Proza

Ciekawe co tam u was słychać. Nasza planeta chyba się rozwija choć zależy pewnie na jaki aspekt się spojrzy. Ja się nie rozwijam, ale ostatnio pisze dużo listów. Mam nadzieję, że ktoś u was dobrze sortuje te wszystkie listy i nie plączą się wam różne planety w tych waszych segregatorach czy pies wie co wy tam macie. Ciekawe jakim rodzajem pisma wy tam dysponujecie. Pewnie znacie różne typy pisowni i układów znaków. W sumie jakby to wszystko zliczyć to wychodzi pewnie spora liczba. Chciałem uprzejmie donieść, że taki jeden Ast Voldur pisał na tej stronie z której jest przesyłanie, że nie lubi misjonarzy. Ciekawe jaką wy tam macie obecnie misję u was w centrali. Dziękuję za możliwość kontaktu z wami. Mam nadzieję, że dotrą do mnie od was jakieś ciekawe treści, a przecież dobrze wiecie, że do mnie czasem ciężko się dociera.

Pozdrawiam.

Reanimowałam słowo, obiło mi się o uszy. Poszarpałam się z myślami, które niby psy kot-ło-wały sie w głowie. Rozwiany włos ulizał się, a ja pomalowałam uśmiech na okrągło...na okrągło. Nie lubię się powtarzać, ale pstrykam selfi. Zdjęcia lubię, zdjęłam uśmiech z twarzy jakbym mogła z czegoś innege to też bym zdjęła. I tu jest haczyk, znów się zawieszam. Taki obraz dnia, zaraz będę strzelać z "dupy". Strzelam znów fotkę, może zapamietam te góry, trudy dnia...

Unikam rozmów kiedy osoba obmawiana jest nieobecna i nie ma możliwości konfrontacji - tego najbardziej obawiają się plotkarze. Wówczas narażeni że maska spadnie i ukaże ich twarze...

Krystyna A.Sz.
17.08.2019r. / 16:20

Ciągnie mnie do rymowania. Chciałbym napisać coś co porusza i nie irytuje. Chyba niektórzy tu mają mnie za nienormalnego. Ciekawe czy to dlatego, że napisałem, iż taki jestem? Zastanawiam się jak sobie dziś organizujecie wieczór. Ładnie tu to nawet wystroiliście. Kolory są spokojne. Wszystko schludnie i elegancko. Nie mogę co prawda niczego skasować ani edytować, ale trzeba uczyć się cierpliwości i doceniać to co się ma. Mam nadzieję, że życie nie daje wam bardzo w kość. Mnie trochę dało, ale chyba po to bym się uspokoił. Fajnie, że mogę do was pisać. Miejcie się dobrze a jak będzie niedobrze to też się miejcie, bo w sumie dobrze to cały czas raczej nie jest.

Pozdrawiam Trzykropek

Chwała dupie z cyklu " dupa Jasiu karuzela"...
Siedzę na dupie w której mi się poprzewracało. Dupnęło coś we mnie, dupa z tego czy z innego. Dupominam się szacunku dla tej części mnie ktorą wszyscy mają w dupie...czyli mojej duszy. Pracy mam w trzy dupy, ale dziś się nie pcham by wszystkich zadowolić;)

Świat czasami potrafi skurczyć się na długość rąk szukających zysku jak wyjścia...Wszystko blaknie czekając na światłość wiekuistną. Tracę ducha, który potrafi urwać się z łańcucha . Przykuwam wzrokiem wszystkie lęki, przygryzam język, gdyż ząb czasu potrafi rozgryźć każdą fałszywą moją przemowę. Moje myśli mają bogatsze życie wewnętrzne niż ja. Charakter pisma potrafi zmienić treść , a ja nie potrafię zmienić charakteru...Potrafię zmęczyć się jak kalendarz i powoli ożywiać spoglądając na życie jak się układa. Lubię sen i świadomość bezdomną, która powoli powraca jak córka marnotrawna. Marnuję dzień po dniu, każdy ze swoim terminem przydatności do użycia. Przelatuje mi przez palce tyle myśli, że życie pozostaje tylko w głowie...

Gdy patrzę w ten ciemny salon, zastanawiam się czy potrzebowałem aż tyle miejsca, by pochować swój brak towarzystwa pomiędzy cztery ściany. Miała być kropla w morzu, ale z biegiem zmęczonych oczu, lat i po schodach po piwo w końcu wydaje się to szklanka do połowy pusta co najmniej.

Poczucie mej odmienności, odmieniam wciąż przez osoby stojąc w kolejce do lady za innymi [...]

Przemijamy celebrując bądź nie kolejne rocznice urodzin. Czasem ktoś o tym pamięta i siłą rzeczy przyjdzie, złoży życzenia, wręczy kwiaty i prezent. Wtedy rozpalamy ognisko na chwilę przed zmierzchem, przynosimy polowy stolik, polowe krzesła. Na stoliku kładziemy chleb, czosnek, masło, kieliszki i otwieramy wino. Do ogniska dajemy przygotowane we folii aluminiowej ziemniaki. [...]

Czasami zastanawiam się, co ja tu robię, wśród rozrzuconych wyrazów, poskręcanych myśli, poetyckich wierszy, poplątanych zdań i nieustraszonych słów lecz spoglądając na to kawałek po kawałeczku, wiem, że zbieram siebie.

Jestem w domu.
To prawie 10 lat.
Zrobiłam się stara,
choć wciąż nie dorosłam.

Rozdział 27, strona 9, wers 21.

Kraków, czyli sobie myślę, że pewna Maria została wzięta do nieba, to dogmat teoretyczny, a to, że z rodziną dobrze wychodzi się tylko na zdjęciu, to dogmat praktyczny. Oczywiście, że nie zawsze i nie w każdej sytuacji, oczywiście, że są wyjątki od reguły, tylko, że ja rodzinę, która mi zaszła za skórę na przykład chciwością i komentowaniem mojego życia prywatnego [...]

Nie wierzę,
że znowu będę musiała przechodzić przez tę rozmowę.
Ta bezsenność i stres odebrały mi już tyle sił,
że miałabym ochotę przystać na to co jest i zrezygnować.
Ale nie mogę.
Zginę chyba po raz drugi tej nocy.
Czekałam na burzę, bo zbyt spokojnie jak na ciebie to przyjąłeś.
Teraz widzę tego powód. Wcale tego nie przyjąłeś.

Dziś mogę się spodziewać burzy stulecia. 
Albo kolejnej ciszy...
Która znów odbierze mi grunt. 

Aby pokryć zapotrzebowanie na tlen jednego człowieka należy umieścić w jego otoczeniu rośliny o łącznej powierzchni liści 4612 dm2 (46,12 m2)
Zapotrzebowanie na tlen 1,96 kgO2/24h
Fotosynteza liści około 0,425gO2/dm2 24h

Powierzchnie liści doniczkowych (średnia 0,618):
1. małe 0,25 m2
2. średnie 0,46 m2
3. duże 1,145 m2

Powierzchnie liści, a ilość doniczek:
46,12 m2 = 100% [...]