Żałowanie

-Żałujcie wschodów i zachodów słońca. Zdmuchniętego płomyka domowego ogniska. Znicza, którego nie zapalą dzieci na Waszych grobach. Kwiatu, tracącego swe piękno w postaci karminowych liści. Delikatności, która przemija. Szaleństwa, radości i bezkresu błękitnego nieba, goniącego młodość. Zerwanej struny, która wygrywała niegdyś ukochaną melodię. Łez aniołów spływających po otwartej szybie, które zamienią się w parę wodną i zaczną unosić w kierunku gwiazd. Żałujcie księżyca, który zaszedł mgłą i bezskutecznie próbuje przebić się przez niebo. Rozbitego kubka, mówiącego o tym jak bardzo kochasz zapach gorącej czekolady w zimowy dzień. Płatków śniegu, gubiących swe ramiona. Żałujcie życie, które biegnie dalej, choć wy nie macie butów i nie możecie go dogonić. Żałujcie dzisiaj, które nie będzie jutrem. Żałujcie życia, które przelatuje Wam przez palce i Waszego paraliżu. Wspominania, zapominania, wytrącania i przywracania. Trwania, lewitowania i upadania. Żałujcie latającego dywanu, który odfrunął w pogoni za radością. Zielonego kamyka, tonącego w pobliskim stawie. Płaczu, śmiechu, euforii, depresji i melancholii. Beznadziejnej, kiepskiej, popieprzonej egzystencji ludzkiej. Żałujcie, że pędziliście z wiatrem, zamiast iść pod prąd. Żałujcie, to takie piękne uczucie.