Wsłuchuję się w dźwięk deszczu. Widzę, jak krople wody rozbijają się o okno, które nie zdążyło zostać przysłonięte firanką przez mamę. Przez to widzą mnie sąsiedzi. Czy mi się zdaje, czy nie tylko widzą, ale i słyszą moje myśli? Jestem naga. Obnażona. Deszcz atakuje z każdej strony. Trujące krople tną jak noże. Jak żyletki, którymi ja pocięłam nadgarstki. O odsłonięte szyby rozbija się krew. I kończy się sen. Nie mój sen.