Menu
Gildia Pióra na Patronite

Tęsknota.

annacatherina

Tęsknota kochanie, rozrywa duszę, nie na dwa lecz na milion kawałków. Po jednym na każdy milimetr, każdego kilometra, który Nas dzieli. Tak, jak Ariadny nić, tak moja dusza, byś zawsze mógł po prostu być lub żebym mogła wrócić do Ciebie. Wysłać mi możesz, przez milion kawałków duszy, miliony pocałunków. I ja je porozrzucam po całym ciele i będzie mi cieplej, bo tylko przy Tobie nie ma chłodu. A ostatni Twój uśmiech został w tym fragmencie, mojej obolałej duszy, który jest we mnie, a obok niego Twój kawałek. Bo dałeś mi trochę swojej nadziei, wiary, przyszłości i teraźniejszości. A przeszłość? Przeszła, więc po co o niej mówić. I zacisnęłam Twoje spojrzenie w garści i otwieram ją leciutko, by tylko spojrzeć, ale by nie uleciało, dopóki każdy kawałek nie wróci na miejsce. A to miejsce jest przy Tobie. Więc za 21 dni też mnie kochaj i wtedy nie ważne czy jest przeszłość czy teraźniejszość, czy przyszłość będzie czy zatrzymamy się w szklanej kuli. Nie ważne czy każdy kawałek na swoim miejscu, ważne że mój w Tobie, a Twój we mnie. Ważne, że pocałunki już nie przesyłane. Ważne, że osobiście mnie dotykasz, osobiście mnie rozbierasz, osobiście całujesz. Ważne, że znów widzę jak mówisz: „ Tęskniłem, lecz słońce nie zgasło i znów jesteś ze mną.” A Nasza szklana kula już tylko jedno przypomina, słowa wyryte w Nas… Dziś Cię kocham. Dziś będzie jutro, dziś będzie codziennie, do końca świata, do ognia piekielnego, do bram niebieskich i dłużej.

* Niemcy, Rothenberg, kwiecień 2013.

1937 wyświetleń
23 teksty
4 obserwujących
Nikt jeszcze nie skomentował tego tekstu. Bądź pierwszy!