Proza

Na zewnątrz pochmurno. Pogoda ducha jest dziś jak najbardziej wskazana. Jesień sprawia, że najchętniej zaszyłabym się w łóżku, dzierżąc w rękach grzane wino. Momentami mam wrażenie, że znów postarzałam się o dekady. I choć jeszcze nie widać siwych włosów na głowie, to czuję, że starość płynie mi w żyłach. Ostatnio coraz częściej zdarza mi się pić zimną kawę, a telewizor włączać tylko po to, by dowiedzieć się, jaki mamy dzień tygodnia.

Dziś mamy już niedzielę. Dzień dobry.

Dobry wieczór Panu,
Piszę bo chciałam jeszcze raz podziękować za zaproszenie. Zrobiłam coś nierozsądnego, ale takiego braku rozsądku potrzebowałam, dla niektórych być może to głupota, dla mnie szaleństwo, a najlepsze jest to, że w żaden sposób nie żałuje bo nie można żałować chwili kiedy było się tak szczęśliwym. Nie można żałować momentów, kiedy to zaczynasz [...]

Hej!

Chciałbym zacząć pewną dyskusję na temat tzw. multikont. Najpierw przedstawię swoje zdanie.

Wiele kont jako część twórczości
Na stronie Cytaty.info są ludzie, którzy mają kilka kont i tworzą w ten sposób różne kreacje. Raczej nie wchodzą w interakcje sami ze sobą, kiedy wchodzą na stronę pod różnym loginami. Ewidentnie widać, że [...]

Stworzyłem dziś nową funkcję. Raz dziennie każdy z nas może utworzyć grafikę z tekstem użytkownika (lub z cytatem) oraz ze zdjęciem w tle. Tekst musi być krótki. Taki obraz pojawi się na stronie głównej i na stronie profilowej twórcy obrazka. Dzięki temu możemy pożyczyć tekst innego autora i wyświetlać go u siebie.

Ciekaw jestem, czy uznacie tę funkcję za przydatną 🤔

Myślałam o tym co by było gdybym się zamknęła w tobie, w twoim pokoju, w twojej szufladzie a nawet w spodniach w kieszeni. Odizolowana tylko dla ciebie, i to mogłoby być nawet piękne a nawet ekscytujące. Boskie doznanie, długotrwałej łączności z tobą, rozkosznej symbiozy bez innych pragnień. Oderwani od rzeczywistości. Chciałabym możne i byłabym szczęśliwa jak nigdy dotąd, ale czy ty byś był?

Pewnego pochmurnego dnia szło dwóch braci chodnikiem. Byli odmiennie ubrani: jeden miał spodnie dżinsowe i flanelową koszulę. Drugi natomiast - bardziej elegancki - marynarkę, koszulę białą oraz spodnie do kompletu. W oczy rzucało mi się to, że obaj mieli takie same buty: adidasy biało - niebieskie.

Wróćmy parę lat wstecz.
Matka dwóch braci zawsze o nich dbała. Prała im [...]

Geneza. Drut kolczasty z widocznym śladem białej, lepkiej krwi. Na kołnierzu komisarza - czarna szminka. Oczy komisarza pokryte mgłą. Jak łąki przed wschodem słońca. Późna noc albo wczesny poranek. Granica. Papieros zawieszony na brzegu ust. Ledwo widoczne smugi dymu. Myśli. Przeczucie. Chłodny ten poranek - mówi komisarz. Brak odpowiedzi. Technik zabezpiecza ślady. Wory pod [...]

Wmówiono ci że przewlekła, nieuleczalna, bo nie ma leku.
Za takim kłamstwem, zawsze stoi korporacyjny biznes.https://youtu.be/t46FhQTYpxM

Fanatycy leków, w tym antybiotyków, to idealne pionki dla korporacji farmakologicznych. Lekarz, mimo najszczerszych chęci, nie jest w stanie podać leku w 100% bezpiecznego.
,,Działania niepożądane leków są trzecią przyczyną zgonów, zaraz po chorobach serca i raku.,,
Z Patentem, trudno wygrać - ofiarą ma być pacjent. Kasa gra. Miał prawo umrzeć bo był chory.https://youtu.be/XJcuEn9mTmghttps://youtu.be/aC8vXde5fY8

Kolejny dzień, w którym nie pamiętasz, że dziś mamy jutro.

Kiedy co dzień od nowa przypominasz sobie kim jesteś i kim jest twoja choroba. Idziesz z nią na ramieniu czując, że tracisz, ale nie widzisz ubytku. Nie płaczesz bo nie wiesz za czym. Idziesz nie znając drogi. W śród ludzi obcym się czujesz, lecz oni cię znają. Wchodząc do pokoju napawa cię to samo zdumienie, które [...]

Długo zajęło mi napisanie tego zdania, wyłącznie po to, by odpowiedzieć na to po co w ogóle je zacząłem. Wieczorem mam sposobność - rzadko, aczkolwiek lubię i tęsknię - zaprosić do płuc papierosa, oczywiście tylko ten uboczny efekt spalania, nie żebym grzebał aż tak głęboko pod skórą.

Pomarszczone ciemno-grafitowym kolorytem niebo i zimna barwa matki ziemi mówią mi [...]

Na początku powstał znak pokoju. Umieszczono go w człowieku lecz ten operując innymi znakami wprowadził szum do swego życia. Nie był to szum liści w lesie przeczesywanych wiatrem czy też szum spokojnie falującego morza, ale głośny szum nieistotności postawionej na piedestale ludzkiego umysłu i serca. Piedestał zaczął się kruszyć ...

W głębi i potędze morze błękitnego, czarze, sile skąpany tonę w czystości krysztale twych oczu. Jaką siłą było gdy w jednej chwili spotkanie to jak zawsze niespodziewane i nagle się odbyło. Ujrzałem w kamieniach szlachetnych piękno, czar i szczęście. Zaklęcie na mnie rzucone mego ducha skąpało i odpłynęło na wody dzięki, którym radość go przywitała.
Ujrzał on czystość moc mu nie znaną, jakąś obcą co bliska mu się stała. Mimo wszelkich chęci, siły czy odwagi gotów do boju z piekieł rodem, w szale odwagi, zaciętości do najgorszego znoju w chwili ujrzenia Twego najsłodszego spojrzenia. Czuje jak wzrok niczym nie skalany przeszywa jego duszę. Niezrozumiała jest siła gdzie spotykają się spojrzenia nasze. Choć chwila ta krótka, pełna lęku i szczęścia, niesie ze sobą coś co tęsknotą nas napawa do następnego zdarzenia.
Mimo lęku i serc drżenia przez chwilę spotkania, oglądasz się z tęsknoty za chwilą doznania.

A poza tym, denerwujesz się po co? I tak nas nikt nie słyszy. Krzyczysz, ale za cicho.
Dajesz znaki, ale wszyscy są ślepi, cierpisz, ale mówisz, że jest dobrze. Płaczesz kiedy nikt nie patrzy.
Zrób z tym coś bo tak żyć nie można
A ja Ci mogę pomóc chodź zrobimy coś głupiego Tam gdzie nikt nie patrzy
Tam gdzie nie ma jej i jego Będziemy Sami Może się ułoży,
Albo ciągle będziemy sami