Invidia

W środku nocy zauważyłeś przerażonego człowieka przedzierającego się przez las. Z ciekawości, czy też może z nudów poszedłeś za nim. Wycieczka po lesie za nieznajomym zajęła trochę czasu. Gdy wreszcie się zatrzymał zauważyłeś, że trzęsie się ze strachu. Z zaciekawieniem rozejrzałeś się po okolicy. Przerażony mężczyzna chwilę stał na skraju lasu. Powoli ruszył, a ty za nim. Gdy dotarłeś do miejsca gdzie wcześniej stał, zobaczyłeś wzgórze a na wzgórzu ciemną postać z kapturem zasłaniającym twarz, której i tak nie byłoby widać przez wschodzące w tle słońce. Mężczyzna dotarł do tajemniczej postaci i coś powiedział, ale ty byłeś zbyt daleko by to usłyszeć. Ryzykując zauważenie podkradłeś się bliżej i usłyszałeś łkanie mężczyzny: -Proszę, daj mi jeszcze tydzień! -Nie. - Byłeś zaskoczony. To był bardzo cichy, ledwie słyszalny, lodowaty i obojętny głos, mimo wszystko należący do dziewczyny. - Błagam! -I tak dałam ci zbyt dużo czasu. Zbyt długo czekałam. -Nie! Błagam! Nagle zauważyłeś sześć smoków unoszących się nad dziewczyną. - Invidia! - Najmniejszy, a raczej najmniejsza smoczyca podleciała do swojej pani, trzy smoki odleciały, jeden unosił się nad dziewczyną jak cień, a jeden płonąc wylądował na ziemi wypalając ciemny krąg. Mężczyzna klęcząc na ziemi drżał z przerażenia, jęcząc "nie! błagam! NIE!" Dziewczyna odwróciła się do Invidii i wymówiła tylko jedno słowo tym samym spokojnym głosem: -Zabij.- Smok ognia patrzył zafascynowany, smok cienia odwrócił głowę, a ty patrzyłeś przez chwilę na biednego człowieka, który już nie jęczał tylko wył, rozrywamy na strzępy przez Invidię, smoka śmierci. Odwróciłeś się i poszedłeś do domu do swoich smoków mając przed oczami rozrywane ciało i wiedziałeś, że przeż jakiś czas, a może nawet nigdy nie będziesz już mógł spać spokojnie.