Proza

27.03.2020

Piątek

I patrzę jak przysypiasz, zamykasz swoje powieki.
Patrzę na Twoją cerę pobladłą, zmęczoną nocą.
Światło jeszcze zapalone - patrzę, patrzę w Twoją stronę.
Obserwuję, jestem świadkiem cierpienia.
I nic nie mogę.
Nie mam nic do zrobienia.
Nie wiem jak pomóc. [...]

27.03.2020
Piątek

" Gdzie sen nieznany" ...może być przeze mnie edytowany.

Zimna marcowa noc, niebo granatem mieniące, nie wróży nic dobrego.
Myślę i pytam gwiazd otulonych mgłami, co będzie ze mną, co będzie z nami?
Co będzie?
Nie byliśmy wszędzie.
Tyle miejsc do odkrycia, tyle przestrzeni do przebycia.
Tyle nadziei w serce wstępującej, tej nadziei światło dającej - powinno być przed nami.
Tymczasem my siebie szukamy.
Galaktyki nie te odkrywamy.
Sens siebie zatracamy.
Naszym świadectwem - BYĆ - [...]

Do Ciebie
Dzień z dniem mi się miesza..
Za dużo czasu na myślenie..
Już noc, a ja w głowie mam chaos..
Taki jak na świecie.. Już nic nie planuję - uwierz mi, pierwszy raz mam taką pustkę.
Myślałam, że życie wystarczająco mnie już zaskoczyło, a jednak popatrz jaka byłam naiwna..
Życie potrafi znienacka Cię zaskoczyć..
Być jak Zgrywus ze Smerfów..
Dawać wybuchające prezenty..
Gniecie mnie ten świat i ta rzeczywistość..
Jak metka lub wełniany sweter, którego chcesz się jak najszybciej pozbyć..
Żyję w poplątanej rzeczywistości, która plącze się jeszcze bardziej..
Jak biżuteria, którą wrzucisz do kieszeni, a ona się tak okropnie plącze..
Wymykają mi się uczucia spod kontroli..
Chciałabym zapomnieć o...
O nim..
Tak - są ludzie w życiu, którzy nie potrafią zniknąć..
Są jak takie rzepy, które się doczepią i same nie zejdą..
Ten rzep się doczepił w moim sercu..
Czasami czuję go mocniej, czasami myślę, że już się odczepił..
Może kiedyś się od niego uwolnię lub...
Lub stanie się coś co mnie zaskoczy..
Tak jak zaskakuje mnie cały czas.
Jednak kto to wie?

26.03.2020

Mój Miły
Mój Jedyny!

Nie wiem od czego zacząć. Pisząc od początku - to takie banalne się wydaje, a zarazem głębokie.
Czym jest początek?
- Wielkie słowo - myśl.
Nie wiem, gubię wątek.
Wszak - Tyś jest Początkiem i Końcem.
Może od końca zacznę?
Ciężką noc miałam, bezsilność w obliczu choroby. Smutek we mnie.
Mam nadzieję, że Twoja była wypełniona spokojem?
Myślę, co Ci napisać.
Takie zwyczajne, pospolite moje pisanie. Czy godne jest Twojej uwagi?
Wstydzę się, że nie potrafię więcej, [...]

Jakoś tak inaczej na ulicach. Jakby niepokój dziwny. Jakaś podniosła sytuacja. Jakby coś w powietrzu wisiało. Uliczna obawa przed czymś. Ale przed czym? Przed czymś, co niewidoczne. Idąc ulicą w rękawiczkach gumowych koloru wrzosowego, skupiam wzrok innych. Nie jestem sama. Mają rękawiczki niebieskiego i białego koloru. Ktoś by rzekł: "Moda nowa w ubiorze nastała czy co?" Znów żyjemy w latach 20. i znów moda na rękawiczki. Klawo! Ludzi na mieście jak na lekarstwo. Ale przed sklepami, bankami, aptekami stoją ludzie. [...]

Z ziemi o kubaturze gdzieś dziesięć centymetrów wysokiej i może z dziesięć szerokiej wyrosły dwa, jak dusze bliźniacze, jak mężczyźni w kręgosłup wychowani, jak kobiety w mądrości i matczyności przez Boga mężom i dzieciom posłane, tak one stały na trzydziestocentymetrowych zielonych cokołach. Z tej zieleni jakby wydobywała się biel. Wydobywała się więc czystość, uczciwość, dająca spokój i przepowiadająca, że w tym pokoju, w tych mądrych przepowiedniach jest ziarnko piękna, które na końcu obrodzi i [...]

26.03.2020
Czwartek

Ciężar nocy, wybudzenie ...
Rozmowy przerywane, gasnące spojrzenie, blada cera, krzyk.
Rozmowy podjęte...kolejny raz, że wszystko będzie dobrze.
- Ona na to, że już czas.
Boję się.
Teraz problemem jest nawet brak gwiazd.
- Brak gwiazd?
- Jak to tak?
Zdziwienie, tłumaczenie.
I tak, kolejny dzień rozpoczyna się.
Teraz odpoczywam.
Godzina 3:39 - jak dobrze zapamiętałam.
Minuta godziną się zdaje.
A sen...może jutro...?
I w tym całym zmęczeniu, strachu - Ty zapalasz słońce dla mnie.
Dziękuję Ci.

Mój Miły
Mój Jedyny!

Wybacz mi zwątpienie...
Moje wiara w cud, moja wiara w to, że będzie lepiej powoli gaśnie.
Problemy dnia przytłoczyć potrafią.
Staram się uśmiechać, czasami jest to uśmiech przez łzy.
Wiesz jakie łzy?
-Te wewnętrzne łzy, których nie widać.
Tylko słychać jak spadając wywołują trzęsienie duszy i śmierć.
Kiedy je słychać, a Ktoś pyta co to?
Ja odpowiadam:
- To nic takiego.
Tylko fragmenty mojej duszy przez łzę spadającą umierają.
One już nikomu krzywdy nie zrobią.
Tylko tak po [...]

Jest problem. Lemingi i przedstawiciele gorszych sortów piszą dzienniki i pamiętniki z czasów zarazy. Wpisy też czynią na fb czy tłiterze. Czasem trafię na taki wpis i piszę co takim pisaniu sądzę. Jedni odpisują kulturalnie, a inni blokują lub wyrzucają. Nie wiem w sumie. Może sam powinienem zrobić przegląd zawartości znajomych wszelkich sieciowych i powypier... . Jak uda się przeżyć zarazę, to fakt, że wszelkie to totalne zostanie i zacietrzewione będzie kąsać i zatruwać jadem. Jeszcze czekam, poczytam i pooglądam [...]

25.03.2020

Środa

Poezja - moje koło ratunkowe, próba ratowania życia?
Jeśli w gąszczu informacji, milionach myśli, ktoś gdzieś przystanie, zwolni, zatrzyma się, pomyśli.
To znaczy, że to co próbuję zrobić ma sens.
Być albo nie Być?
Zawsze Być!
Być kochanym i kochać,
Być dobrym,
Być pomocnym,
Być obecnym.
Być Człowiekiem.
To co mamy do zaoferowania światu:
Miłość do ludzi,
Miłość do przyrody,
Pomocna dłoń,
I pomocną dłonią mogą być też i są myśli, te głębokie jak i te zwykłe codzienne: kiedy [...]

Był bardzo rześki, ale i bardzo słoneczny poranek. Kuranty nie wybiły jeszcze siódmej, bo do siódmej pozostało jeszcze jakieś dziesięć minut, a jasne i zarazem bardzo ciepłe i radość tworzące w duchu ludzkim promienie słoneczne widziały już w biurze państwowej instytucji cztery indywidualności kobiece będące też w dużej części tej mikro populacji wielkimi indywiduami, które teraz akurat: pierwsza siedziała i piła herbatę, jedząc jednocześnie kanapkę wypełnioną masłem "Polskie Mleko", serem żółtym Gouda z [...]

Do Ciebie
Pusto wszędzie
I ludzie tacy strachliwi,
Patrzą niepewnie na siebie
Boją się bliskości, chociaż pragną jej jak nigdy..
Zamknięci, skazani na siebie..
Gubimy się we własnych myślach i uczuciach..
Chcemy zatrzymać tą niebezpieczną karuzelę, ale nie wiemy jak..
Tęsknimy za śmiechem i gwarem..
Za sobą, za tym co tak z dnia na dzień nam zabrali..
Nadeszła wiosna, tak oczekiwana i upragniona..
Zielona i radosna..
Niech nas przytuli swoją zielenią
Da nam radość i nadzieję..
Myślę, że docenimy ją jeszcze bardziej
Skazani na siebie - na swoją obecność
Docenimy to wszystko co kiedyś było normalnością.

24.03.2020
Wtorek
Bez wyrazu - jak żyć?
Nad wyraz ciekawie, szczęśliwie i w zdrowiu.

Zastanawiam się nad tym czy dziennik, to jest coś dobrego dla mnie, czy może forma pamiętnika byłaby lepsza?
Nie wiem, nie wiem... jak długo będę w stanie regularnie dokonywać wpisów.
Dziennik to zapis każdego dnia, bez względu na obowiązki, samopoczucie.
Myślę.
Dzień ma się ku końcowi, ciemno wszędzie - zmęczenie daje znać o sobie.
Z wiarą kończę ten dzień.
Jeszcze coś poczytam przed snem.
...

24.03.2020

Mój Miły!

U mnie wiosna nieśmiało zagląda do okien. Przyjaciel, ten sam z kolorowymi piórkami przysiada na parapecie i uśmiecha się zalotnie.
Drzewo, które miało być wycięte, jeszcze stoi i swoimi dłońmi dotyka okien.
Za dnia to mi nie przeszkadza, naprawdę.
Możesz mi wierzyć.
Tylko nocy się boję, kiedy wiatr wieje.
Szyby trzeszczą przeraźliwie wołając o pomoc, a drzewo swoimi dłońmi puka i stuka natarczywie.
Wstaję z duszą na ramieniu i sprawdzam czy wszystko jest w porządku.
I tak dzień za dniem.
Noc za nocą.
Melodie od Ciebie kołyszą mnie do snu i zasypiam na kilka chwil.
Czasem tak ciężko mi.
Przytulam Cię w myślach i lepiej, cieplej się robi na sercu.
Tylko tyle mogę.....

Spokoju Ci życzę
Ja też na to liczę.

6/366

Oni wtedy stanowili paczkę młodocianych rozbójników. Chyba nawet w końcu byli w jednej klasie albo w sąsiednich. Czekali na siebie i się doczekali. Nie uczyli się, więc czas skumulował ich w jednej klasie. Kochali pić piwo i inne alkohole, a potem fantazja uderzała do głowy, no to spłonęło czyjeś prześcieradło na płocie albo któraś z ostrewek na polu. Koty biegały po wsi z poprzyczepianymi do ogonów palącymi się zimnymi ogniami. Psy z kartonowymi budami na gumowych łańcuchach. Gaździny w kankach na mleko ze [...]