Dziewczyna w białej sukience

Strach zamknął jej oczy. Siedziała sparaliżowana czekając na to, co może nigdy nie nastąpić.
Gdzieś obok niej przepływało życie, którego tak bardzo się bała. Bo jak istnieć gdy każdy dzień przynosi cierpienie?
Radość, którą odczuwała tak nie dawno jeszcze wyparł ból i strach.

Tysiące planów, marzeń i nadziei, cały zapał młodej duszy unicestwił jeden człowiek "szaleniec z kosą".
Tak właśnie pisały gazety. Dla nich to była sensacja, a 'dziewczyna w białej sukience' dotaczała tylko tematu, pozwalała zarabiać.
Nie myśleli o jej uczuciach i przerażeniu, które towarzyszyło jej ciągle od tego wydarzenia.
Było to nie dawno, dzień jak co dzień.Mała spokojna miejscowość i osiemnastka ciesząca się już zdaną maturą, snująca plany o zawodzie lekarza. Ciepły letni wieczór, "szaleniec" i '"dziewczyna". i ich spotkanie.
Spotkanie,które zmieniło ich życie na zawsze.

Ewa, bo tak miała na imię nawet nie zdążyła zareagować gdy ostrze błysnęło czerwienią w promieniach zachodzącego słońca.
"Szaleniec" nie czekał a "kosa" cięła delikatną skórę.

A biała sukienka barwiła się czerwienią.

Spokojna miejscowość, zwykły dzień i młoda dziewczyna.
Przypadek, że natknęła się na "szaleńca", przypadek, że żyje.
I wtedy właśnie minęła jej młodość, jej życie.

Gdy na miejsce zdarzenia przyjechała karetka Ewa ledwie żyła.
A obok leżała "kosa"- zwykły, duży nóż kuchenny
Nóż którym może ktoś kroił jeszcze niedawno chleb. Nóż, który teraz był dowodem zbrodni.
W ciemnym pokoju, bez luster ukazujących ślady ostrza na twarzy siedziała dziewczyna. Paraliżował ją strach a do nie dawna była normalną nastolatką.
Teraz myślała, że było by lepiej gdyby karetka nie przyjechała tak szybko. Gdyby się wykrwawiła. bo co to za życie? powtarzała sobie wciąż.