Siedzę.
Zastanawiam się.
I już wiem.
Ludzie potrzebują w coś wierzyć.
Potrzebują kogoś.
Czegoś.
Spotkałam w swoim życiu wielu ludzi,od wielu czerpałam inspirację,energię.Wielu dało mi również negatywne emocje.
Starałam się za każdym razem wyciągać wnioski.
To pozwala na postrzeganie ludzi,trzeźwym okiem.
Często dopadało mnie zdziwienie.
Szok.
Nie umiem określić niektórych zachowań.
Trzeźwe "oko"działa,ale czasami miewa "zaćmę"...
Wiem,że niektórzy nie umieją się odnaleźć w naszej rzeczywistości.
Nie widza różnicy,między dobrem a złem.
To boli.
Bo widzisz człowieka,okazujesz mu życzliwość
A on i tak na koniec pokaże Ci goła dupę.
Dlatego,trzeba do ludzi podchodzić z dystansem.
Nawet jak się tego nie umie,warto się nauczyć.
Aby potem nie zostać zranionym.
Człowiek w swojej całej okazałości jest Jedną Wielką Zagadką.