Czas...

Są słowa , które nie tracą na wartości , ponadczasowe. I uczucia takie są, myśli krążące …
Wszystko wokół się zmienia, raz na lepsze , raz na gorsze. Zegar tyka i nie jesteś w stanie zatrzymać czasu, ba...nie masz mocy, by go cofnąć. Niby taką posiadasz władzę, człowieczku…
Buntujesz się, barwisz słowem, niszczysz czynem. I co ?
Skroń siwieje , kości skruszały , ruch spowolniał. W głowie pustynia zagościła, gdzieś w oddali oaza wspomnień. Coś na wzór fatamorgany , wytężasz wzrok i...widzisz to, co chciałbyś ujrzeć.
Bliżej , niż dalej kresu.
Bujany fotel nie ten sam, książki pokryte kurzem, oprawka okularów sklejona plastrem. Słoik, w nim dwa pety. Jeszcze żywa małżonka nie lubi zapachu dymu papierosowego, ani smrodu petów.
Cyniczne zachowanie , to jej atut. Od zawsze tak miała, taka cholera, bez której nie potrafi przeżyć dnia. Mruczy pod nosem, rzuca słowa na wiatr , ale jest. I to jest sens życia. Byt.
Od zawsze powtarzał , że odejdzie pierwszy… Ona, że niech sobie nie myśli...i tak przeżyli 60 lat.
Dzieci, wnuki, prawnuki...niech idą w Świat. Ich Świat, to wspólny byt...na dobre i złe dni. Choć tych złych los im nie szczędził.
Stara kanapa, świadek wielu zdarzeń, hi,hi ...album w żylastych , pergaminowych dłoniach.
Herbata z cytryną, bez cukru. Tak lubią. Kubki poszarzały ,ale żal wyrzucać , bo dobre, bo pamiątki. Nie to, co młodzi. Inny model zakupi, a stare „nie stare” lądują u dziadków...w piwnicy. Bo dziadkowie swoje mają, dobre jeszcze.
Z poszarzałych kubków…. wydobywał się wulkaniczny dym. Staruszkowie na kanapie, biszkopciki na talerzu. Czar wspomnień...ten czas był powrotem do przeszłości…
- A pamiętasz, jak wtedy…
-Pamiętam, kochana…
20.52 ...zatrzymał się czas.
Ani on, ani ona nie dotrzymali słowa. Słowa dotrzymał czas. Zabrał ich razem , uczciwie.
Czas, złodziej życia. Skazany,ale bez wyroku…
Bujany fotel, poszarzałe kubki, słoik z dwoma petami i Oni, jedno przy drugim.