Nadzieja stała się ciałem.

Z oparów, będących pozostałością dawnego bólu, wyłoniła się ona. Pilnowała porządku w jego sercu. Stała się strażniczką duszy. Pielęgnowała to, co znajdowało się w środku. Była to wielka odpowiedzialność. Lecz, skoro się kocha, nie ma wtedy znaczenia skala trudności. Wszystko to staje się przyjemnością, i chce się tego ,pożądając coraz mocniej i bardziej.