Dialog z samym sobą

-Zmartwiony jesteś dziś jakoś bardziej bracie.- Stwierdził, klepiąc swe Odbicie po ramieniu.
-Życie psuję- odrzekło, skrywszy twarz w dłoniach.
-Nic nowego bracie. Twoje życie to istny wrak. Jednak robisz to już od jakiegoś czasu, a nigdy nie widziałem Cię tak zrozpaczonego...
-Nie zrozumiesz. -szepnęło Odbicie- to jej psuję życie. A to prawie tak samo, jakbym już zniszczył swoje.
Położył dłoń na urojonym ramieniu.
-Wszystko wróci do normy bracie.
-Nie tym razem-odparło, patrząc na niego- Tym razem będziemy musieli przestać się oszukiwać.
-Kto kogo oszukuje bracie?
-Ty nie istniejesz- rzekło Odbicie. I zniknął. Pozostawiając jedynie zakłamane lustro, które potrafiło oszukać nawet Jego.