzi nim nie opadnie. Z każdą minutą jasność słońca staje się wyrazistszą i coraz widniej jest w pokoju. Duch człowieczy też ociepla się i wszystko zaczyna postrzegać w ciepłych barwach. Coś [...]

Ze Jurkim Gagarina mielimy weczoraj odlot.