akt I: ku światłości

Stoję samotnie na moście. Czekam na nadchodząca ciemność, która pochłania mnie i mój umysł. Tylu ludzi wokół, a nikt nie słyszy mego głuchego krzyku, Palę się od środka, smutek nienawiść wypala całą mnie. Płonie we mnie ogień, czuje ból. Serce przestało bić już dawno, umysł nie funkcjonuje.