Chwila.

Szła przez ciemną ulice, rozglądała się na boki ale nic nie widziała.
Szła dale i dalej ale nada nic nie widziała.
Nagle zza rogu wyjechał duży samochód z bardzo rażącymi światłami.
Dziewczyna nie zauważyła nadjeżdżając pojazdu i w jednej chwili znalazła sie pod jego kołami.
Kierowca gwałtownie zahamował. Przerażony od razu zadzwonił po karetkę. Podszedł do dziewczyny leżącej na ziemi i zaczął sie modlić. Karetka przyjechała bardzo szybko.
Sanitariusze od razu zabrali dziewczynę do karetki i w ciągu kilkunastu minut znaleźli sie w pobliskim szpitalu. Lekarze od razu zaczęli się zajmować ranną.
Nastał ranek.
Dziewczyna odzyskała przytomność ale nic nie pamiętała.
Nikogo przy niej nie było, ale miała pewność, że w końcu ktoś sie zacznie o nią martwić i przyjdzie ja odwiedzić i zabrać do domu.
Pielęgniarka stanęła przy jej łóżku i wymieniła jej kroplówkę.
Dziewczyna próbowała coś powiedziec:
- Gdzie ja jestem? Co sie stało?
pielęgniarka - jestes w szpitalu, miałas wypadek.
dziewczyna - czy zawiadomiliście moich rodziców?
pielegniarka - tak. Dzwoniliśmy kilkanaście razy ale nikt nie odbierał. Tak czy inaczej nadal będziemy probowali sie z nimi skontaktować.
dziewczyna – dlaczego nic nie pamietam? Co sie ze mną dzieje?
Pielęgniarka- pamięć po mału bedzie ci wracać. Jesteś jeszcze bardzo zmęczona dobrze by było gdybyś teraz spróbowała sie przespać.
Patrzyła na nią z przerażonym spojrzeniem nie wiedziała co moze powiedzieć tak młodej dziewczynie w takiej chwili.
Dziewczyna rozglądała sie po pokoju. Był mały, przytulny,wsyszytko było nowoczesne.
Przez okno do pomieszczenia wpadało wiele promieni slonecznych.
Po chwili ciągłego rozglądania odpłyneła. Spała.