***

Zazdrość. Małe, czarne zwierzątko o jadowicie zielonych oczach. Dlaczego właśnie tak mi się kojarzy? Czarne futerko jest miękkie i tak chętnie zanurzam w nim ręce. A te oczy. Takie tajemnicze… Często widać w nich chęć mordu lub rządzę zemsty. Dlatego zielone. Są też inne uczucia. Przyjaźń. Ma futerko w kolorach tęczy i piękne, wielokolorowe oczy. Mimo swej zmienności jest cudowna. W końcu nie chcemy być sami na świecie. A radość? Wiecznie uśmiechnięta. Roziskrzone oczy i rdzawo-złote futerko. Jak polska jesień, a wtedy się raduję. Szczęście, złotooka kotka z piękną, złocistą sierścią. Nieufna, ale jeśli już ją oswoić, to zostaje. Dopóki nie zdradzisz. Miłość. Calutka różowa, tylko oczy takie szare, smutne. Przecież nie zawsze jest szczęśliwa. Bezpieczeństwo. Słodko pachnący cytryną i czekoladą. Sam nawet nie wiem, czemu. Jego oczy są takie piękne. Ból i uczucie zdrady i jeszcze nienawiść. Wszystkie są krwistoczerwone, tylko oczy mają inne. Ból ma je takie strasznie smutne i błagające o litość. Zdrada boleje i płacze. Oczy już dawno wypłakała. Nienawiść zaś ma oczy tej samej barwy, co futro. Czerwone i błyszczące. Pragnące krwi. Wiele uczuć jest. Ale jedno prześladuje mnie od zawsze. Śmierć. Gdzie się nie zwrócę, tam widzę białą kotkę o czarnych, pustych oczach i dziwnych wzorach na futrze. Nitki życia, którymi się bawi. I w końcu zrywa… Kiedyś ją przytulę i nie wypuszczę. Mam nadzieję, że wtedy już nikt nie umrze przeze mnie…