Kiedy wchodzisz zamknij drzwi
By nikt nie zobaczył że
Na zewnątrz jesteś inny
Że dla ludzi zmieniasz się...

Głuchy na wrażliwość świat
Karze pusto śnić
Każdy papier ważniejszy niż życia cel
Marzenia nie warte nic...

Posypuję solą ból
Na życzenie twe
Tyle trudu abym znów
Marzyć bała się
Każde słowo jak postrzał uwalniało łzy
Dla ciebie nie warte nic...

Mówisz dobra dla mnie chcesz
I w klatce zamykasz mnie
To nie ja wolności boję się..
Mówisz spokój sobie daj
Głos serca nie znaczy nic
Więc pokaż mi
Gdzie zło w tym tkwi
Wtedy
Uwierzę Ci...

Postanowiłam sobie poradzić bez Ciebie
Odszedłeś
Zostawiłeś wspomnienia
Długo to trwało jednak zdołałam je wszystkie poukładać
W kolorowych pudełkach,
Ustawionych równo w pokoju,
Żeby ludzie z zewnątrz myśleli, że są dobre...
I gdy już myślę że wszystko wróciło do normy
- wracasz
Rozrzucasz pudełka...
I muszę zaczynać od nowa...
I gdy ludzie pytają co się stało -
Odpowiadam
To tylko bałagan w pokoju...

Bo sprawiasz, że widzę świat jak chcę
- nie przerywaj wiec
pozwól mi wsłuchać się w rytm twoich ust,

Bo sprawiasz, że nie chce już zmieniać się
- proszę pomóż mi nazwać to,
co dzieje się gdy obok jesteś Ty...

brak słów
oddech i
kolejne dni...

brak snu
kolejna łza
nie masz czasu by
zmienić zasady tej gry...

i w każdy dzień
do listy dodaję lek...
i w każdym śnie
bardziej boję się...

krzyczałam: to się nie uda!
i choć ufam Ci
czasem uciec chce
wiedz ze przyszedł czas by złączyć
światy dwa
rzeczywistość i sny...
i czuje, że
za wcześnie na płacz
za późno na łzy...